Voor de tweede maal valt voor ons de nacht op Aruba. En vóórdat ik er aankwam dacht ik bij Arubaanse nachten aan vochtige warmte, rumbamuziek en bacardi onder de palmen. Nou klopt dat wel, op een paar plekken. Maar op de meeste plaatsen is het er gewoon stikdonker. En wat ik me niet had bedacht is de wind, de pasaat, die bulderend het ideale plaatje verstoort.

Nou is een beetje wind geen probleem, maar hij maakt het Arubaanse strand, zo in het donker bij vlagen een beetje gloomy. Dat, en Natalee natuurlijk. Eigenlijk denk je er alleen op zulke momenten even aan dat er ooit ergens vlakbij waarschijnlijk een blond Amerikaans meisje in dit zand zat met een zeventienjarige Nederlandse jongen. En dat ze kort daarna misschien in de golven verdwenen is.

Maar overdag denken we daar eigenlijk nauwelijks aan, mijn collega Marijn Duintjer en ik. Het is de case Natalee, en de zaak Joran, waarvoor we hier zijn. Veel Arubanen (of 'Arubiano's', zoals je eigenlijk moet zeggen) zijn er echt doodmoe van. Tenminste, dat zeggen ze allemaal, van de advocaat ("voor mij is dit eigenlijk een afgesloten zaak") tot de taxichauffeur en de mensen op straat. "Moe van steeds weer die nieuwe onthullingen en moe van de camerateams".

Maar velen hebben toch via de Amerikaanse zender ABC de uitzending van Peter R. de Vries gezien. En nadat ze gezegd hebben dat ze er moe van zijn gaan ze vervolgens wel collectief een half uur los over de zaak. Zo ook onze taxichauffeuse, die me toevertrouwt dat ze zelf al lang een idee heeft waar het lichaam van Natalee verborgen is: "Joran heeft haar 's nacht bij het Mariott hotel onder de grond gelegd." Hoe ze dat weet? "Ik parkeerde daar vaak mijn taxi in die dagen, toen ze net verdwenen was. Uit de putjes daar kwam dagenlang een verderflijke rioollucht. Echt heel smerig, iedereen rook dat. Alsof er iets groots lag te rotten. Nou, dat moet Natalee zijn geweest," zegt ze stellig. "Natúúrlijk heb ik met de politie gebeld. En ze hebben er gezocht. Maar niet goed genoeg. Ze ligt ergens daar, bij de witte schoenen van Joran."

Natuurlijk zijn we niet naar Aruba gekomen om de zaak Holloway op te lossen. Hoewel ik u beloof dat als we de waarheid ontdekken, we u die niet zullen onthouden ;-) Maar Marijn en ik zijn naar Aruba gekomen om een verhaal te maken over het eiland zelf. Wat heeft de zaak Natalee aan het eiland veranderd, de afgelopen drie jaren? En dan heb ik het niet over de miljoenenschade die geleden wordt omdat Amerikaanse toeristen Aruba zouden mijden. Wat heeft het veranderd bij de bewoners, de Arubiano's en de Arucamba's? (een Arucamba = Arubaan + macamba, half-Nederlandse Arubaan)

Ook proberen we een beeld te krijgen van het Aruba van Joran van der Sloot. Hier is hij opgegroeid, ging hij jaren naar school en naar de kroegen en disco's. Hij was geen vreemde voor de mensen hier. En iedereen heeft dus een mening over de Van der Slootjes. Twee jaar geleden was er nog pro-Jorandemonstratie op het eiland, maar daar is nu weinig van over. Mensen zijn fel, vinden dat hij het eiland schade heeft berokkend, denken soms dat zijn vader bij de zaak betrokken is. Maar erover vertellen op de camera, dat willen ze niet. Daarvoor is deze gemeenschap te klein. Het zijn niet alleen de nacht en de wind die veel verhullen op Aruba.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.