Het jaar van Van der Laan, en wel hierom!

December, de maand van het terugkijken! Mij trekt dat terugkijken niet. Zeker niet nu de “50” voor mij in zicht begint te komen. Ik wil vooruit. December is daar de ideale maand voor. Snel iets voor het einde van het jaar afmaken of een frisse start maken door het gewoon over de jaarwisseling heen te tillen.

Een van die dingen die we niet over de jaarwisseling kunnen tillen is de verkiezing van de politicus van het jaar. Ik kies dit jaar voor de nieuwkomer Minister van der Laan. En wel hierom.

Een ideologisch bevlogen politicus die ook nog goed bestuurt. Nuchter en eerlijk. Deze combinaties zijn zeldzaam in Den Haag. Eindelijk weer een echte volkshuisvester: opkomen voor de mensen die financieel of sociaal niet in staat zijn zich op de vrije woningmarkt zelfstandig te redden. Een term die in de vergetelheid was geraakt toen in de jaren 90 de liberalen volkshuisvesting omdoopte in “wonen”.

Een minister die niet wegkijkt, maar ingrijpt als de echte volkshuisvester, woningcorporaties, wanbeheer voeren of fraude plegen. Helaas het hele jaaroverzicht door. Niet opgejaagd door Kamerleden incidentenpolitiek voeren, maar hij neemt ook structurele maatregelen. Wetgeving die corporaties die hun sociale taak goed vervullen, de waardering geeft die ze verdienen. Maar corporaties die onvoldoende presteren aanpakt. Bewoners en gemeenten meer zeggenschap geeft.

Nog nauwelijks in Den Haag sleepte hij geslepen in maart 1/3 van het crisispakket binnen voor de bouw. Geld dat goed is voor behoud van banen, energiebesparing en daarmee voor het milieu en de portemonnee van bewoners.

Een politicus van het jaar maakt niet alleen regels en wetten. Nee een politicus naar mijn hart is ook een waardendrager die zich roert in het publieke debat. Voorbeeld is zijn uitlating dat het schuurt als hij ziet dat nieuwe Nederlanders wel geld steken in een eigen huis in het land van herkomst en investeringen in de eigen buurt aan anderen overlaat. Of nog confronterender: geld opzij zetten voor het verleden maar niet voor de toekomst van hun kinderen door voor hun schoolcarrière een computer aan te schaffen. Hij kan en wil dat niet per wet regelen. Immers iedereen is daar vrij in. Maar hij geeft wel richting en draagt zo bij aan onze gemeenschappelijke toekomst. Een toekomst waar solidariteit nog wel bestaat. Een tegengeluid tegen de nationaal-indivualistische PVV en de mondiaal-individualistische D66. De stromingen van “me, myself and I”. Stromingen die solidariteit als deugd hopeloos ouderwets vinden. Daartegenover hebben we politici nodig die het adagium van Den Uyl: “Vrijheid in gebondenheid” weer nieuw leven in blazen.

Als Amsterdammer begrijpt hij beter dan wie dan ook dat die vrijheid alleen voor iedereen is weggelegd als we ook een gemeenschappelijk basis hebben waar we elkaar ook zonder wetten aan willen houden. Minister van der Laan heeft zijn rol als waardendrager, in een jaar tijd al een stuk beter onder de knie als onze Minister president. Die doet zijn best. Maar als ik onze MP hoor zeggen: “Werken aan waarden vraagt om toewijding en dat is een kwestie van lange adem. De jeugd is misschien wat op drift, maar wij kunnen een anker uitgooien”. Dan geeft dat geen richting. Klinkt leeg. Een anker dat bij de eerste beste windvlaag losslaat. Nee mijn politieke held van 2009 doet dat beter. Daarom nog één keer. Van de Laan politicus van het jaar, en wel hierom.

Staf Depla is Tweede Kamerlid voor de PvdA