'Een fles whiskey op Sarko'

Op weg naar het hopelijk zonniger zuiden, doemen aan de mistige horizon de heuvels van de Noord-Bourgogne op. De toppen zijn slecht zichtbaar, want het wolkendek hangt tot 1500 voet en de hoogste toppen reiken tot 2300 voet. Maar ik zie een gaatje, een vallei? En koers daar op af. Ik vraag me even af waar ik aan begonnen ben, tot ik mezelf op een glimlach betrap: met Henk van der Aa per licht vliegtuigje op zoek naar La France Profonde, het échte Frankrijk, in het kader van de Presidentsverkiezingen. Mooi avontuur.

Ik woon al jaren in de Thierache, het putje van Frankrijk in het uiterste noorden. Ik ben er inmiddels behoorlijk sociaal ingebed, ‘fondu’, ik jaag bij de lokale jachtclub, vlieg bij de Aeroclub de Thierache (drie leden, één klein vliegtuigje) en heb een vrij rijke schare vrienden en kennissen onder de Fransen: ‘t’est un de nous’, zeggen ze wel eens. Zodoende hoor ik in alle vertrouwen hoe er over politiek wordt gedacht, weet ik dat Parijs ver weg is, de staat wordt gewantrouwd en er een grote discrepantie is tussen wat we lezen in de Franse dagbladen en de werkelijkheid voor de gewone Fransman.

De gemiddelde Nederlander weet misschien nog net dat Sarko de president is, vooral dat Carla Bruni zijn vrouw is, en dat Hollande links is. Maar daar houdt het verder echt mee op. Terwijl volgens The Economist Frankrijk een nog veel groter gevaar is voor Europa en dus voor ons nederlanders, dan Griekenland, Spanje en Portugal. Vandaar ons plan een drieluik reportages aan de gewone Fransman en de Franse werkelijkheid te wijden.

Vanochtend ben ik vertrokken vanuit het gehucht Dizy-le-Gros. De Coyote, een soort Lelijke Eend in de lucht, staat er geparkeerd in een schuur bij een boer. Guy helpt me met de jerry-cans en Philippe trekt het paard van de taxiway af, ik bedoel het tractorpad. Zij vertrouwen me toe dat veel van hun vrienden gewoonlijk links stemmen, maar dit keer toch echt Sarko vanwege de economische situatie. Van de peilingen klopt niks, zeggen ze. En, het is een taboe, het wordt gefluisterd, zeer velen zullen een proteststem uitbrengen op Le Pen in de eerste ronde. In de tweede ronde stemmen ze natuurlijk Sarko, omdat niemand moet denken aan Marine Le Pen als presidente.

Inmiddels vlieg ik in een vallei op nog maar 50 meter boven de grond met mijn kruin in de wolken. En de vallei houdt min of meer op in de mist, pal voor mijn neus. Met een steile bocht maak ik rechtsomkeert, de linkervleugel bijna in de boomtoppen, de rechtervleugel in de wolken (dit is slechts een heel klein beetje overdreven) op zoek naar een veldje om te landen en een nieuw navigatieplan te maken.

Het is allemaal goed gekomen, via de rivieren Saone en de Rhone vliegend in het zonnetje. Rechts de Pont-du-Gard, links de Mont Ventoux en recht vooruit, thalassa! thalassa!, de Middellandse Zee. Frankrijk van Boven is mooi. Wat opvalt is dat 80% van Frankrijk vanaf de grond nooit te zien zal zijn: de mooiste plekken onttrekken zich aan het oog achter heuvels en bomen. Net als de Franse politieke volksgeest wellicht, tot het uur van de waarheid na aanstaande zondag. Bij Marseille helpt Pierre van de zweefvliegclub de kist binnen zetten en brengt hij me naar mijn hotel en mijn favoriete EenVandaag verslaggever Henk van der Aa. Hij is 19 jaar politieman geweest in precies de wijk waar onze reportage zich zal afspelen: bingo!

PS oh ja, Henk, ik zet een fles whiskey op Sarko.

Vik Franke