Illegale straatraces lijken onder jongeren aan populariteit toe te nemen. Autofanaat Fenna bezoekt ze tegenwoordig niet meer. "Ik wil niet dat mijn ouders op een dag te horen krijgen dat hun dochter is doodgereden op een illegale straatrace."

Fenna* doet zelf niet mee aan illegale straatraces, benadrukt ze, omdat ze 'graag haar rijbewijs en autootje' wil houden. Wel heeft ze meermaals een straatrace bezocht: "Gewoon om even mijn hoofd leeg te maken. Het is echt een kick. Je ziet dan auto's met een noodgang voorbijgaan."

'Mezelf graag heel houden'

Aan georganiseerde straatraces doet Fenna dus niet mee. Maar toch geeft ze toe weleens een race te doen. "Tuurlijk, ik race weleens bij het stoplicht. Gewoon voor de grap. Maar het echte racen, waarbij je moet optrekken en alles in een split second moet doen, daar heb ik de ervaring niet voor."

Want meedoen aan straatraces is levensgevaarlijk, benadrukt Fenna. "Je hoort heel vaak verhalen over wat daar allemaal gebeurt. Auto's die in de fik vliegen, mensen die verongelukken. Dat is ook de reden dat ik er niet aan meedoe. Want het is gewoon niet veilig. En ik wil mijzelf en mijn auto graag heel houden."

Kat-en-muisspel met politie

De illegale straatraces worden vaak gehouden op afgelegen industrieterreinen, of provinciale wegen. zodat buurtbewoners geen last hebben van de geluidsoverlast. Maar toch kan er wel eens een kat-en-muisspel ontstaan met de politie.

"We hebben altijd iemand op de uitkijk staan", vertelt Fenna. "En die zegt dan in de walkie talkie, dat de politie eraan komt. Dan is het wegwezen. Of mensen hebben hun kentekenplaat eraf getrokken en dan kunnen ze helemaal niks."

Verliefd op Honda

Slippende banden, de geur van benzine en hoge snelheden. Het hele leven van Fenna staat in het teken van auto's. Snelle auto's wel te verstaan. De liefde voor deze glimmende bolides zat er al heel jong in.

Fenna: "Het begon al heel vroeg bij mij. Ik was gek op van die raceautootjes die vastzaten aan de baan. Kijken wie er sneller was met die kleine racewagentjes. Ik ben ook echt opgegroeid met motoren. Dus die passie voor dingen die leuke geluidjes maakten, kreeg ik al vrij jong mee", vertelt ze daarover.

Car model

Op latere leeftijd komt Fenna dieper in de wereld van snelle auto's terecht en koopt ze uiteindelijk ook haar eigen auto. "Ik kreeg een relatie met een jongen die helemaal fan was van JDM auto's (de Japanse markt voor auto's, red.). En toen ben ik eigenlijk heel erg verliefd geworden op Honda. En daarom heb ik nu zelf ook een Honda gekocht."

Ook haar werk staat helemaal in het teken van auto's. Zo volgt Fenna de opleiding tot monteur en is ze 'car model' geworden, waarbij ze fotoshoots doet en met auto's wordt gefotografeerd. "Ik heb laatst nog een hele coole shoot gehad, waar ik met een Corvette op stond. Dat is echt wel een van mijn droomauto's."

Bijeenkomst van autoliefhebbers

In haar vrije tijd gaat Fenna graag naar 'carmeetings'. Dat zijn bijeenkomsten waar autoliefhebbers met hun vaak gepimpte auto's bij elkaar komen. "Meestal zetten we alle auto's op een parkeerplek neer", vertelt Fenna daarover.

"En met stoeltjes erbij praat je over je auto's", gaat ze verder. "En je showt dan ook je auto. Dan rij je er even een rondje mee om aan iedereen je auto te laten zien."

Regelmatig in aanraking met politie

Ook op die 'carmeetings' komt Fenna regelmatig in aanraking met de politie. "Ze komen altijd wel een keer langs, om te checken of we niet illegaal bezig zijn. Zoals laatst, toen greep de politie in, terwijl ik dat eigenlijk overbodig vond."

Fenna vertelt over het incident: "Wij stonden op een parkeerplaats met elkaar te praten. Eentje zat te gassen met zijn auto. Maar waarom pakken ze dan niet de persoon aan die zich misdraagt? In plaats van de hele groep", vraagt ze zich af.

Driften en burn-outs

Daarnaast heb je ook illegale meetings legt Fenna uit. "Daar gaan ze racen tegen elkaar, driften en doen ze burn-outs waarbij veel lawaai wordt gemaakt. Het is leuk als je op een 'carmeeting' bent, om dat even aan het begin te doen en te laten zien, kijk dit kan ik allemaal met mijn auto. Maar niet de hele tijd."

