Yanis Varoufakis is weg, maar Griekenland uitzwaaien? Ik ga het niet geloven en het gaat Europa ook niet helpen. De slag die Brussel is toegebracht, maakt duidelijk wat al langer onder de oppervlakte broeit: Het Europa van Brussel is niet het Europa van de burger.

Linksom of rechtsom, Europa is flink in de war. En wat iedereen ook van het Griekse referendum vindt, het dwingt de Europese politieke leiders een visie te ontwikkelen over hoe het verder moet. Het huidige recept is uitgewerkt. Een stemadvies uit Brussel de Grieken te bewegen ‘ja’ te zeggen – en vooral het antwoord daarop – was het laatste zetje voor een Europees-Brusselse deconfiture.

Bezuinigen tot je er scheel van ziet, onduidelijkheid over meer– of minder Brussel en bovenal vergaderen achter gesloten deuren. Het leidt allemaal tot afkeer van de politiek, het voedt anti-Europese partijen, en het zet landen en burgers tegen elkaar op. Visie, premier Rutte griezelt er van, en noemde het ooit een olifant die het uitzicht belemmert. Maar het uitzicht nu is chaos.

En of het in Europa nu de liberalen, christendemocraten of sociaaldemocraten zijn, ze voelen zich allemaal door die rare eigenwijze Grieken in het pak genaaid en op hun nummer gezet. Er is onnavolgbaar onderhandeld, afspraken zijn niet nagekomen, en het (links-) economisch model van Tsipras staat haaks op dat van Brussel, maar de Grieken hebben wel iets bloot gelegd. Het huidige Europese politieke bestuur heeft géén idee.

Visie, laat staan een ideologie, wordt als een ernstige ziekte gezien. Dromen doe je in bed en ideeën, daarover heb je het in het café.  Ook Jeroen Dijsselbloem van de Partij van de Arbeid , Eurogroep-voorzitter, moet niks (meer) van ‘zweverige’ politieke fantasieën hebben.

Maar het nee van de Grieken, is geen nee tegen Europa of de rest van de wereld. Dat nee staat voor een andere koers en vooral een andere politieke stijl. De Grieken lopen met die wens voorop, maar er zijn meer EU-landen waar zo wordt gedacht. Het klimaat in Europa is niet gunstig, en het vereist politieke elasticiteit eerder ingenomen standpunten bij te draaien. Lastig, want kiezers in Duitsland, Nederland of Frankrijk, vinden dat Grieken de geleende centen moeten terugbetalen, en dat ze kunnen fluiten naar nieuw geld. Maar er is een ander verhaal nodig dat beter wordt verteld.

Een mooie kans voor Jeroen Dijsselbloem. Half juli staat zijn voorzittersfunctie van de Eurogroep opnieuw op de agenda. Zijn campagnestrategie kan hij nu nog aanpassen. Misschien kan hij pleiten voor klimaatverandering! Zo’n temperatuurverandering is even wennen, maar een ander klimaat heeft Europa dringend nodig.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.