Macron: met dank aan DSK en struikelende Hollande

Het is een foto die je op een of andere manier bij blijft. De politiefoto van Dominique Strauss-Kahn vlak nadat hij is opgepakt wegens de verkrachting van een kamermeisje. Dominique Strauss-Kahn, in de Franse pers steevast liefdevol aangeduid met zijn initialen DSK. DSK kijkt alsof hij zelf nog niet kan geloven dat zijn reputatie als diplomaat, staatsman en kansrijk presidentskandidaat aan gruzelementen is.  

De val van Strauss Kahn staat op een vreemde manier aan de basis van de opkomst van een andere man die nu kans maakt president van Frankrijk te worden. Emmanuel Macron. 

14 mei 2011: Dominique Strauss-Kahn wordt meegenomen nadat hij is gearresteerd door de New Yorkse politie.

Struikelende president

Macron was op dat moment als volstrekt onbekende ex-bankier net aangetreden als adviseur van een andere presidentskandidaat François Hollande. Hollande liep al een tijdje mee, en behoorde samen met zijn ex-vrouw Segolène Royal tot de absolute top van de Parti Socialiste, maar was niet de man van wie gedacht werd dat hij kans maakte op de hoofdprijs: het presidentschap. 

De val van Strauss Kahn maakte de weg vrij voor Hollande. Mede dankzij voorganger Sarkozy, waar de Fransen na één termijn al helemaal klaar mee waren, struikelde hij zo’n beetje naar het hoogste ambt. In tientallen gesprekken met journalisten (opgetekend in het boek ‘Un président ne devrait pas dire ça') gaf Hollande er blijk van dat hij ook zelf de afgelopen 5 jaar nauwelijks over zijn eigen verbazing is heen gekomen. 

De jonge ambitieuze Macron maakt Hollande van dichtbij mee, fluistert hem in, staat als vertrouweling aan zijn zijde en moet vaak gedacht hebben: ‘dat kan beter.’ Zoals vaak onder een zwakke leider duurt het niet lang of het bal der warmlopende kroonprinsen begint. De één na de ander valt af. 

Arnaud de Montebourg is een van de eersten die zich iets té kritisch uitlaat over president Hollande en sneuvelt. Zijn plek als minister van Economische Zaken wordt overgenomen door… Emmanuel Macron. Want Hollande heeft graag mannen om zich heen die alles aan hèm, François, te danken hebben. 

Heldendaad of dolkstoot

Terwijl de populariteit van Hollande blijft dalen, wachten andere kroonprinsen als Manuel Valls op het juiste moment om hun wankelende leider het laatste duwtje te geven. Timing is alles bij zo’n zet die zowel als heldendaad als een laffe dolkstoot gezien kan worden. 

Macron weet dat hij de strijd in de coulissen van de Parti Socialiste als nieuwkomer moeilijk kan winnen en trekt zijn eigen plan. Hij begint zijn eigen beweging ‘En Marche’, schrijft zijn eigen programma, en zet zijn eigen organisatie op. 

Ongeveer een jaar geleden, op 6 april, geeft hij het startschot en meldt zich buiten de partij om voor de race om het presidentschap. Inmiddels is hij bij de eerste ronde van de verkiezingen als één van de winnaars uit de bus gekomen. Dit betekent dat hij het in de tweede ronde opneemt tegen Marine Le Pen. De kans is volgens analisten groot dat de Fransen uiteindelijk Macron kiezen. Want ze zijn allemaal ontevreden, maar een groot deel zal terug schrikken voor een president van het Front National.

En zo kan Emmanuel Macron, een man met nauwelijks politieke ervaring, met een partij van een jaar oud, en een programma waarmee je alle kanten op kan, zomaar president worden.

Het is de allereerste keer dat hij verkiesbaar is voor welke functie dan ook. Emmanuel Macron, je krijgt niet makkelijk hoogte van hem, maar bij sommige mensen lijkt het wel alsof het ze altijd meezit. Zo iemand is Macron. François Hollande kan intussen nog steeds nauwelijks geloven dat zijn protegé Emmanuel hem nu al op deze manier voorbijstreeft. Hij heeft die blik die je ergens aan doet denken. De blik van DSK.