Eind oktober van dit jaar was er een grote 'carmeeting' in Emmen die volledig uit de hand liep. Honderden auto's kwamen bij elkaar en er werd ook vuurwerk afgestoken. Fenna was naar deze straatrace onderweg, maar besloot toch rechtsomkeert te maken.

Niet veilig

Fenna vertelt dat ze een video kreeg van een vriendin die op deze 'carmeeting' in Emmen was. Toen zei ik tegen mijn vriend dat ik daar toch niet heen wilde gaan. Want ik wil echt mijn auto houden", zegt ze.

Ook wil Fenna niet dat haar iets overkomt. "Ik geef heel erg veel om mezelf en ik wil niet dat mijn ouders op een dag te horen krijgen dat hun dochter is doodgereden op een illegale straatrace. Dat zouden mijn ouders me ook nooit vergeven."

*De achternaam van Fenna is bekend bij de redactie.

Hij was jarenlang een van de vaste gezichten van EenVandaag: Pieter Jan Hagens. Gisteren presenteerde hij het programma voor het laatst. Hij gaat met pensioen na een carrière van meer dan 40 jaar als journalist en presentator, op radio en tv.

Normaal stelt Pieter Jan de vragen, nu mochten jullie die aan hem stellen.

1. Hoe kijk je terug op je carrière?

"Ik vind dat ik een geluksvogel ben. Ik heb 43 jaar in de journalistiek gezeten en ik heb er enorm van genoten. Ik zou niet weten wat ik anders had moeten doen, er is geen vak dat ik zo leuk zou vinden als dit."

"Het leuke van met pensioen gaan is dat de oude doos wordt opengemaakt. Ik heb veel verschillende dingen kunnen doen en meegemaakt, ook buiten de journalistiek. Dat komt allemaal weer naar boven. En het gevoel dat ik steeds opnieuw krijg is: wat heerlijk dat ik dat heb kunnen doen."

Bron: ANP

1/7In de jaren 90 was Pieter Jan een van de gezichten van Jules Unlimited

2. Hoe heb je de journalistiek zien veranderen?

"De journalistiek is veranderd, maar ik ben zelf ook veranderd. Ik begon bij de VARA in de jaren 80, waar ik met stevig linkse journalisten werkte. Ik dacht: zo hoort het kennelijk. Later heb ik me daar een beetje van gedistantieerd, ik vond het te activistisch. Ik vond dat de feiten meer moesten spreken."

"In deze tijd, waarin grimmige leiders opstaan en democratische vrijheden op het spel staan, denk ik juist weer: journalisten zijn er niet alleen voor de feiten, maar ook om bepaalde ideeën te beschermen. Ideeën die het fundament vormen voor onze liberaal-democratische samenleving."

3. Wat was jouw favoriete onderwerp om te presenteren, en wat het moeilijkste interview?

"Ik heb bij Buitenhof veel bijzondere mensen aan tafel gehad, met wie ik langere gesprekken kon voeren. Ik heb veel bijzondere denkers, schrijvers en politici gesproken. Die hadden vaak iets te vertellen waar ik wel wat van opgestoken heb. Vooral de Israëlische schrijver Amos Oz maakte indruk, dat was zo'n wijze man."

"Hij maakte zulke goede opmerkingen. Dat was in 2015, de aanslagen in Parijs waren toen net geweest. Hij duidde dat terrorisme op zijn manier. Hij had het erover dat terroristen geen gevoel voor humor hebben, en dat klinkt nu heel plat, maar hij vertelde dat zo raak en mooi. En ik weet ook dat veel kijkers van die uitzending hebben genoten."

"Maar ook bij EenVandaag heb ik veel spannende dingen gedaan. Ik denk meteen aan de verkiezingsdebatten. Het debat in 2023, waaruit het huidige kabinet is voortgekomen, is een van de betere debatten die ik heb geleid. Maar tegelijkertijd waren die debatten een van de moeilijkste dingen die ik heb gedaan, dat is een hele opgave."

"Het is fijn dat je dan eindeloos met collega's kan brainstormen over wat de beste opzet is. En dat je de spanning deelt: tijdens het debat hoorde ik dan de eindredacteur in mijn oortje, die net zo zenuwachtig was. Dit delen met collega's ga ik het meeste missen aan het werk. Want ook als je geen beste vrienden bent, maken ze toch een groot deel uit van je sociale leven."

