Wij Nederlanders hebben natuurlijk het debacle van 1974 toen 'we beter waren' maar in de finale van het wereldkampioenschap klop kregen van 'die Duitsers'. En een kater hebben we misschien ook van de WK-finale van 1978. Een kater, niet meer omdat we toen ergens wel voelden dat we niet konden winnen van de mannen van dictator Videla in het hol van de leeuw in Buenos Aires. 

En, ik weet niet precies hoe het anderen vergaat, maar die laatste wedstrijd van het laatste WK, die in Zuid -Afrika tegen Spanje bezorgt me ook nog steeds een zeer onprettig gevoel. Nog steeds kan ik beelden van dat duel maar moeilijk terugzien. En niet eens zozeer vanwege het pijnlijke verlies maar wel vanwege de manier waarop: lelijk, een tikje gênant zelfs. Pijnlijk. Als ik die karatetrap van Nigel de Jong weer zie…ai ai ai.. Maar ook die teen van Casillas die Robben dwars zat. Grrr.. 

Sneijder 

Hier in Brazilië hebben ze ook zo hun pijntjes qua debacles op WK's te verwerken. Je hoort het in de taxi's, op straat en in de restaurants. Als Nederlander begin ik natuurlijk graag over de kwartfinale van 2010 in Port Elisabeth en die dekselse Wesley Sneijder. Een pijnpunt hier waar ze dolgraag zo snel mogelijk vanaf willen door in de eerste wedstrijd Kroatië te verpletteren. De schandplek uitwissen. 'We waren beter dan jullie' zeggen ze hier maar verloren 10 minuten ons hoofd. Die juichende Sneijder van amper een paar turven lang die z'n kopgoal lachend op z'n voorhoofd tikt. Je ziet hier eindeloos veel reportages op televisie over het naderende WK met daarin oneindig veel oude beelden maar uitgerekend dat beeld zie je niet. Terwijl (bijna) elke Braziliaan het echt op z'n netvlies heeft staan. Pijnlijk, te pijnlijk. 

Uruguay 

Net als Nederland heeft dus ook grootmacht Brazilië zijn debacles. Het kansloze verlies in de finale van 1998 met 3-0 tegen Frankrijk doet nog steeds pijn hier. Zinedine Zidane voelt nog steeds als Andrés Iniesta bij ons. Maar het meest vervelende WK-moment voor Brazilië ligt alweer 60 jaar achter ons. Het begint pas langzaam te slijten als je de oudere generatie op straat ernaar vraagt. Het is de finale van het WK van 1950. Het was het eerste en tot nu toe laatste grote toernooi dat dit land mocht organiseren. Brazilië reikte tot de finale maar verloor in het eigen trotse nieuw gebouwde Maracana stadion voor meer dan 150 duizend toeschouwers van het nietige Uruguay waarvoor je op de landkaart een vergrootglas nodig hebt, zoals ze hier schertsend zeggen. Zo pijnlijk, zo vernederend. 

0 uit 3 

WK-trauma's, ieder land heeft ze en ze gaan qua gevoel misschien wel even diep als de hoogtepunten. En qua hoogtepunten kunnen we als Nederlanders nog wel wat leren van Brazilië dat vijf keer wereldkampioen werd. Wij staan nog op 0 uit 3. Au au. Maar, er is altijd baas boven baas: is het bekend dat Duitsland vaker een WK finale verloor dan wij? Vier keer om precies te zijn, maar daar staan wel drie wereldbekers tegenover, waarvan één dus in 1974. Ja, toen wij beter waren en er toch instonken. Toen ja. Toen! Grrr...

Wout van Erven doet voor EenVandaag de komende weken verslag vanuit Rio. Lees hier meer blogs.

Lees ook