Het is Alisa's sleutel tot vrijheid: de aangepaste bus die ze in bruikleen kreeg van het UWV. Ze was dan ook erg teleurgesteld toen ze onverwachts te horen kreeg dat het UWV het vervoermiddel terug wilde. "Zonder bus kan ik niet werken."

"Superblij", was Alisa Hol uit Veenendaal, toen ze van het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) een aangepaste bus kreeg om naar haar hogeschool te reizen. Alisa heeft een aangeboren ziekte, waardoor ze in een rolstoel zit. "De bus was splinternieuw en helemaal aangepast op wat ik nodig had, heel goed geregeld. Het gaf me een gevoel van vrijheid."

'Veel succes'

Maar toen Alisa na een jaar besloot om met haar studie te stoppen om een eigen onderneming te starten, nam ze voor de zekerheid contact op met het UWV.

"Die medewerker was heel enthousiast over het feit dat ik een eigen bedrijf wilde beginnen. 'Als je die bus nodig hebt voor je studie, dan heb je hem ook nodig voor je onderneming', zei hij en wenste me veel succes."

Bron: EenVandaag

'Lever maar in'

Vol enthousiasme begon Alisa een bedrijfje in cadeauartikelen, tot ze op een dag bericht kreeg van het UWV. De instantie eiste dat ze de bus per direct zou retourneren. Alisa was verbijsterd.

"De boodschap was dat die bus was verstrekt voor mijn studie en niet voor werk. Dus dat ik er geen recht meer had. 'Lever maar in', werd er gezegd."

Vergissing

De medewerker met wie Alisa destijds contact had gehad, had zich vergist en had de bus helemaal niet mogen toezeggen, zo werd tegen haar gezegd.

"Dat vind ik nog het meest wrange. Zij maken een fout en ik moet daar nu voor opdraaien. Sterker nog, als ik dit geweten had, was ik helemaal niet met mijn bedrijf gestart."

Jarenlang gevecht

Zonder bus is Alisa nergens, vertelt ze, en moet ze haar onderneming staken. Ze kwam in een ellenlange strijd tegen de bureaucratie terecht. "Het was een heel circus. Eindeloze gesprekken en brieven naar instanties. Een slopend gevecht."

Uiteindelijk kwam ze zelfs bij de rechter terecht. Die stelde het UWV uiteindelijk in het gelijk. Iets was Alisa tot op dag van vandaag niet begrijpt. "Volgens de rechter had ik de toezegging dat ik het busje mocht blijven gebruiken op schrift moeten vragen, een mondelinge toezegging was niet voldoende."

'Met mijn hoofd is niks mis'

Op dit moment is Alisa nog met de gemeente in gesprek en hoopt ze dat er uiteindelijk toch een oplossing gevonden kan worden. Maar ze is na al die jaren wel totaal moe gestreden.

Ook voelt ze zich als ondernemer met een lichamelijke beperking niet serieus genomen. "Ik heb de indruk dat, als je een handicap hebt, je dan beter je mond kan houden. Gewoon stil in een hoekje gaan zitten. Maar waarom zou ik dat doen? Met mijn hoofd is niks mis, ik wil me verder ontwikkelen net als ieder ander mens."

'Grote investering'

EenVandaag vroeg het UWV om een reactie. "Wij begrijpen heel goed dat deze mevrouw haar vervoersvoorziening wil houden. Met een handicap is vervoer via een aangepaste bus een groot goed", beaamt de woordvoerder.

"Echter, is een aangepaste bus een grote investering, betaald door de maatschappij. UWV kijkt zorgvuldig naar de regels in de wet zoals die door de wetgever zijn opgesteld voor het verlenen van een voorziening."

Aanvraag bij gemeente

De wet voor een vervoersvoorziening bij UWV is volgens de organisatie "bedoeld voor het bereiken van de werkplek: het reizen tussen de woonplaats en het werk. Dit geldt ook voor zelfstandigen. Als je een webshop begint, maak je meer reisbewegingen, door bijvoorbeeld pakketjes weg te brengen. De wet voorziet niet in het gebruik van een voorziening bij UWV in andere reisbewegingen dan woon-werkverkeer."

"Deze mevrouw kan via UWV helaas geen gebruik meer maken van haar aangepaste vervoersvoorziening. Als een situatie verandert van studie naar bijvoorbeeld werk, dan kan het voorkomen dat een voorziening niet meer via UWV mogelijk is. Op dat moment kan iemand een aanvraag bij zijn of haar gemeente doen."

Bron: Eenvandaag

Aanstaande zondag zijn er landelijke verkiezingen in Duitsland. Gelsenkirchen, een stad in het Ruhrgebied, was decennialang een links bolwerk maar kan nu een van de eerste steden in West-Duitsland worden met de radicaal rechtse AfD als grootste partij.

Onze verslaggevers waren in Gelsenkirchen, en spraken naast lokale bewoners ook met de lokale lijsttrekkers van de sociaaldemocratische partij SPD en de radicaal-rechtse partij Alternative für Deutschland (AfD).

