Wie is je moeder? In principe zou je zeggen: de vrouw die je heeft gebaard. Voor Lily en Esther ligt dat anders. Zij vonden die moederlijke liefde bij een andere vrouw.

Dat is iets wat voor hen beiden als een enorm geschenk voelt.

Donker en koud

Nadat haar kleuterjuf had opgemerkt dat ze werd mishandeld en verwaarloosd door haar biologische moeder, werd Lily Monori van Dijken ondergebracht bij een pleeggezin. "Ik was een jaar of 4, 5 toen dat gebeurde", vertelt ze.

"Vanaf het eerste moment voelde het goed voor mij", vertelt Lily (42). "Thuis voelde het donker en koud, maar het was fijn om in dit huis terecht te komen."

Een jaar vrij

De relatie tussen Lily en haar pleegmoeder Tineke (73) was goed vanaf het eerste moment, vertelt ze. "Ze had een jaar vrij genomen om voor mij te zorgen, om te leren hechten. Het gevoel dat je in je moeders buik zit, dat je een band opbouwt. Dat heb ik gekregen in het jaar dat ze bij mij was."

De band met de rest van haar pleeggezin is ook erg hecht. "Alsof ik in een gespreid bedje kwam. Ik vergelijk alles met geuren. Een baby ruikt een bepaalde geur bij zijn of haar moeder. Dat had ik met dit gezin", zegt ze. "Ik groeide."

Moeder als cadeau

"Ik kon met alles bij haar terecht", vertelt Lily. "Mijn moeder is mijn wereld, mijn familie sowieso. Dat was nog best lastig toen ik op mezelf ging wonen, ook voor mijn moeder, want je wil elke dag bellen. Ze is de bouwsteen van mijn leven."

Plannen voor Moederdag zijn er niet, omdat Lily's ouders meestal op vakantie zijn in die periode. "Maar voor mij is het altijd Moederdag. Moederdag heeft een andere essentie als je je moeder hebt gekregen. Het is een cadeau", zegt Lily. "We vieren het leven op verschillende momenten. Met een glas droge, witte wijn."

Bron: Eigen foto

Uit huis

Op haar 17de werd Esther Groenewegen-Jonker door haar moeder het huis uit gezet. "Mijn ouders zouden op reis gaan, maar uiteindelijk ging mijn vader alleen. Mijn moeder zei: 'Hij is er niet meer om jou te beschermen, dus ga je mag vertrekken'."

"Ik heb pech gehad met de relatie met mijn moeder. Ze was altijd erg boos, maakte veel ruzie of kon dagenlang haar mond dichthouden zonder dat je wist waarom", vertelt Esther (52). "Ze had zelf een ongelukkige jeugd gehad, dus ze kon mij niet geven wat ze zelf ook niet heeft gehad. Ik heb lang gedacht dat ik niet de moeite waard was om van te houden."

Eigen kamer

Als verdoofd ging Esther naar het huis van haar toenmalige vriendje. "Ik mocht daar wonen. Dat vond zijn moeder de normaalste zaak van de wereld. Ik kreeg zelfs mijn eigen kamer", vertelt ze. "Dat was heel fijn. Het was maar voor een poosje, maar het was een fijne plek met een fijne moeder. Het was goed om te weten dat ik op haar kon rekenen."

"Ze ging zelfs een keer langs bij mijn biologische moeder om erover te praten", zegt Esther. "Het was een lastig gesprek, ze kon niet door de boosheid van mijn moeder heen komen. Er was dus ook niets uit gesprek gekomen."

Bron: Eigen foto

Heel eenzaam gevoel

Het contact verwaterde een beetje toen de relatie tussen Esther en haar vriend uitging. "Ik was jong, mijn hart was gebroken. Maar ik was ook heel erg bang om die familie kwijt te raken. Ik had met zijn zus ook heel erg goed contact", vertelt ze.

"Het was toch een beetje mijn familie geworden. Mijn ouders hadden altijd ruzie, ook met andere familieleden. Als gevolg daarvan heb ik mijn familie nooit goed leren kennen", zegt Esther. "Dat is een heel eenzaam gevoel, zeker met de feestdagen. Ik hou namelijk echt van familie."

'Altijd mijn kind'

Na 10 jaar in de Verenigde Staten te hebben gewoond, kwam Esther een paar jaar geleden via social media weer in contact met haar voormalige schoonmoeder, Selien. "Eerst voelde het wat onwennig, maar toen ik 5 jaar geleden mijn vader verloor, kregen we intenser contact."

