Gedupeerden van de toeslagenaffaire hadden niet alleen hoge schulden, maar ook hun kinderen werden uit huis geplaatst. "Het was traumatisch."

In 2017 begon voor Charlotte* de ellende: de Belastingdienst liet haar weten dat ze niet voldoende kon bewijzen dat ze recht had op de ontvangen kinderopvangtoeslag. 35.000 euro moest ze terugbetalen. En dat had ze niet.

Ontslagen

Bang was ze, en emotioneel, want haar schuld groeide alleen maar verder. Totdat de kinderopvangtoeslag werd stopgezet en ze haar twee kinderen niet meer naar de BSO kon sturen. "Dat was de druppel."

Ik raakte mijn baan kwijt, omdat ik ging liegen waarom ik thuis werkte. Maar ik kon niet anders, want ik kon de kinderen nergens naartoe brengen.

Kinderen uit huis geplaatst

De gedachte aan het bedrag dat Charlotte terug moest betalen maakte haar boos en zorgde ervoor dat ze steeds slechter ging functioneren. Steeds vaker werd ze overvallen door een huilbui.

"Ik heb om hulp gevraagd via het wijkteam, aangegeven dat ik het niet meer aankon. Maar hulp kwam er uiteindelijk niet." Ze raakte aan de drugs en kreeg een hartstilstand. Ze werd pas wakker in een ambulance.

Kinderen uit huis geplaatst

Die hartstilstand was het begin van een traject bij jeugdzorg. Haar dochter (10) en zoon (6) werden in maart 2018 uit huis geplaatst, 2 maanden lang zag ze hen niet. De eerste ontmoeting daarna, in een kamer van jeugdzorg, verliep moeizaam, vertelt ze.

"Ik was te vroeg, ik was bloednerveus, bang voor hun reactie." 1 jaar en 8 maanden heeft de uithuisplaatsing uiteindelijk geduurd. Ze mocht ze alleen zien onder toezicht.

Andere ouder

Over de ondersteuning van jeugdzorg is Charlotte niet te spreken. "Ze zien je niet als mens, daar is geen tijd voor. Hulp was er ook nauwelijks. Het meeste heb ik zelf geregeld: therapie, contact met het wijkteam, drugstesten."

Toen de kinderen uiteindelijk terug naar huis mochten, was de ellende niet afgelopen. "Je bent niet meer wie je was, gaat anders denken, bent heel erg bezig met dat het goed moet gaan. En dan gaat het vaak juist moeilijker."

Bekijk ook

Slechte moeder

Nog altijd levert deze periode veel pijn op, vertelt Charlotte. "Er zijn momenten waarop ik denk: kan ik dit nog wel? Dan voel ik me een slechte moeder. Ik vertrouw ook niemand meer, merk ik."

Mede daarom woont Charlotte inmiddels met haar kinderen in België, waar ze zich prettig bij voelt. Ze durft zelfs voorzichtig positief te zijn: "Dit alles heeft me ook sterker gemaakt."

Geen vertrouwen

30.000 euro compensatie heeft Charlotte uiteindelijk gekregen van de Belastingdienst. Maar de schade die zij en haar kinderen hebben geleden, is veel groter, zegt ze. "Voor de kinderen is het heel zwaar geweest. Ze zijn allebei getraumatiseerd. Mijn zoontje vraagt om de haverklap of het wel goed gaat. Ze zijn dagelijks bang dat ze weer uit huis worden gehaald."

"Ik wil dat de werkelijke schade en de schade die mijn kinderen hebben geleden, wordt uitgekeerd. Dat gaat langzaam, alles moet via een advocaat. Eerlijk gezegd heb ik er geen vertrouwen in dat dit goedkomt."

*Om privacyredenen is voor dit artikel gebruikgemaakt van een verzonnen naam. De echte naam is bij de redactie bekend.

Bekijk ook

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.