Het lelijke eendje in de lucht

Het was zijn idee: Frankrijk rondvliegen met zijn eigen sportvliegtuigje. Vik is avonturier, documentairemaker, cameraman en piloot en doet dat alles het liefst tegelijk. Het idee vond ik meteen geweldig: vanuit zijn Rans Coyote, zouden we een nieuw perspectief op Frankrijk kunnen krijgen. We vliegen waar we willen, zoeken de plekken uit waar we landen, filmen Frankrijk van boven en van onder.

Collega's googleden de Rans Coyote: een bouwpakketje van buizen en zeildoek, lachten ze, Een "deux-cheveaux", een lelijk eendje in de lucht, noemt Vik het ook zelf. Even moet ik mijn angst overwinnen: zo'n vliegbrommer valt toch zo uit de lucht? Maar al snel begin ik van het kistje te houden. Ja, hij klinkt soms als een oude solex en tegen de wind in kan hij niet harder dan 90. Maar hij heeft karakter, het is een volhouder. Ja, hij schudt me door elkaar boven Marseille, maar braaf zet hij me weer veilig aan de grond buiten de stad.

Het heeft iets puurs. Met de Rans Coyote moet je weer moeite doen om je te verplaatsen. Hoe staat de wind, gaat het regenen, komen we die heuvel wel over? Op zijn kaart, zoekt Vik de weilanden op waar hij met zijn vliegtuigje kan landen. Daar tussen die wijnvelden en die tractor, moet het zijn. De landingsbaan: een aangeharkt grasveld, met een windzak. Knal, we staan op de grond, midden in een nieuw verhaal.

Het wereldje van de sportvliegers heeft zo zijn eigen normen en regels. Dit zijn mannen (ik zie alleen maar mannen) die een passie delen, die elkaar helpen, die voor elkaar zorgen. Steekt de wind op, dan sjort een ander je vliegtuig steviger vast. Heb je een taxi nodig, dan staat de auto van de lokale hobbypiloot voor je klaar. Dit zijn mannen, die snakken naar een beetje vrijheid. Mannen die op vaste tijden avontuur willen in het burgermansbestaan. Ze vliegen "om aan de tirannie van de nietsige, dagelijkse sleur te ontsnappen", schreef Antoine de Saint-Exupéry al. Thuis wacht moeder de vrouw, daarom blijven ze graag nog een uurtje langer op de vliegclub.

Met zijn grote bromsnor, staat Pierre Bertrand ons op het vliegveldje buiten Marseille op te wachten. Hij is penningmeester van de club, zweefvliegen is zijn passie. We vertellen hem dat we een reportage willen maken over de gevaarlijke achterstandswijken van de stad. Zijn ogen lichten op: twintig jaar lang werkte hij als agent in die wijken. Al tien jaar is hij gepensioneerd, is hij niet meer terug gegaan. Maar voor ons, wil hij wel weer de beruchte Quartiers Nord inrijden. Aan de telefoon, ter voorbereiding, had ik geen agent of oud-agent bereid gevonden om mee te gaan als gids. Nu, als sportvliegers onder elkaar, kan Pierre niet weigeren.

Samen trekken we de Rans Coyote de hangar in. Terwijl wij gaan filmen, heeft de Coyote even vrij. Morgen wacht opnieuw een lange reis, langs de kust naar het westen. Een aai over zijn vleugels, hij heeft zijn rust wel verdiend.

---- "Je vole car cela libère mon esprit de la tyrannie des choses

"Je vole car cela libère mon esprit de la tyrannie des choses

insignificantes."Antoine de Saint-Exupéry, Frans schrijver en piloo
t

Antoine de Saint-Exupéry, Frans schrijver en piloo