Een Kruisvaart tegen het Rookverbod

Sinds half juni dit jaar ben ik met mijn bijzondere boot op pad. Nou ja, pad. De paden die ik bewandel zijn rivieren. En aan die rivieren liggen steden. En in die steden zijn horecabedrijven die bedreigd worden. En wij delen daar handtekeningenlijsten uit tegen het rookverbod. Voor de klanten om te tekenen. De eerste handtekening is meestal van de eigenaar.

Met name café's zullen het moeilijk krijgen volgend jaar, als in juli de plannen van Minister Klink doorgaan om een rookverbod in te stellen in de horeca. De objectieve statistische overheidsinstanties in de landen die ons voorgingen laten het zien: na een rookverbod blijft de horeca 20 tot 40% achter in

economische ontwikkeling vergeleken met andere sectoren van de economie. 1000 pubs moeten gaan sluiten volgens een recent onderzoek van de Britse Sunday Mirror. In Schotland moest 34% van de pubs personeel ontslaan na de invoering van het rookverbod. In Ierland daalt sinds 2004, het jaar van de invoering van het rookverbod, de omzet in bier met 7% per jaar.

Geloof de cijfers van die anti-rokenorganisaties maar niet. Of zelfs van de overheden die hun beleid willen verdedigen. Die zijn belanghebbend en niet objectief.

Twee weken geleden werden de exacte plannen bekend doordat de wijzigingen van de tabakswet werden gepubliceerd. Als je ze leest krab je, net als de Sint Bernard pup in de video, je eens goed achter de oren. Dit is puur overheidsextremisme! Geen compromissen maar keihard toeslaan, slachtoffers worden als 'collateral damage' gezien. Ze horen nou eenmaal bij een oorlog. De oorlog tegen het roken deze keer. Of beter: tegen rokers?

Afijn, de naam Kruisvaart is niet zomaar gekozen. Ik ben helemaal niet religieus. Maar Minister Klink wel. En daar wilde ik aan apelleren: in de historie van het christendom is vaker tegen onderdrukking gestreden, de kruistochten getuigen daarvan. En met de naamgeving van onze bijzondere actie wil ik de minister herinneren aan de vroege tijden van de aanhangers van zijn geloof: rokers zijn als de christenen in het verleden.

Onze Kruisvaart heeft me in veel steden in Nederland gebracht. En ik heb met vele tientallen caféeigenaren gesproken.

Op het moment dat je zegt je te verzetten tegen het naderende onheil, het rookverbod, klaren de gezichten op en zeggen ze dolgraag bereid te zijn om mee te werken aan de handtekeningenactie tegen dat rookverbod. Niet ongewoon is dat ze je tracteren op een drankje: "Geweldig dat jullie dit doen! Neem er eentje op de zaak!". En de klanten, ook die willen meteen tekenen. Niet zelden is de handtekeningenlijst al half gevuld als we het pand verlaten. Of ze vragen lijsten bij: "Die twee zijn vanavond al vol!".

De tocht voerde langs de binnensteden van plaatsen als Nijmegen, Zwolle, Sneek, Urk, Lemmer, Harderwijk, Nijkerk en Amsterdam. De laatste week waren we actief in het zuiden: Maastricht, Roermond en Venlo werden aangedaan. En we plannen nog richting Rotterdam te gaan.

Tijdens de tocht hadden we volop belangstelling van de media. Een artikel (met foto) in de Telegraaf, de Volkskrant, Hart van Nederland en 4 in het Land (TV), diverse regionale en lokale omroepen (radio en TV), bijna de gehele voorpagina van het Brabants Dagblad (met foto) en een uitgebreid artikel in De Limburger. En dat is misschien nog belangrijker dan de handtekeningen. Rokers hadden nooit een stem en werden ook niet geraadpleegd bij het opstellen van deze wet, hoewel er drie organisaties in Nederland op dit gebied actief zijn. Keer op keer hebben we onderweg ons verhaal kunnen doen, voor TV, radio en krant. En, getuige de reacties van de mensen die we spraken, het spreekt aan. Eindelijk begrip!

En overal hetzelfde beeld in die steden: 95% van de caféeigenaren en gasten haalt ons met open armen binnen. En je krijgt verhalen te horen. Bijvoorbeeld die van een eigenaresse in Roermond die vertelt dat veel van haar collega's overdekte en verwarmde terrassen aan het aanleggen zijn. Als ik vertel dat de wet ook onder een parasol of overdekt terras roken verbiedt kijkt ze me ongelovig aan:in Ierland kon dat toch ook? Ja, maar de Nederlandse wet is extremer, zeg ik. En je mag niet eens kaarten, darten of drinken in de rookruimte als je daar vertoeft. Áls die al met veel geld wordt ingericht.

Deze wet is gewoon 'rokertje pesten', om de rokersstatistieken van Nederland wat op te peppen. De wet is te extreem. Te extreem om te kunnen werken. De 'Blauwe Knoop' voor tabak. En, zoals ik vaak onderweg gehoord heb, hij is on-Nederlands. Wij Nederlanders houden niet van zwart-wit. Wij willen ieder het zijne gunnen. Dat horen we niet alleen van rokers maar ook van niet-rokers. En zelfs van ex-rokers, waarvan gezegd wordt dat ze meestal nog extremer zijn dan nooit-rokers. Volgens onze enquête in Maastricht is 80% tegen een totaal rookverbod, cijfers die we ook in Oss en Amsterdam vonden.

Ik voorspel dat de wet binnen een half jaar aangepast moet worden. Omdat hij aan alle kanten ontdoken zal worden. Bovendien, een wet die je niet met redelijke argumenten kan verdedigen en/of die niet te handhaven valt, moet je niet uitvaardigen. En die redelijke argumenten zijn er niet. De minister (of zijn beleidsambtenaren?) jokt om de extreme wetgeving goed te praten. En de politici, die in hun programma's hier nooit over hebben gerept, volgen het jokken en plegen hierdoor kiezersbedrog.

Maar de gewone Nederlander snapt het allemaal niet meer. Zoals vandaag een oudere, pas gestopte roker die ons hielp bij het aanmeren in de jachthaven van Mook tegen me zei: "Ik voel me er lekker bij. Maar ik blijf het graag ruiken". En zijn vrouw, 30 jaar geleden al gestopt: "Wat een hetze zeg, je gelooft het toch niet meer? Dit kan gewoon niet.".