Oekraïense militair Dmytro raakte zwaargewond tijdens gevechten en wordt nu in Nederland behandeld

De 27-jarige Dmytro Dolgachev uit Oekraïne raakt zwaargewond aan het front als hij wordt geraakt door een mijn. Met speciaal transport wordt hij naar Nederland gebracht waar artsen en therapeuten hem nu opereren en helpen revalideren.

"We doen dit omdat de ziekenhuizen in Oekraïne hebben aangegeven dat ze het niet meer aankunnen", vertelt traumachirurg Jochem Hoogendoorn van Haaglanden Medisch Centrum.

Veel operaties

"De eerste opvang van slachtoffers kunnen de artsen in Oekraïne prima zelf, want ze zijn hoogopgeleid. Maar ze hebben nu te veel patiënten met oorlogswonden. Je moet je voorstellen dat er bij een bomaanslag veel metaal en hout met hoge snelheid op iemand afkomt en benen, buik en botten verbrijzelt", zegt Hoogendoorn.

"Deze patiënten hebben diepe ontstekingen in het bot en de weke delen, de huid. Het vergt veel opname-capaciteit en operaties."

88 in Nederland

Inmiddels worden er 88 medische Oekraïense evacués in Nederland behandeld. Binnen de Europese Unie zijn dat er tot nu toe 1.756. Ze worden vanuit Oekraïne eerst naar een medische hub aan de Poolse grens gebracht en van daaruit naar achttien andere landen vervoerd.

De regie voor Nederland is in handen van het Landelijk Coördinatiecentrum Patiëntenspreiding (LCPS).

Bron: EenVandaag

'Heel indrukwekkend'

Via het LCPS kwam ook Dmytro bij Hoogendoorn in Den Haag terecht. "Ik vond dat heel indrukwekkend", vertelt Hoogendoorn. "Ik werd op een woensdag gebeld door het LPCS of ik Dmytro wilde behandelen."

"Op donderdag werd hij al vanuit Polen naar Schiphol overgevlogen en toen met een ambulance naar het HMC gebracht. Moet je je voorstellen dat het jezelf zou overkomen. Dat je opeens wakker wordt in een ziekenhuis in een onbekend land waar je niemand verstaat."

Gele pakken

Alsof dat nog niet genoeg was, werd Dmytro in het ziekenhuis in isolatie gezet. "Dat was nodig, vanwege mogelijke bacteriën die niet met antibiotica zijn te behandelen", vertelt Hoogendoorn.

"Daarom moesten we ook in gele pakken met hem kennismaken. In de kamer lag een jongen met de meest afgrijselijke oorlogswonden. Hij keek mij verdrietig aan, recht in mijn ogen. De oorlog was opeens heel dichtbij."

'Op mijn gemak'

Inmiddels heeft Dmytro meerdere operaties gehad en wordt hij bijgestaan door Iva Sakhatska van de Netherlands for Ukraine Foundation die voor hem vertaalt. "Dat maakt het allemaal wel iets eenvoudiger", zegt hij.

"In het begin was het moeilijk, maar nu voel ik mij op mijn gemak. En ik weet dat ik in goede handen ben. Ik ben dankbaar voor alle hulp die ik in Nederland krijg."

Bron: Eigen foto

Van molenaar tot militair

Toen de oorlog vorig jaar uitbrak meldde Dmytro, die tot dan toe werkte als molenaar, zich aan voor het leger. "Ik wilde mijn land helpen en het redden van de aanvaller, ik kon niet niets doen en toekijken." Aan het front moest Dmytro informatie verzamelen over de locatie van de Russen.

"Die moest ik dan doorgeven zodat de anderen een aanval konden doen. Maar tijdens een verkenning ontplofte een mijn. Even dacht ik dat ik op een grote steen had getrapt, maar dat was niet zo."

Geur van bloed

"Mijn helm vloog ver van mij vandaan", vertelt hij. "Ik keek naar mijn handen en zag dat ze hevig bloedden, ik probeerde te rennen, maar ik voelde mijn armen en benen niet meer. Toen ik om me heen keek zag ik een mist van viezigheid en de geur van bloed."

"Op mijn linkerbeen kon ik nog staan, toen ben ik naar de anderen gestrompeld. Zij hebben mijn leven gered."

Revalidatie

In Nederland pendelt Dmytro nu op en neer tussen HMC en het Militair Revalidatiecentrum in Doorn. Hier krijgt hij een ander belangrijk deel van zorg: de revalidatie.

"Wat we hier zien aan Oekraïense slachtoffers zijn met name mensen die onder het puin hebben gelegen of op mijnen zijn gestapt", vertelt physician assistent Elsbeth van Donselaar. "Maar ook mensen die verwond zijn door granaatscherven en bermbommen, met botbreuken of amputaties, maar ook gehoorschade."

Bron: EenVandaag

Taalbarrière

Omdat Dmytro handletsel heeft, krijgt hij handentherapie. "Maar we bieden ook fysiotherapie, hydrotherapie en psychologische hulp. Al praat niet iedereen zo makkelijk over waar hij last van heeft", merkt Van Donselaar.

"De taalbarrière helpt ook niet natuurlijk, maar de ruimte is er wel. Soms laten ze in een filmpje zien wat er met hen is gebeurd, of tonen ze foto's van mensen die daar nog zitten."

Strijden voor vrijheid

Van Donselaar vindt dat Dmytro grote vorderingen maakt. En daar is Dmytro erg blij mee. "Ik kan nu uit mijn rolstoel opstaan en met krukken lopen. Mijn hand heeft weer gevoel en mijn vingers kan ik weer bewegen. Maar mijn hartslag is nog hoog en ik ben bezorgd. Ik wil naar mijn familie en vrienden. Ook denk ik vaak aan mijn kameraden in het leger. Al zijn de meeste mensen met wie ik begon te vechten niet meer in leven."

Het liefst zou Dmytro terug naar het front gaan om te vechten. "Maar als dat niet lukt, dan zal ik me op een andere manier verzetten. Want ik blijf mijn land dienen en strijden voor vrijheid."