"Het contact is me ontzettend dierbaar", vertelt Esther. "Ze zegt altijd tegen mij: 'Je bent mijn schoondochter wel niet meer, maar je blijft wel altijd mijn kind'. Dat is het liefste dat iemand ooit tegen mij heeft gezegd. Het raakt me zo dat iemand zo over me denkt."

Veiliger en vertrouwder

Deze Moederdag gaat Esther naar haar toe. "Ik kan ontzettend met haar lachen", vertelt ze. "Ik heb wel even gevraagd of ze niet met haar eigen kinderen bezig is, maar dat is niet zo. Dus ik denk dat ik haar meeneem om te gaan lunchen. Als we kletsen, zijn we zo weer een paar uur verder."

"Het is fijn, de liefde die zij geeft. Ze waardeert me echt. Dat is heel klein, maar voor mij voelt het heel groot", zegt ze. "Ze is niet mijn biologische moeder maar voelt wel fijner, veiliger en vertrouwder dan mijn moeder ooit heeft gedaan."

In 2024 kozen bijna 10.000 Nederlanders voor euthanasie, 10 procent meer dan in een jaar eerder. Toch zitten er strenge voorwaarden aan verbonden. In deze video leggen we uit hoe het proces precies werkt en waarom veel verzoeken afgewezen worden.

Na de arrestatie van de vermoedelijke Rotterdamse serieschutter, Sendric S., reageerde de buurt opgelucht. Toch voelen sommige wijkbewoners zich na de 3 moorden nog altijd angstig, ziet de stadsmarinier. "Dat gevoel van onveiligheid gaat nog lang door."

Door 3 fatale schietpartijen in nog geen 2 weken tijd stond eind december het leven in het Rotterdamse stadsdeel IJsselmonde even stil. Uit het niets werden 3 mannen op straat neergeschoten. Het zorgde voor een uitzonderlijk advies: 'Ga bij voorkeur niet alleen naar buiten, vermijd donkere plekken.'

Meer ernstige incidenten

Stadsmarinier Wieke van de Haterd was betrokken bij het opstellen van dat advies. Een stadsmarinier is een ambtenaar die vanuit de gemeente werkt aan de veiligheid in de buurt. Van Haterd's werkterrein is IJsselmonde, waar de schietpartijen waren. Een wijk waar de afgelopen jaren het aantal ernstige incidenten is toegenomen, zegt ze.

Na de eerste schietpartij, was nog helemaal niet duidelijk wat er aan de hand was. "Wat maakt dat deze man specifiek is uitgekozen of is het toevallig?" Er werd tegelijkertijd ook onderzoek gedaan naar het wapen. "Toen is ook het tweede slachtoffer gevallen", vertelt ze. Er werden beelden vrijgegeven, maar het leidde nog niet tot de schutter. Het derde slachtoffer viel opnieuw in hetzelfde gebied. "Toen is de link gelegd: het gaat om dezelfde dader."

'Er was echt gevaar'

De politie schaalde volgens Van de Haterd snel op waardoor alle capaciteit beschikbaar was om de schutter snel te pakken. "Omdat er echt gevaar was dat hij weer zou toeslaan." De gemeente en politie kwamen samen tot het advies niet alleen naar buiten te gaan. "Daar hebben we lang over getwijfeld", zegt ze. "Want uiteindelijk gaat het ook uit van een maakbaarheid dat het niet kan gebeuren."

Maar de situatie was uitzonderlijk. "Het was duidelijk wat zich in IJsselmonde afspeelde, er leek echt een verband", legt ze uit. En veel was ook onzeker. Er was veel politie, zichtbaar en onzichtbaar in de wijk. Ook was er veel aandacht voor. "Wat doet dat met zo'n verdachte? Escaleert het meer, wordt de situatie gevaarlijker? Daar moet je toch rekening mee houden."

Bewoners ondersteunen

Na het derde slachtoffer gaat het ineens snel. Er wordt een duidelijke foto vrijgegeven en na een klopjacht kan de politie hem inrekenen. Beelden van de inval circuleren al snel via social media, het gaat om een flat in de buurt van de schietpartijen. De 24-jarige Sendric S. werd er aangehouden, die niet officieel woont in het gebouw. De opluchting is groot. "Omdat je echt bang bent dat er nog andere slachtoffers gaan vallen."

De strafzaak tegen S. begint, over een motief is niets bekend. Wijkmarinier Van de Haterd is nog erg bezig met het organiseren van de nazorg in de wijk. "Het effect van dat gevoel van onveiligheid dat gaat heel lang door", vertelt ze. "We zijn met z'n allen druk bezig om te kijken wat we kunnen doen om de bewoners hierin te ondersteunen".