4. Welke peiling had de meest verrassende uitslag voor jou?

"Ik heb niet zo'n goed geheugen voor peilingen, moet ik eerlijk zeggen. Het Opiniepanel is natuurlijk een heel goed gereedschap van EenVandaag. Maar als ik in de studio sta, ben ik bezig met het gesprek dat ik voer met de presentator van de paneluitslagen, niet met de uitslagen zelf. Ik kan die niet tegelijkertijd goed onthouden, dus weet ook niet meer welke uitslag mij het meest heeft verbaasd."

5. Hoeveel invloed heb je zelf gehad op de onderwerpen die behandeld werden? En ging dat weleens in tegen je eigen mening?

"Eigenlijk heb ik daar niet zo veel invloed op. EenVandaag is een olietanker die op koers vaart, er werkt een grote redactie. Ik kan wel meepraten en meedenken, maar ik ben geen eindredacteur. Toch heb ik zeker in interviews wel een belangrijke stem. En ook in de politieke debatten kan ik als presentator de richting van het gesprek bijsturen."

"Of de presentatie weleens tegen mijn eigen ideeën of mening in ging? Laat ik zeggen dat ik wel blij ben dat ik mezelf nu meer mag gaan uitspreken. Maar ik ben ook blij dat ik dat als journalist en presentator niet gedaan heb. Ik zou mezelf geen knip voor de neus waard vinden als ik in interviews een bepaalde politieke lijn zou voorstaan. Ik vind dat je als journalist niet te koop moet lopen met je eigen mening."

"Tegelijkertijd vind ik het gek om nu weg te gaan, omdat er zoveel gebeurt op het moment, waarvan je denkt: oei, waar gaat dit heen? In de Verenigde Staten durven wetenschappers zich niet meer uit te spreken, er zijn bezuinigingen op het hoger onderwijs, ook in Nederland. Het klimaat verandert. Daar maak ik me zorgen om. Het voelt als een grote opluchting dat ik niet geheimzinnig hoef te doen over waar ik mij zorgen om maak. Dat heb ik gemist de afgelopen jaren."

"Ik heb niet de illusie dat ik daar in mijn eentje iets aan kan doen. Maar alles wat journalisten, maar ook burgers doen, is op dit terrein van belang. Wat ik daarom ook ga doen is als burger mezelf meer uitspreken. Dat kan nu ook, ik ben journalist af. Misschien sluit ik me wel aan bij een politieke partij. Ik weet nog niet welke, maar ik ga het wel doen. Niet als politicus, maar gewoon als burger."

Bron: EenVandaag

1/6Achter de schermen bij de laatste uitzending van Pieter Jan Hagens

6. Wat ben je van plan om te gaan doen tijdens je pensioen?

"Ik ga eerst zeilen met mijn vrouw, een paar maanden weg. En daarna wil ik graag dingetjes doen waar ik tot nu toe niet aan toe kwam, zoals een houten bootje maken waar mijn kleinzoon in kan leren zeilen. Dat ben ik zeker van plan."

"Het is sowieso goed om weer eens met een frisse blik de wereld in te kijken, want er komt voor het werk ongetwijfeld iets anders moois in de plaats. Aan de andere kant: ik stop weliswaar met de vaste dingen, maar ik blijf nog steeds graag interviews en debatten leiden, voice-overs inspreken, misschien invallen bij een radio-uitzending. Dus als iemand ergens ziek is, weet me te vinden."

7. Hoe hoop je dat de journalistiek er de komende jaren uit gaat zien?

"Ik hoop dat de journalistiek zich opstelt als beschermer van de waarden waar wij allemaal op drijven, zoals gelijkheid, vrede, rechtvaardigheid en verdraagzaamheid. Al die dingen zijn zo belangrijk in onze democratische samenleving, en ik hoop dat journalisten daaraan meewerken. Elke journalist is op dit terrein van belang."

"Ik denk dat de meeste journalisten dit ook zo zien, sowieso al mijn collega's hier bij EenVandaag. Ik ben er trots op dat alle collega's zich ervan bewust zijn dat we een rubriek zijn die dicht bij de mens wil staan, waar de onderwerpen die we brengen echt relevant zijn, en waarin tegelijkertijd de feiten heilig zijn. Juist in deze tijd waarin onverdraagzaamheid en angst toenemen, denk ik dat het belangrijk is dat er programma's zoals EenVandaag zijn."

Wereldwijd liggen er miljoenen landmijnen onder de grond. Hierdoor vallen er jaarlijks honderden slachtoffers. Om dit te stoppen werd in een verdrag afgesproken dat het wapen de wereld uit moest. Maar nu de spanningen toenemen, trekken landen zich terug.