Grondpersoneel op Schiphol doet zwaar werk voor een laag loon: 'We zijn het blijkbaar niet waard of zo'

EenVandaag volgde medewerkers op Schiphol: bij de incheckbalie, de bagageafhandeling en op het vliegtuigplatform. Ze zien hun collega's vertrekken, de reden: zware arbeidsomstandigheden, een te hoge werkdruk en een loon waar je niet van kunt rondkomen.

Zoubida Bouljhaf en Danny Doesburg werken beiden al jaren op Schiphol. Ondanks dat ze nog altijd met plezier naar hun werk gaan, zien ze collega's omvallen en vertrekken. En dat begrijpen ze heel goed: de werkdruk is te hoog en de waardering is te laag, vinden de medewerkers die passagiers en hun bagage afhandelen.

Bedreigd door agressieve reizigers

De 46-jarige Zoubida werkt al bijna 24 jaar bij passage: als grondstewardess verwerkt ze de koffers bij de incheckbalie en ze controleert de instapkaarten van passagiers aan de gate. Ze vertelt dat de werkdruk hoog is door personeelstekorten: "Bij het bedrijf waar ik werk is het aantal medewerkers bij platform en bagage niet op orde."

Het grondpersoneel krijgt direct te maken met de gevolgen: lange rijen met boze passagiers. Hierdoor lopen de gemoederen regelmatig hoog op. Zoubida en haar collega's hebben dan ook te maken agressieve reizigers, die hen soms zelfs bedreigen. "Het zijn allerlei factoren die samenkomen, waardoor mensen geïrriteerd raken."

Te weinig personeel voor inladen

Ook op het zogenoemde vliegtuigplatform is werkdruk erg hoog, vertelt Danny (39), die al 19 jaar op Schiphol werkt. Zijn afdeling zorgt ervoor dat de ingecheckte bagage in de vliegtuigen komt. Hij ziet dat de vliegtuigen kort op elkaar gepland worden terwijl het personeel dat de bagage moet inladen krap bezet is.

Daar komt nog eens bij dat veel medewerkers onervaren zijn. "Er is weinig personeel. Er worden wel mensen opgeleid, maar zoveel mensen vertrekken er ook weer", legt Danny uit. "Soms ben ik iemand aan het inwerken, maar die moet dan op een andere vlucht z'n werk te doen."

'Soms hebben we geen spullen'

Naast het tekort aan personeel is er ook nog het probleem dat (hulp)apparatuur niet werkt of uitgeschakeld is. Zo gebeurt het inladen van bagage in de vliegtuigen nog regelmatig met de hand. Daar zijn machines voor, maar die 'tilhulpen' zijn vaak niet beschikbaar, zegt collega-bagageafhandelaar Erik (41). "Soms hebben we geen spullen."

"Voor bepaalde afhandelingen heb je het recht om een power stow (een tilhulpmachine, red.) te gebruiken", legt hij uit. Het is niet zo dat de machines, die het zware werk van de bagageafhandelaars moeten verlichten, niet aanwezig zijn. "Vaak kom je aan en dan zit er gewoon geen sleutel in", vertelt Erik. De tilhulpen zijn er wel, maar het personeel kan ze niet gebruiken.

Werken in kerosinedampen

"We roeien met de riemen die we niet hebben", zegt bagageafhandelaar Erik. "Dan moeten we zelf koffers doorgeven en stapelen. Vaak gaat het om tonnen bagage en soms is het maar hopen of je genoeg collega's hebt. Maar ja, werk is werk."

Daarnaast wordt dat werk uitgevoerd onder moeilijke omstandigheden. Terwijl de koffers ingeladen worden, worden de vliegtuigen namelijk ook weer bijgetankt, soms nog met draaiende motoren. Danny ziet dat personeel regelmatig staat te werken in kerosinedampen.

'Wij willen ook een privéleven'

Ook de flexibele werktijden maken het werk zwaar. Zo worden roosters pas kort van te voren bekend en wisselen die elke keer. Grondstewardess Zoubida is getrouwd en heeft een tienerzoon. "Wij hebben ook gewoon een privéleven", zegt ze. "Mijn man vindt dat er niet goed voor ons gezorgd wordt." En daar is ze het eigenlijk wel mee eens: "De arbeidsvoorwaarden zijn helemaal uitgekleed."

Medewerkers die de bagage afhandelen vrezen dat ze hun pensioenleeftijd niet halen zonder zware lichamelijke klachten. Erik geeft aan dat het fysieke werk zijn weerslag heeft op zijn privéleven: "Als ik thuis kom, hoop ik dat ik wat energie over heb voor mijn gezin. Maar dat is altijd maar zien."

Komen en gaan van mensen

De passagier- en bagageafhandelaars willen daarom meer waardering zien, vooral in de vorm van een hoger salaris. Door de hoge inflatie kunnen velen van hen namelijk amper rondkomen van hun loon, vertelt Danny. "We gaan nu 3 procent omhoog in loon, maar daar kunnen we onze vaste lasten duidelijk niet mee betalen."

Zoubida ziet mensen om die reden vertrekken: "Ze komen binnen en ze gaan weer weg. Zeker mensen op het bagageplatform, die zwaar werk moeten doen. Als je dat hier voor een klein bedrag moet doen, dan denk je op een gegeven moment na een paar maanden: weet je wat, bekijk het maar, ik kom niet meer terug."

'Weer mooi worden om hier te werken'

Ondanks de hoge werkdruk en het lage salaris denken Zoubida en Danny niet aan stoppen. "Het is gewoon echt heel leuk en uitdagend werk", vertelt Zoubida trots. "Ik vind de gesprekken met mensen nog steeds heel leuk. Je hebt mensen van over de hele wereld aan je balie staan. Het werk heeft z'n charmes, anders blijf je niet 23 jaar."

"ik ben een luchtvaartmaniak", lacht Danny. "Ik speelde vroeger al met vliegtuigen in plaats van met auto's. Alles wat vliegt, vind ik geweldig mooi." De bagageafhandelaar houdt van zijn werk. "Natuurlijk zijn de omstandigheden nu een stuk slechter geworden, maar ik wil ervoor strijden om ervoor te zorgen dat het weer mooi wordt om hier te werken."