Crisis, of ja of nee
Ik kom net uit de kroeg. Daar zit ik elke dinsdag omdat mijn zoon, die een verstandelijke handicap heeft, daar een paar uur in de keuken mag werken. Vandaag echter niet......Het was te druk om aandacht te kunnen schenken aan hem. Een tafel van 22 man, een tafel van 10 man en ga zo maar door. Bij binnenkomst kon ik nog net aan de bar plaats nemen. "Sorry, maar we hebben even geen tijd voor je zoon." Natuurlijk heb ik daar begrip voor. Ik kijk om me heen en denk: "Ik ga straks een eerste stuk schrijven voor EénVandaag over wat ik merk van de crisis."
Als boekhandelaar in IJsselstein merk ik in de kassala niet veel van de crisis. De klanten blijven komen, de verkoop gaat goed en de klant práát wel over de crisis maar komt niet minder.
We hebben een nieuwe zaak in Utrecht gekocht en dat kost geld. Natuurlijk gaan we naar de plaatselijke bank en kijken wat ze voor ons kunnen betekenen. Hier is wel spraken van een crisissfeer. De bank doet het anders dan een paar jaar terug. Teveel vragen, teveel zekerheden en te weinig vertrouwen naar de klant. De bank, die zoveel schuld heeft aan de crisis, wil niet echt meer in zee met een ondernemer die wil investeren. Dat is jammer, dus wachten we niet af en gaan zelf aan de slag. De zaak gaat 1 maart open.
De klanten vragen naar de nieuwe boeken van Saskia Noort, naar de nieuwe Van Kooten of het boek van Philips Freriks. Natuurlijk verkopen we geen auto's of zitten we in de bouw. Maar het valt op dat de klant nog graag een aanschaf doet van rond de 30 euro. Geen enkel probleem. "Wanneer is het boekenweek" is een vraag die al weer veel wordt gesteld. Dan kopen ze weer volop boeken, met gratis het boekenweekgeschenk.
Ik lees nog even m'n Volkskrant voor ik uit de kroeg stap en zie dat ING het weer zwaar heeft op de beurs. Van een historisch dieptepunt komt men in de middag op een klein plusje uit.
De spaarder, die via de Postbank bij de oranjebrigade terecht is gekomen, heeft geen invloed op deze berichten. Het is de aandeelhouder die nogal zenuwachtig is dezer dagen. En dan zijn we weer bij de bank, de bank die in zwaar weer zit. Dat kan je van mij en onze klanten niet zeggen…
Ik neem nog een wijntje en ga met een gerust hart slapen.