Hotelhouder Georges wacht nog altijd op compensatie na watersnood in Limburg: 'Ben emotioneel en kwaad'

10 maanden na de watersnood in Limburg is hotel Walram in Valkenburg nog altijd gesloten vanwege de enorme schade. Eigenaar Georges Laheij voelt zich in de steek gelaten. Door zijn verzekeraar én de overheid.

"Om eerlijk te zijn: ik kan wel janken", zegt hotelhouder Georges Laheij uit Valkenburg. Op 14 juli vorig jaar werd hij, net als de rest van het stadje, overvallen door het water. Het richtte in hotel Walram, gelegen pal naast de Geul, een enorme ravage aan.

Alles vervangen

Nu, ruim 10 maanden later, is zijn hotel nog altijd gesloten en wordt er hard gewerkt aan de renovatie. "Alles moet worden vervangen", vertelt Laheij, terwijl hij een rondleiding geeft door zijn zaak. Het hotel is al tientallen jaren familiebezit.

"Hier bijvoorbeeld, de verwarmingsinstallatie. Daar komt een heel nieuw, modern systeem voor in de plaats. En de houten vloer hebben we er helemaal uit moeten slopen." Regels dwingen hem om een nieuw brandmeldinstallatie aan te leggen. Kosten: 300.000 euro. "Daar heb ik niet op gerekend en het wordt ook niet vergoed."

Emotioneel

De totale schade aan het hotel is geraamd op ruim 2 miljoen euro. Al kort na de watersnood liet zijn verzekeraar weten niet te gaan vergoeden, omdat Laheij niet verzekerd was tegen een overstroming van de Geul.

Acht keer eerder maakte hij al hoog water mee, maar nooit kwam het zijn hotel binnen. "Dit keer was zó extreem. Toch heb ik me daar nooit zorgen over gemaakt, omdat ik dacht: 'nu wordt dit tot noodgebied verklaard, en zullen we geholpen worden'."

Afwijzing

Maanden van gesteggel met de verzekeraar volgden. Maar waar andere maatschappijen zich coulant opstelden, hield de verzekeraar van Laheij voet bij stuk.

Een paar weken geleden ontving hij een definitieve afwijzing. Die klap kwam hard aan. "Tot voor kort dacht ik: 'het komt allemaal wel goed. Maar de laatste weken ben ik vaker emotioneel en kwaad'."

Bureaucratische rompslomp

Voor schade die niet door de verzekeraar wordt gedekt, kunnen burgers en ondernemers een beroep doen op een 'vangnet' van de overheid, op basis van de Wet Tegemoetkoming Schade (WTS).

"Maar als je je daarin verdiept, slaat de schrik je om het lijf", zegt Laheij. "Het is een grote bureaucratische rompslomp."

Volstrekt onduidelijk

Voor hem is volstrekt onduidelijk waar hij op basis van de WTS recht op heeft. Zelfs ambtenaren van het ministerie van Economische Zaken die bij hem op werkbezoek waren konden hem dat niet vertellen. Van zijn inboedel zou hij slechts de dagwaarde vergoed krijgen. Maar dat betekent een enorme schadepost.

"Om maar een voorbeeld te geven: ik heb een grote afwasmachine van 10 jaar oud. Altijd keurig onderhouden. Volgens de regels is hij afgeschreven en krijg ik er niets meer voor. Maar voor mij werkte dat ding prima. Bij de verzekeraar zou ik 14.000 euro vergoed hebben gekregen. Nu moet ik een nieuwe helemaal zelf betalen."

Pensioen opeten

Doordat compensatie uitblijft financiert Laheij de renovatie van zijn hotel vooralsnog grotendeels zelf. "Ik heb er al tonnen in gestopt, ben zelfs mijn pensioen aan het opeten. Ik heb nieuwe leningen bij de bank moeten afsluiten, terwijl ik dat absoluut niet wilde."

Naast de uitgaven aan de verbouwing, komt er ook al maanden geen geld binnen. Ondanks dat de Tweede Kamer eind vorig jaar kamerbreed een motie aannam voor een 'ruimhartige compensatie van omzetderving' heeft Laheij ook daarvan nog geen cent gezien. "In die motie is gezegd: 'doe wat! Zorg dat die mensen in het watersnoodgebied worden geholpen.' Maar daarna hebben we er niks meer over gehoord."

'Einde verhaal'

Intussen blijven de rekeningen binnen komen. Hij heeft "acute liquiditeitsproblemen" en houdt zijn hand nog maar net boven zijn hoofd: "Het water staat me tot hier. Ik heb op korte termijn 500.000 euro nodig." Voor Laheij is alles erop gericht om op 1 juli weer open te gaan. "Red ik dat niet, dan is het einde verhaal."

Laheij voelt zich in de steek gelaten door Den Haag. "We komen van een koude kermis thuis. Je ziet het ook in Groningen en in het toeslagenschandaal: ze komen hun beloftes niet na. Hier zeggen we: 'als dit in het Vondelpark was gebeurd, dan was het land te klein geweest'."