Voormalig industriegebied

Gelsenkirchen, een stad met 250.000 inwoners, staat bekend als de armste van Duitsland met hoge criminaliteitscijfers. De verloedering is overal zichtbaar: talloze leegstaande huizen zijn dichtgetimmerd of bedekt met graffiti, terwijl afvalbergen met matrassen en koelkasten op vrijwel elke straathoek te vinden zijn.

De SPD was de afgelopen 75 jaar onafgebroken de grootste partij in Gelsenkirchen. Ze kwamen op voor de vele arbeiders in de staalindustrie en de mijnbouw. Maar die tijden zijn door het sluiten van de mijnen allang voorbij. De partij lijkt haar greep te verliezen wat kiezers écht bezighoudt.

Verloedering

In Ückendorf, een wijk in het zuiden van Gelsenkirchen, ontmoeten we SPD-lijsttrekker Markus Töns. Volgens hem is het grootste probleem van Gelsenkirchen dat de gemeente te weinig geld ter beschikking heeft.

Hij legt uit: "Straten worden niet opgeknapt, afval wordt te laat opgehaald, we hebben te weinig plekken in de kinderopvang en niet genoeg sociaal werkers. Dat zorgt voor onvrede onder de bevolking."

Oost-Europese migranten

Als tweede punt noemt hij migratie. "Gelsenkirchen kampt met de uitdaging van economische migratie uit Zuidoost-Europa." Lopend door de wijk vertelt hij dat de goedkope arbeiderswoningen in dit stadsdeel vooral Roemenen en Bulgaren aantrekken. Sinds 10 jaar mogen zij zonder vergunning in Duitsland komen werken.

"In de praktijk maken ze vooral gebruik van uitkeringen omdat ze vaak geen opleiding en diploma's hebben", voegt hij toe. "En dat zorgt voor veel problemen."

Aanslagen

De solidariteit van de mijnwerkers heeft in Gelsenkirchen plaatsgemaakt voor wantrouwen richting migranten en asielzoekers. De jonge partij AfD voelt deze onvrede feilloos aan.

Enxhi Seli-Zacharias heeft een Albanese achtergrond en is sinds 5 jaar lid van de AfD. In een koffietentje haalt ze de recente aanslagen in Duitsland aan. "Mensen voelen zich niet langer veilig in hun eigen land. Ik vind het onwijs zorgwekkend dat politici hier geen oog voor lijken te hebben."

'Remigration'

Het doel van de AfD is helder. Enxhi Seli-Zacharias: "We moeten de grenzen sluiten, met de 'remigration' beginnen en migranten met een strafblad die hier illegaal wonen terug naar hun land van herkomst sturen." Deze boodschap slaat ook bij mensen met een migratieachtergrond aan. Dit lijkt op het eerste gezicht tegenstrijdig, maar volgens Exhi, die dus zelf een migratieachtergrond heeft, is het dat niet.

De naturalisatie in Duitsland verloopt op dit moment veel te makkelijk, beargumenteert ze: "Ik vind het oneerlijk tegenover migranten die jaren geleden wel aan alle eisen hebben voldaan. Ook ik voel me ongelijk behandeld."

'We zijn allemaal Europees'

Het sluiten van de grenzen is volgens SPD'er Markus Töns geen oplossing. "Wij moeten deze groep mensen juist helpen om aan werk te komen door ze op te leiden." Ook de uitvoering is een probleem: er zijn in Duitsland, net als in Nederland, niet genoeg politie-agenten om de grensposten weer te bemensen.

Het plan van de AfD om migranten terug te sturen slaat volgens hem nergens op. "Wie moet er dan terug? Hoe maak je een onderscheid tussen Roemenen, Bulgaren, Fransen en Nederlanders? Wij zijn allemaal Europees."

Debat over partijverbod

De Duitse rechter heeft sommige afdelingen van de AfD als 'rechts-extremistisch' en 'antidemocratisch' bestempeld. Onzin, zegt Enxhi. Zij vindt dat het debat over een verbod op de partij juist ondemocratisch is. Volgens de na-oorlogse Duitse grondwet kan een partij die een bedreiging vormt voor de democratie worden verboden.

Töns ziet ook dat de AfD steeds sterker wordt in West-Duitsland. In het Oosten is het al hard op weg de grootste te worden. Maar hij heeft de strijd nog niet opgegeven. "Ik blijf me samen met de demokraten inzetten voor een betere toekomst in Gelsenkirchen."

'Durf 's avonds niet alleen over straat'

Ook op straat horen we het telkens weer: de onvrede is groot. Gelsenkirchen was ooit een fijne plek om te wonen, maar dat is het niet meer. Veel inwoners voelen zich onveilig, maar ze zijn ook teleurgesteld in de politiek.

Een vrouw van in de 60 legt op de lokale markt haar onvrede tegen ons uit. "Ik durf 's avonds niet alleen op straat te lopen. Ik heb echt het gevoel dat politici in een andere wereld leven. Ik voel me echt in de steek gelaten." Ze weet nog niet zeker op wie ze gaat stemmen. "Sowieso geen SPD. Ik ben nog aan het twijfelen, maar het zou zomaar AfD kunnen worden."