De Tweede Kamer debatteert morgen over een 8 jaar oud VN-verdrag dat in Nederland niet goed wordt nageleefd. Het gaat om het leefbaar maken van de samenleving voor mensen met een handicap. Maaike Jacobs legt uit waarom dat zo belangrijk is.

Maaike (40) is sinds haar geboorte slechtziend. Over de jaren is haar zicht verder achteruit gegaan en momenteel ziet ze nog 3 procent. "Ik zie kleuren en grove contouren", legt ze uit.

Braille op stationspoortjes

Het NS-station van Velp kent ze goed en is geen probleem meer voor haar, maar op veel stations is de toegankelijkheid beperkt, zegt ze. "Op Arnhem Centraal zijn maar een aantal poortjes met braille beplakt, waardoor je moet zoeken welk poortje voor NS en welke voor Arriva is. Dan ben je afhankelijk van assistentie."

Maar ook voor andere mensen met een handicap is het lastig, weet Maaike. "Ik heb collega's in een rolstoel die niet naar trainingen of andere dingen kunnen, omdat op het station de lift stuk blijkt te zijn. Dat is niet ergens duidelijk terug te vinden, waardoor je plots op een station aankomt waar je de trein niet uitkomt."

'Geen gunst, maar mensenrecht'

Dat soort zaken moeten veranderen, vindt Maaike. "Het is niet een gunst die je ons verleent, het is een mensenrecht. Het is zo fijn als je inclusief mee kan doen. Ik hoor zo vaak van 'wat knap dat je dat doet', maar ik moet ook naar mijn werk en mijn dagelijkse leven bestieren, net als iedereen anders."

Ze heeft een hulphond die haar helpt, maar ook dat zorgt soms voor opmerkelijke reacties. "Bij een sollicitatie krijg ik de vraag of ik geen oppas kon vinden voor de hond. Of dat ik bij het UWV langskom en de beveiliging zegt dat honden niet welkom zijn."

Bekijk ook

VN-verdrag Handicap

Dat zijn voorbeelden die tegen het VN-verdrag Handicap uit 2016 in gaan. Dat verdrag verplicht landen om mensen met een beperking gelijke kansen te bieden en discriminatie tegen te gaan. Het gaat om het recht op onderwijs, werk, toegankelijkheid en een zelfstandig leven.

Aangezien dit in Nederland nog niet goed gaat, debatteert de Tweede Kamer dinsdagmiddag over de uitvoering van het verdrag. Voorafgaand wordt er een petitie aangeboden door belangenorganisatie Ieder(in) onder de naam 'Ons geduld is op!'.

Verdrietig, boos en machteloos

"We hopen dat Nederland het serieus gaat nemen", zegt Maaike. "Het verschilt bijvoorbeeld al heel erg per gemeente hoeveel recht je hebt op bepaalde aanpassingen. Dat is lastig. In 2016 is afgesproken dat er naar dat soort dingen geregeld zouden worden, of dat er naartoe gewerkt zou worden. En dat is nog niet voldoende gedaan."

Of Maaike teleurgesteld is? "Ik weet niet of dat het goede woord is, als je iets wil wat iedereen wil. Misschien ben ik wel een beetje jaloers dat ik denk: waarom kunnen anderen het wel en waarom kan het voor ons niet, terwijl het zulke simpele dingen zijn? We hebben het over zelfstandig ergens naartoe kunnen, wonen waar je wil, naar school gaan waar je wil. Het maakt me verdrietig, boos en machteloos."

Bekijk ook

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.