Nederland moet de bitcoin en andere cryptomunten verbieden. Dat zegt CPB-directeur Pieter Hasekamp in het Financieel Dagblad. Maar dat is makkelijk gezegd dan gedaan, volgens financieel journalist van de Telegraaf Martin Visser.

Volgens CPB-directeur Hasekamp is een crash van cryptovaluta onvermijdelijk. Recent daalde de waarde van bitcoin nog met 5 procent in 24 uur tijd, door een tweet van Tesla-baas Elon Musk. "Waardevastheid bestaat niet, het gebruiksgemak lijdt onder een gebrek aan acceptatie en de veiligheid wordt ondergraven door regelrechte zwendelpraktijken", schrijft de CPB-baas over de munt. Het liefst ziet hij een totaalverbod op de productie, handel én het bezit van munten als de bitcoin.

Verbod lijkt niet haalbaar

Maar volgens Martin Visser, journalist bij De Financiële Telegraaf, is zo'n verbod niet haalbaar. "Het heeft iets potsierlijks dat het kleine CPB nu de grote cryptomunten tot de orde roept. Als je zo'n verbod echt zou willen, kan je dat alleen mondiaal doen", zegt hij. "Het ingewikkelde is dat bitcoin is bedoeld als betaalmiddel buiten de gevestigde orde om", vervolgt Visser. "Maar het is ook voor heel veel mensen een hopelijk lucratieve belegging, en die twee motieven lopen dwars door elkaar heen."

Het voorbeeld van Musk is daarom ook tekenend, vindt Visser. "Als een munt van één uitspraak zo keldert in waarde, dan zegt dat wel wat. Hij is helemaal gebouwd op geloof en vertrouwen."

Man met koophuis die op de VVD stemt

Uit onderzoek van een Londense universiteit en van onderzoeksbureau Kantar Public blijkt dat maar 8 procent van de Nederlanders met deze digitale munt in aanraking is geweest. De doorsnee bitcoin-bezitter is man, hoogopgeleid, heeft een koophuis, een goed inkomen en stemt VVD. Volgens de onderzoekers gaat het om zo'n 430.000 Nederlanders: 3,3 procent van alle Nederlandse volwassenen.

Eén van hen is Marc Albers. Hij is 24 jaar oud en investeert sinds 2018 in bitcoin. Hij maakt zich niet zo'n zorgen om een mogelijk verbod. "Ik heb dit soort dingen vaker gehoord de afgelopen jaren. Er zijn heel veel landen die hebben geprobeerd dit te verbieden, en wat je eigenlijk telkens ziet is dat de munt dan alleen maar sterker wordt."

Bron: Eigen foto

Een goudstaaf onder je bed

Wat Marc zo aantrekt in bitcoin? "Wat ik leuk vind, is dat je het lokaal kunt bewaren. Net als dat je bijvoorbeeld een goudstaaf onder je bed kunt leggen, kun je ook de code voor je wallet bewaren onder je kussen." Ook speelt autonomie voor Albers een belangrijke rol. "Er zijn partijen op de wereld, vooral in derdewereldlanden, die worden uitgesloten van het financiële systeem. Maar met bitcoins heeft eigenlijk niemand iets te zeggen over jouw eigendom."

Albers heeft op dit moment bitcoin ter waarde van zo'n 30.000 euro. "Maar het heeft ook wel eens op een halve ton gestaan", voegt hij daar aan toe.

'Bitcoin is vooral geloof'

Bitcoin an sich vindt Martin Visser van de Financiële Telegraaf een zinvolle innovatie. "Daarom is het wellicht zinvoller om te kijken: is die technologie ook inzetbaar om mensen aan te sluiten op een betaalsysteem die dat anders niet zouden kunnen?" Over investeren en beleggen is hij kritischer. "De vraag is namelijk: waar beleg je precies in? Welke waarde zit eronder? Bij een aandeel is dat de waarde van een bedrijf, bij de euro zijn dat de economieën van eurolanden, maar de waarde van bitcoin is vooral geloof. En als dat wegvalt, is die waarde volledig weg", zegt Visser. "Stel dat honderdduizenden mensen hun spaargeld erin steken, en alles kwijtraken, dan is de financiële ramp niet te overzien."

