De Falafeloorlog
Koning Abdullah van Jordanië heeft ooit gezegd dat de volgende oorlog in het Midden Oosten om water zou gaan. Fout. De volgende oorlog gaat om falafel, houmous en tabbouleh. Libanon heeft Israël de oorlog verklaard en zal niet rusten tot alle fallafelzaken in Tiberias, Jaffa, Jeruzalem en Haifa hun gemalen en al dan niet gefrituurde kikkererwten een andere naam geven. Om nog maar te zwijgen over de export.
The Association of Lebanese Industrialists (ALI) wil per direct een einde aan de succesvolle marketing van producten van Libanese origine door Israelische bedrijven. 'We zijn bezig al onze gerechten en bijbehorende ingrediënten te registreren, zodat onze regering in internationale gerechtshoven een zaak heeft tegen Israel. Zo willen we voorkomen dat Israel onze belangrijkste handelsmerken steelt en ze over de hele wereld verkoopt' aldus de verbolgen ALI-president, Fadi Abboud.
Abboud wil dat de gerechten de status krijgen van 'Protected Designation of Origin', zoals bijvoorbeeld geldt voor onze eigen Goudse kaas, maar ook voor Roquefort en Parmaham. Plaats- en regiogebonden producten die alleen uit een bepaalde omgeving mogen komen.
De Libanezen hebben hun juridische huiswerk goed gedaan, en gebruiken het zogenaamde 'Fetakaas precedent' als voorbeeld. Griekenland wist hierin te bewijzen dat alleen Griekenland als oorsprong kon gelden van fetakaas en wist een productieverbod van de kaas buiten Griekenland af te dwingen. Met een grote strop voor 'feta' producerende landen als Duitsland en Denemarken tot gevolg.
Probleempje is alleen dat falafel en Houmous waarschijnlijk helemaal niet uit Libanon komen. Als er al een land van herkomst is aan te wijzen, (de gerechten zouden al in de oudheid voorkomen) dan is het Egypte. Daar komt nog bij dat beide gerechten al eeuwen in het hele Midden Oosten word geserveerd, en dus helemaal niet specifiek Libanees zijn. Libanon heeft hooguit een eigen locale dimensie aan de gerechten toegevoegd. Wel maken ze volgens kenners kans met tabbouleh, hoewel de Arabieren van de Westbank hier ernstig bezwaar tegen zullen maken. De grootste tabbouleh ter wereld is per slot van rekening in Ramallah gemaakt. Of moet het Guinnes Book of Records de Palestijnse recordpoging dan maar schrappen, zodat Libanon het record weer terug in handen krijgt?
De belangrijkste klacht lijkt de Israëlische claim op deze gerechten te zijn, als zou het om uniek Israëlische producten gaan. En wordt Israël dus verweten goede marketing te voeren. En dat lijkt me niet strafbaar. Wees inventief en doe het zelf beter.
De aanklacht lijkt al met al weinig kans te maken. Ongeveer even kansloos als wanneer Italië probeert gerechten als pasta en pizza te registreren. Of Turkije borek gaat claimen. Wat Libanon moet doen is wat ze al doen, namelijk zich blijven onderscheiden met de meest verfijnde houmous, met een falafel die nergens zo kruidig is als in Beiroet en omstreken en met een tabbouleh die grenst aan haute cuisine.