Kruisboogschutter Almelo doodde 1 jaar geleden moeder van Marian en Aram: voor het eerst doen ze hun verhaal

Waarom woonde Kenzo K. nog tussen de mensen terwijl hij gevaarlijk was? Dat vragen Marian en Aram zich nog altijd af. De verslaafde 'kruisboogschutter' doodde vorig jaar hun moeder en hun tante in Almelo. "Ze hadden veel eerder moeten ingrijpen."

Vraag Aram en Marian hun moeder Maral te beschrijven en ze noemen haar lach. "Dat is het mooiste, haar lach. Die vergeet ik nooit meer", vertelt Marian. "Als ik mama zie, dan zie ik een lach."

Altijd blijven lachen

Het is de levensles van hun moeder die Marian en Aram het meest bijblijft. "Wat er ook gebeurt, zei ze, altijd blijven lachen. En ja, dat is moeilijk om toe te passen, want mama, hoe moet ik nu lachen?"

De 25-jarige Marian en haar 16-jarige broertje Aram zijn nog altijd in shock. Vorig jaar werd hun liefdevolle, warme moeder vermoord door Kenzo K., de doorgedraaide bovenbuurman van hun tante.

Mantelzorg

Moeder Maral was daar voor mantelzorg, zoals ze vaker deed. Ze werkte in de zorg, vaccineerde voor de GGD en stond ook buiten werktijd voor iedereen klaar. "Ze had meer te geven dan dat ze nam", zeggen de kinderen. Dat was totdat K. op 17 september vorig jaar de flat binnendrong en hun moeder (52) en hun tante (70) doodstak.

Ze waren volstrekt willekeurige slachtoffers, zeggen de kinderen. "Ik denk dat de moordenaar gewoon iemand wilde vermoorden", zegt Aram. Hun tante was het makkelijkste slachtoffer, denkt hij. "En mijn moeder was daar toevallig."

Bron: Privéfoto van familie

Videobeelden op internet

Na K.'s gruweldaden stond hij op het balkon van de flat met een kruisboog. De video van de gebeurtenis vloog het internet over en bereikte ook de 2 kinderen, die op dat moment nog van niets wisten.

Marian was die bewuste dag in België, waar ze woont en studeert. "Ik zag dat kruisboogincident, twee dodelijke slachtoffers en een gewonde. Ik dacht: wat erg, en deed een schietgebedje. Toen ging ik gewoon verder."

Gebouw herkennen

Toen ze de beelden later nog eens zag, realiseerde ze zich dat ze het gebouw herkende. "Wacht eens even, dacht ik, dit klopt niet. De straatnaam stond erbij en ik dacht: dat is het huis van mijn tante."

Haar moeder kreeg ze ondertussen al een tijdje niet te pakken. "Ik begon me slecht te voelen", vertelt ze. "Ik dacht: ik moet een vriendin bellen en ze moet komen."

'Een grote aardbeving'

Haar vader belde met de boodschap dat hij onderweg naar haar was. Wat er aan de hand was, wilde hij niet zeggen. Alleen dat haar tante was overleden. "Ik wist niet wat ik moest zeggen." In een zoektocht naar antwoorden, speurden Marian en haar vriendin de reacties onder de video af en belden ze met het ziekenhuis, die hen niets wilden vertellen vanwege privacy.

Pas uren later kwam haar vader aan in België. "Hij had door de shock de verkeerde afslag genomen", vertelt Marian. De boodschap sloeg in als een bom. "Een grote aardbeving vond plaats en alles scheurde uit elkaar. Het was het zwaarste nieuws dat ik ooit in mijn leven had gehoord."

'Ik kon niet eens huilen'

De destijds 15-jarige Aram was die ochtend op school toen het gebeurde. Ook hij zag de beelden van het incident voorbijkomen. "Maar ik dacht: dat heeft niets met mij te maken."

Toch bleek het foute boel toen zijn vader en neef zeiden langs te komen en het hem vertelden. "Ik kreeg zo'n shock, ik kon niet eens huilen. Het leek allemaal nep. Ik dacht: ik word zo wakker of het is een droom, maar het bleek echt waar te zijn. Sinds die dag is mijn hele leven veranderd."

'Je snapt niet dat zoiets kan in Nederland'

"Ik ben mijn moeder kwijt, ik was pas 15. Ik had haar nog lang in mijn leven nodig", vertelt Aram. "Ze is niet op een normale manier overleden, dat raakt me heel erg. Het was geen ongeluk of een hartstilstand dat je een plek kunt geven. Wat er is gebeurd, is niet realistisch. Je snapt niet dat zoiets kan in Nederland."

