Kader Abdolah: Zomer op de Damavand
Mijn zomers gevoel is de zon, ja, de zon zelf. De zon in je botten en in je hersenen voelen. Het gevoel hebben dat je hersenen bijna aan het verdampen zijn. Dat gevoel kreeg je als je in de zomer de bergen beklom. Ik heb het vaak ervaren als ik als een dwaas in de zomer de flanken besteeg wanneer niemand het durfde.
Ik heb dat gevoel op de berg Damavand meegemaakt, de hoogste berg van mijn vaderland Iran. Bijna 6000 meter hoog. Iedereen dacht dat je gek moest zijn als je in de zomerse hitte die berg beklom, maar we waren niet gek. Wij, een groep van zeven mannen, klommen toch naar boven.
De eerste 1500 meter waren zwaar, je werd gekookt. Al bedekte je je gezicht en de rest van je lichaam met natte lappen, de zonnestralen doorboorden de stof; je huid en je botten. Je voelde de zon in de kern van je bot, je kookte heel zacht en gelukzalig van binnen. Maar die toestand mocht niet te lang duren anders ging je kapot, anders werd je dol en liep je versuft verder. Anderen die het niet aandurfden, hadden er geen weet van.
De natuur heeft haar eigen wetten. Als je die respecteert, zorgt ze goed voor je. Op een hoogte van 2000 meter, kwamen we bij dat goddelijke, verborgen meer. Het was een klein meer met diep donkerblauw water. En wij die bijna gek waren geworden van de hitte, wij die bijna als hersenloze mensen over de rotsen liepen, sprongen met z'n zevenen tegelijk in dat meer. De sensatie van de warmte en de verkoeling tegelijk in je lichaam, was een onmenselijke, of juist een menselijke ervaring van de zomer.
Zulke zomers heb ik nooit meer meegemaakt sinds ik het vaderland verliet. Maar toen ik voor het eerst een gedichtenbundel van Hans Andreus in handen nam en zijn poëzie las, dacht ik: Hans Andreus had een van de kameraden in ons groepje bergbeklimmers kunnen zijn. Jammer dat hij niet met ons in dat meer kon springen.
De bergen, de zomer en de kameraden van toen heb ik niet meer, wel de gedichten van Hans Andreus wanneer je ze in de zon in brokstukken neuriet:Ik lig hier duidelijk zeer zuidelijkweer monomaan
weer monodwaas van licht
Ik hoor het gefluit van de vogels
Cantate cantabile
hoor het licht het zonlicht pizzicato.
Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato ?
weer monomaan
weer monodwaas van licht
Ik hoor het gefluit van de vogels
Cantate cantabile
hoor het licht het zonlicht pizzicato.
Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato ?
De warmte spreekt weer tegen mijn gezicht ?
ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo ?
monomaan monodwaas van licht. ? ?
Uit: Liggen in de zon, Hans Andreus
Links van Kader Abdolah:Damavand Iran Video's Damavand Iran Foto's
Kader Abdolah is een Iraanse schrijver die vanaf 1988 in Nederland woont. Zijn bekendste boek is de roman 'Het huis van de moskee'. Het boek eindigde op de tweede plaats bij de verkiezing van de NS-publieksprijs 2006 en het werd gekozen tot de op een na beste Nederlandse roman aller tijden. Onlangs kwam zijn Koranvertaling 'De Boodschapper' uit.