Bruid in Iran - In reactie op mijn lezers

Het is interessant dat mensen die zeggen dat Iran middeleeuws is, zelf reageren op een middeleeuwse manier. Door hetzelfde bericht vele keren achter elkaar te sturen. De beheerde van deze website heeft ze dan ook allemaal gewist.

Ik schrijf wat ik zie en het maakt me niet uit wat anderen zeggen. Want met mijn eigen ogen zie ik de positieve en negatieve dingen over Iran. Veel mensen vertellen onwaarheden over Iran, en dat terwijl ze er nooit geweest zijn.

Ik moet iets duidelijk maken voor deze mensen die geen goede informatie hebben over Iran en leugens vertellen.

Iemand schreef dat meisjes in Iran met 9 jaar kunnen trouwen, maar dit is niet waar. De Iraanse wet zegt dat alleen meisjes vanaf 17 jaar kunnen trouwen. Iemand anders schreef dat ik de Iraanse nationaliteit heb en het daarom moeilijk voor mij is om terug naar Nederland te gaan en toestemming van mijn man nodig heb. Maar de waarheid is dat ik beide nationaliteiten heb en het enige wat ik nodig heb om terug naar Nederland te gaan is een ticket van Teheran naar Amsterdam, die ik vandaag kan bestellen in het reisbureau hier. En ik heb geen toestemming nodig van mijn man om te reizen. Trouwens, mijn man is degene die elke dag zegt, dat het beter is dat ik terug naar Nederland ga en extra geld verdien en me voorbereid op ons leven in Nederland.

Ik zelf heb dan ook besloten om binnenkort terug naar Nederland te gaan.

Iemand anders denkt dat ik een vergissing heb gemaakt door hier te komen en er spijt van heb. Ik moet zeggen dat ik er geen spijt van heb door nu hier te zijn. Het is een goede ervaring voor mij en heb een goede man en familie hier. Er is alleen wat verschil tussen Iran en Nederland. Vanaf het begin wenste ik niet om voor altijd in Iran te wonen. Daarover vertel ik later meer.

Iemand anders heeft de zin verkeerd begrepen dat mijn man zei dat ik nu niet alleen naar buiten kan omdat ik de plaats en taal niet ken. Ik moet zeggen dat ik elke dag vele meisjes en vrouwen van verschillende leeftijden alleen op straat zie lopen. En als ik de taal leer en ik ken de stad en straten goed, wat me ook heel normaal lijkt om dit eerst te leren, het geen probleem is en ik naar buiten kan gaan wanneer ik wil.

Iets anders dat ik moet uitleggen is dat ik hier leef in een derde klas stad in Iran, die niet groot is. En een aantal dingen zoals bedelaars die aan de deur aanbellen, alleen in zulke plaatsen als hier gebeuren. Niet in moderne steden als Teheran.

Een ander persoon schreef over vrouwensteniging of de handen afhakken van dieven. Er zijn veel dieven (in de gevangenissen) hier, waarvan hun handen niet afgehakt zijn.

En ik heb nooit gezien of gehoord dat ze iemand stenigen. Buiten het feit of dit in het verleden wel of niet is gebeurd, het is zo dat alleen in de religieuze boeken er iets over dit geschreven staat. Maar in de huidige Iraanse regels bestaat steniging niet; het is niet toegestaan.

Een ander persoon schreef dat Iraanse vrouwen niet kunnen werken, en dat terwijl ik duidelijk in mijn verhaal heb geschreven dat Iraanse vrouwen wel werken (bv. als stewardess, politie, dokters, verpleegsters, leraren, winkeliers, wetenschappers, schrijvers, actrices, muzikanten). Ze spelen ook basketbal, karate of andere sporten en doen mee aan de Olympische Spelen. Het enige verschil met Nederland is dat ze een hoofddoek dragen. Ik zie dat de vrouwen in de maatschappij heel actief zijn in deze bovenstaande beroepen. Zeker de nieuwe generatie zijn echt niet vrouwen die alleen maar thuis zitten en kinderen krijgen. Ze proberen juist te werken en maken succes.

Ja, er zijn een aantal beperkingen voor vrouwen zoals de kledij en zingen in publiek.

Iemand anders schreef dat Iraanse vrouwen geen contact mogen maken met mannen. Dit is niet waar. Ze kunnen gewoon praten met andere mannen op een normale manier.

Het meest positieve over Iran is een sterke familieband. Als je bv. een auto ongeluk krijgt en je moet voor lange tijd in het ziekenhuis blijven of je verliest je baan, dan zamelen familieleden geld in, en helpen ze je.

In eerste instantie wilden mijn man en ik liever in Nederland wonen en daar beginnen. Maar omdat de Nederlandse wetten erg moeilijk zijn besloten we om in Iran te beginnen. Want ik kon mijn Iraanse paspoort in 5 dagen krijgen en we konden ons leven samen beginnen in Iran. Iraanse vrouwen hebben alleen toestemming nodig voor het aanvragen van een eigen paspoort, maar hebben ze die eenmaal, dan zijn ze vrij om te reizen wanneer ze willen, zonder toestemming.

Aan de andere kant denk ik dat de Nederlandse wetten bij een situatie waarin je je buitenlandse partner naar Nederland haalt erg hard zijn en tegen de mensenrechten zijn. Ik ben Nederlandse en ik wens om in Nederland te wonen met mijn man. Het zou niet zo hard moeten zijn om als man en vrouw samen te leven. In Iran kunnen we makkelijk samenwonen, maar voor het wonen in Nederland is het allemaal heel moeilijk en zijn er regels aan verbonden.

Liefde kent toch geen klassenverschil?

Het is een goede ervaring voor mij door hier te zijn en ik leer hoe de mensen hier leven. Ik verlies niks door hier te wonen. Het enige wat ik vervelend vind, is dat als ik probeer mijn man naar Nederland te halen, ik hem moet verlaten voor minimaal 1 jaar om een baan in Nederland te krijgen en dan proberen om hem naar Nederland te halen. Als ik een slachtoffer kan zijn, dan kan je zeggen dat ik een slachtoffer van de Nederlandse wet ben, en niet de Iraanse. Omdat ik wanneer ik wil Iran kan verlaten en terug naar Nederland kan gaan.

Tenslotte, Iran is niet een middeleeuws land, ze hebben hun eigen opvattingen over islam en een eigen regeringssysteem met positieve en negatieve dingen, die in elk land bestaan en sommige daarvan speciaal over deze regio gaan.

Toen ik Iran voor de eerste keer met een groep bezocht, hadden de mensen in de groep een negatieve blik over Iran, maar na de reis zeiden ze allemaal dat de meeste negatieve dingen die zei dachten over Iran niet correct waren. Iran is niet een vrij land als Nederland maar het is zeker niet een middeleeuws land, wat iemand suggereerde. Want zelfs in deze kleine stad zie ik geen tekenen van de middeleeuwen. Het is een gemiddeld land dat alles heeft, van moderne snufjes tot schoon water. Het is niet rijk, en niet arm.

Ik hoop dat mensen in Nederland niet alleen achter de tv zitten en alles geloven wat de media zegt over Iran; maar proberen correcte informatie over Iran te krijgen, door het land te bezoeken of het aan mensen te vragen die er geweest zijn.Saskia is een Nederlandse vrouw die sinds kort in Iran woont. Ze beschrijft in twee Zomer-weblogs bij EénVandaag hoe haar nieuwe leven er uit ziet, wat de verschillen zijn met Nederland en hoe zij en haar man de toekomst zien. De namen en plaatsen in dit weblog zijn gefingeerd. De foto's zijn wel door 'Saskia' gemaakt.