De eerste periode stond vol met vraagtekens. Een week lang sliepen de kinderen bijna niet en dachten ze aan wat er gebeurd zou kunnen zijn. "Hoe heeft dit kunnen plaatsvinden? Wie is die man? Wat hebben ze meegemaakt? We wisten niets." Het enige wat wel bekend was, waren de beelden.

Groot monster

"Een paar dagen later hoorde ik dat ze met steekwonden waren omgekomen", vertelt Aram. "Alle details, over die man zelf, heb ik later pas begrepen. Dat het de bovenbuurman was en dat hij drugs gebruikte." Ze kregen later pas de informatie.

Marian: "Het was vreselijk toen we erachter kwamen wat ze hebben moeten doorstaan en hoeveel pijn ze hebben moeten lijden. En hoe ze hebben moeten vechten voor hun leven tegen een groot monster, dat ze zo heeft aangevallen."

Bron: Privéfoto van familie

'Bekend bij politie'

Kort na het incident deden verschillende verhalen de ronde over K. Zo zou hij zichzelf in zijn buik hebben gestoken, naakt over straat hebben gelopen en zwaar verslaafd zijn. Ook zou hij kort voor het incident gearresteerd zijn door de politie vanwege diefstal. Er waren allerlei signalen dat het niet goed ging en dat hij zelfs gevaarlijk kon zijn, zeggen Marian en Aram.

"Hij is zo geworden door veel drugs te gebruiken, dus hij heeft het zichzelf aangedaan", zeggen de kinderen. "Hij was bekend bij de politie, ze wisten ook dat hij wapens had. Ik vind dat apart als je weet dat zo'n persoon wapens in huis heeft, dat je niks hebt gedaan."

Eerder ingrijpen

Marian vindt dat er genoeg reden was om K. zorg en hulp aan te bieden. "Ze hadden veel eerder moeten ingrijpen", vindt ze. "En vooral om hem niet in een regulier appartementencomplex te plaatsen, waar normale burgers wonen. Waarom zou je zo'n persoon in een wijk plaatsen waar gezinnen wonen?", zegt Marian.

"Dit gaat niet alleen om de veiligheid van mijn moeder en tante, maar om de hele maatschappij. Niet alleen om mijn moeder en tante, dit is een boodschap voor het hele land", zegt ze. "Ik heb er geen woorden voor, niemand moet de pijn en ellende voelen die wij voelen, vooral als kinderen."

'Er is een gat'

Het leven oppakken is moeilijk, vertellen de kinderen. "Bepaalde momenten ben je kapot, andere dagen probeer je ermee te dealen. We waren een hele hechte familie en nu is er een gat."

Aram vertelt: "Als ik een goed cijfer haal, wil ik het aan haar vertellen, maar dat kan niet meer. Als ik haar iets wil vertellen, kan ik gewoon nergens heen. Het kan toch niet zo zijn dat ze weg is?"

Monument voor moeder en tante

Sinds het drama durven Aram en Marian ook nauwelijks alleen te zijn en zijn ze angstig op straat. Voor het slapengaan controleert Marian meerdere malen de sloten. "Ik kijk voortdurend of er iemand achter me loopt, of er een deur is waar ik weg kan vluchten. Die alertheid en angst is er altijd."

De kinderen zouden graag een monument bij de flat willen om hun moeder en tante te herdenken. Ze hebben dit verzoek neergelegd bij de gemeente Almelo. "We zouden het fijn vinden om daar af en toe heen te gaan, een kaarsje aan te steken en te bidden." De gemeente stelt dat er bezwaren zijn uit de buurt en houdt het monument af.

Geen onderzoek naar kruisboogincident

De Almelose burgemeester Arjen Gerritsen gaf een aantal dagen na het incident aan in kaart te willen brengen welke instanties wat wisten over de verdachte. "Was zijn problematiek bekend? Bij wie was dat bekend? Wat is er aan gedaan? (...) Ook de gemeente moet in kaart brengen wat er allemaal bij is komen kijken", liet hij aan De Stentor weten.

Uit navraag van EenVandaag blijkt dat de gemeente helemaal geen onderzoek heeft laten doen naar de achtergronden van het incident zelf, maar dat het onderzoek zich richt 'op de samenwerking en informatie-uitwisseling tussen instanties en de dilemma's en dynamieken die inzicht geven in de dagelijkse praktijk van de instanties'. Hiermee vindt er dus geen onderzoek 'op het individuele niveau van de verdachte' plaats. De verwachting is dat de uitkomsten van het onderzoek nog dit jaar gepubliceerd wordt.