De methode-Schippers

Hoe het er daar precies in de Stadhouderskamer op het Binnenhof aan toe gaat, weten we niet. Maar iets duidelijker wordt het toch wel. Het is de werkmethode, die, als het succesvol blijkt, ongetwijfeld de methode-Schippers gaat heten. 

Er wordt daar aan tafel niet gekwartet, zeg maar de methode-Wouter Bos. Dat is: jij-krijgt-van-mij-dit-dan-krijg-ik-van-jou-dat. Het uitruilen van ideeën en principes veroorzaakt schrammen en uiteindelijk pijn. De methode-VanAgt-Wiegel, hoe amusant het ook is beiden daar nog steeds over te horen, is helemaal passé. Het is een methode uit een tijd die er niet meer is. Roken is inmiddels overal verboden, en drinken op het werk mag al helemaal niet. Dus verschillen van mening wegspoelen met een goed glas ´gaat het niet worden´.

Nu is er eerst begonnen met een optocht van deskundigen die elk op hun terrein vertellen wat het probleem is en melden dat, als dat probleem niet wordt opgelost, er rampen ontstaan. Vervolgens heeft geen van de aanwezige politici het lef te zeggen dat er niks aan de hand is. En als er bij wijze van spreken door Schippers wordt gevraagd: “Zijn we het er over eens dat het probleem moet worden opgelost?”, haalt uiteraard niemand het in z´n hoofd tegen te sputteren. Dus is er meteen al ergens overeenstemming over.

Problemen oplossen

Neem de migratie, integratie, segregatie, het klimaat, de pensioenen, geen werk en je hebt onderwerpen met een probleem dat dringend moet worden opgelost. En toevallig hebben wij als kiezer de politiek het mandaat gegeven problemen op te lossen en ons leven aangenamer te maken. Hoe eenvoudig kan formeren zijn. Handicap zijn echter wel de partijprogramma´s. Hoe krijg je die van tafel. Ik begrijp dat nog niet elke aanwezige aan de formatietafel zo soepel denkt, maar als de oplossing uit ieders eigen programma moet komen wordt het niks.

Het vervelende is weer wel dat het naar buiten toe wel moet lijken alsof die oplossingen rechtstreeks uit het eigen partijprogramma komen en het regeerakkoord daar min of meer een kopie van is. Die programma´s moeten dus worden ingeslikt en vooral worden doorgeslikt. Het verteren gaat vervolgens naar alle waarschijnlijkheid de gehele lente en het begin van de zomer kosten. Maar de methode begint toch helder te worden.

Niet te gedetailleerd

Het is in feite het probleem erkennen, het erover eens worden dat het moet worden opgelost, dat je dat met deze vier partijen aan tafel wilt doen en hoe die oplossing een beetje fatsoenlijk op papier te zetten. Afspreken het niet te gedetailleerd in het regeerakkoord op te schrijven, daarover moet natuurlijk ook uiteindelijk overeenstemming zijn. Dat kost ook tijd, want het vraagt het inleveren van wantrouwen. Maar aan details op papier heb je niets, niemand leest het ooit terug, hooguit later als je er op wilt promoveren. En bovendien haalt de werkelijkheid meestal de tekst in.

Er gaat zeker een pijnmoment komen, misschien wel een breuk. Herstel kost ook tijd. Dan heb je nog de papadagen en thuismomenten, dan spreken we toch over een lange zit.  Blijft voorlopig de formatie buiten op het Binnenhof een toeristische attractie. Wil je op de foto met Rutte, Klaver, Pechtold en Buma, kijk dan op de site van de Kabinetsformatie en je weet hoe laat je moet klaarstaan met je smartphone.

Elke zaterdag volgt politiek commentator Kees Boonman (@keesboonman) in Kamerbreed het politieke nieuws aan de hand van gesprekken met politieke en maatschappelijke hoofdrolspelers.