Op de geïsoleerde afdeling van ziekenhuis Bernhoven: 'Het is hier net een oorlogssituatie'

"Het is hier net een oorlogssituatie", vertelt Caroline Heijckmann, internist en medisch coördinator van het Bernhoven ziekenhuis. "Elke 3 dagen verdubbelt hier het aantal patiënten met het coronavirus."

Al wekenlang vechten artsen en verpleegkundigen in ziekenhuis Bernhoven tegen een onzichtbare vijand: het coronavirus. Bernhoven is een regionaal ziekenhuis in Uden en ligt precies in epicentrum van de uitbraak. De orthopeed, plastisch chirurgen, de hele medische staf is hier vrijgemaakt voor de strijd tegen het virus. Dag en nacht zijn de medewerkers in touw.

Zwaar met masker voor je mond

Verpleegkundige Yvonne Prijt-De Bruin neemt verslaggever Caroline van den Heuvel mee naar de geïsoleerde afdeling waar de patiënten liggen die met het coronavirus besmet zijn. Met spatbril en mondmasker op.

Het is een heftige ervaring om al die zieke mensen te zien liggen. En het is zwaar om zo ingepakt te zijn. Zelfs ademen kost moeite met een masker voor je mond. Yvonne werkt al weken onder deze omstandigheden.

'Je kunt als verpleger nu niet zijn zoals je zou willen'

"Ik vind vooral de onzekerheid heel zwaar. Je weet niet hoe het gaat lopen en hoe de toestroom van patiënten zal zijn. Gelukkig knapt een aantal mensen op maar dat geldt niet voor iedereen", legt de verpleegkundige uit.

"Dat maakt het werk soms verdrietig. Je kan de begeleiding niet geven die je normaal geeft als iemand komt te overlijden. Je wil menselijk zijn en warm, een knuffel geven maar dat kan allemaal niet", vertelt Prijt-De Bruin.

'Verschrikkelijke beslissing'

Caroline Heijckmann heeft de afgelopen 10 dagen als een film aan zich voorbij zien trekken. De werkelijkheid verandert constant. "Elke dag moet je knopen doorhakken. We hebben nu besloten dat ernstig zieke patiënten geen bezoek meer mogen ontvangen. Pas als een patiënt terminaal is laten we familie toe. Dat is een verschrikkelijke beslissing en dat maakt het werken voor het medisch personeel heel heftig en emotioneel beladen", vertelt ze.

Yvonne heeft zelf geen angst om besmet te worden. "Ik voel me beschermd. En verder ga ik zo op in mijn werk dat ik helemaal geen tijd heb om erover na te denken."

Er komt nog een piek

Caroline Heijckmann schetst een somber beeld van de nabije toekomst. Ze ziet het aantal besmette mensen snel toenemen. Er is nu een triagetent gebouwd bij het ziekenhuis waar mensen snel onderzocht en gediagnosticeerd kunnen worden. Er zijn afspraken gemaakt met ziekenhuizen elders in het land. Er wordt nu gesproken met het leger.

"Onze grootste zorg en angst is dat we straks geen ziekenhuisbed of plek op de intensive care hebben voor onze patiënten. Dat we de mensen gewoon niet kwijt kunnen. Er komt absoluut nog een piek aan van het aantal patiënten dat besmet is", vertelt ze.

Veldhospitalen

Het zou haar niet verbazen als we straks veldhospitalen neerzetten waar heel zieke mensen in verpleegd moeten worden omdat er geen ziekenhuisbedden meer zijn.

"Dat is het zwartste scenario. Er komt nog veel op ons af. Maar we moeten dapper zijn en deze crisis met z'n allen doorstaan."