Maar een verbod op bitcoin lijkt dus onhaalbaar, zegt Visser: "Als je al ziet hoe moeilijk het is om belastingontwijking tegen te gaan, is dit echt kansloos. Daarnaast roep je een tegenreactie op van mensen die hier fan van zijn, die de gevestigde financiële systemen niet vertrouwen. Je bevestigt hen in hun standpunt en dat is zinloos en contra-productief."

Het kabinet wil bezuinigen op brandweerzorg. En dat is onverantwoordelijk, waarschuwt de vakvereniging voor brandweervrijwilligers. Door klimaatverandering is de kans op oncontroleerbare branden groot. Oud-brandweerman Peter Stals maakte zo'n brand mee.

Na de kinderen treedt er nu een nieuwe groep slachtoffers van misbruik in de Katholieke Kerk naar voren: volwassen zusters en paters die in kloosters zijn misbruikt. Zuster Anne is een van hen: "De pater zei dat dit tussen ons moest blijven."

Ze had er 'lang aan getwijfeld', maar uiteindelijk koos ze er vol overgave voor om haar leven te wijden aan het geloof. Vol verwachting trad de Vlaamse Anne - toen halverwege de 20 - toe tot een slotklooster, vlakbij de Nederlandse grens. Anne: "Het was een lange zoektocht, maar uiteindelijk vond ik dat ik mezelf de kans moest gunnen om gelukkig te worden. Daarom heb ik het uiteindelijk gedaan."

Dictatoriaal bewind

Als jonge zuster liep ze al snel op tegen de hiërarchische structuren binnen het klooster. Dat merkte ze aan hoe de moeder overste, die aan het hoofd van het vrouwenklooster stond, zich opstelde. "Ik stond echt onderaan de ladder. De overste was zeer streng en voerde een dictatoriaal bewind. Haar wil was wet."

Wanneer het misbruik begon, weet Anne nog precies. Ze maakte een zware periode in haar persoonlijke leven door. Haar neefje moest een ingrijpende operatie ondergaan, waardoor hij nooit meer zou kunnen lopen. Dit zorgde voor veel verdriet bij Anne.

'Ik zat verstijfd op zijn schoot'

Het was in deze zware tijd dat een Vlaamse pater, die wist wat Anne doormaakte, haar bij hem riep voor een 'begeleidingsgesprek'. Eenmaal binnen, ging het gesprek al snel een totaal andere kant op, vertelt Anne. "Hij stond plots op, nam me op zijn schoot en begon mijn armen en benen te strelen. Ik zat verstijfd op zijn schoot. Wist niet wat me overkwam, wist me hier totaal geen raad mee."

Totaal verbouwereerd en in shock, 'bevroor' Anne volledig. Maar dat weerhield de pater er niet van door te gaan met zijn seksuele handelingen. Anne: "Hij schakelde over naar het strelen van mijn heupen en borsten, en begon plots hevig te hijgen en te schokken met zijn lichaam. Daarna stond hij op, kuste me op de mond en zei me dat dit tussen ons moest blijven."

Gechanteerd door de pater

6 jaar lang ging het misbruik door. Al die tijd durfde ze er met niemand over te praten. Uit angst en schaamte. "Er wordt mij altijd de vraag gesteld: 'Waarom blijf je naar zo'n man toe gaan?' Maar ik was heel erg bang voor hem. Bovendien kon ik hem moeilijk ontwijken, omdat hij mij chanteerde. Er was altijd de angst dat het misbruik naar buiten zou komen. Want dan wist ik één ding zeker: ik zou als schuldige worden aangewezen."

Daarnaast speelde ook de afhankelijkheidsrelatie, die Anne met de pater had, een rol. "Hij was de enige die mij spirituele voeding gaf. Dus er was dat vreselijke misbruik, maar er waren ook gesprekken tussen ons, waaraan ik me kon optrekken. Het is de hand die slaat, maar ook voedt. Net zoals bij een hond, die gaat ook altijd terug naar zijn baasje."

Pesten en intimideren

Naast het misbruik van de pater, had Anne ook heel veel last van het schrikbewind dat de overste voerde in het klooster. Toen de overste het idee kreeg dat Anne een bedreiging vormde voor haar positie, volgde een periode van pure haat en pesterijen aan haar adres.

"Het pesten en intimideren nam toen afschuwelijke vormen aan. Ze zette anderen tegen mij op. Ik raakte volstrekt geïsoleerd. Er werd op een gegeven moment zelfs gezegd dat het jammer was, dat er geen concentratiekampen meer bestonden. Dan hadden zij mij kunnen vergassen. Zo ver ging het."

Naar de hoogste geestelijke

Pas jaren later, toen ze was uitgetreden en een leven had opgebouwd buiten het klooster, durfde Anne het misbruik en het schrikbewind in het klooster aan te kaarten. Ze deed dat uiteindelijk zelfs bij de hoogste geestelijke in België: kardinaal Daneels. Zijn reactie was een enorme teleurstelling.

"Hij liet mij weten dat hij 'het gebeuren betreurde en voor mij zou bidden'." Een typerend antwoord en volgens Anne exemplarisch voor hoe de Katholieke Kerk met slachtoffers van misbruik omgaat. "Deze reactie heb ik zo vaak gekregen, dat ze voor mij gingen bidden. Ik zeg weleens: 'Als ik voor ieder gebed een euro had gekregen, dan was ik nu heel erg rijk geweest'."

13 jaar lang procederen

In 2003 startte Anne een gerechtelijke procedure tegen de Katholieke Kerk, nadat ze jarenlang geen erkenning voor haar leed had gekregen binnen de kerkorganisatie.

Die juridische strijd zou uiteindelijk maar liefst 13 jaar duren. Uiteindelijk leidde dit tot toekenning van een bedrag aan schadevergoeding. Iets waar het Anne overigens nooit om te doen was. "Ik heb een groot bedrag aan schadevergoeding gekregen. Maar als je dit aftrekt van alle juridische kosten die ik heb moeten maken, en het bedrag dat ik aan therapie kwijt ben, blijft er weinig over."

Veel meer slachtoffers

De reden dat Anne, na al die jaren van zwijgen, nu naar buiten treedt is helder: ze wil een stem zijn. Voor al die slachtoffers die tot op de dag vandaag niet naar buiten durven met hun verhaal. En dat zijn er een hoop, weet Anne. Ze heeft sterke aanwijzingen dat zij niet het enige slachtoffer was van haar misbruiker.

"Als je op bezoek ging bij de pater, was er een soort wachtkamertje. Ik heb daar ook vrouwen naar buiten zien komen, van wie het haar en de kleding helemaal in de war was. En als ik dan bij de pater naar binnen ging, kwam hij met een schone zakdoek aan. Dat was voor mij een teken. Want als hij klaarkwam deed hij dat altijd in een zakdoek."

Nieuw leven buiten klooster

Lang is Anne op zoek geweest naar erkenning voor alles wat haar is aangedaan in het klooster. Maar uiteindelijk heeft ze zich erbij neergelegd. "Officieel heb ik nooit erkenning gekregen voor het misbruik dat mij is aangedaan. Maar door hier maar naar te blijven zoeken, hield deze man - mijn misbruiker - een soort van macht over mij. Dat wilde ik op een gegeven moment niet meer."

"Dus heb ik mijzelf erkenning gegeven. Door te zeggen dat ik niet schuldig was. Ik ben uit de slachtofferrol gestapt. En heb ik uiteindelijk een heel rijk leven kunnen opbouwen. Buiten het klooster."

*Anne is een verzonnen naam, haar echte naam is bekend bij de redactie.