Wat nou crisis?
Er zijn volgens mij twee soorten berichtgevingen over de crisis: die van de beurzen en de maatregelen vanuit Den Haag én die van de echte problemen…de ontslagen en de sluiting van bedrijven.
Wat betreft de beurzen....hiervan lig ik persoonlijk niet wakker. Ik heb geen aandelen en ook nooit gehad en ik vind allles rond de beurzen emotie. De aandeelhouders zorgen er voor dat Aegon in één jaar nog maar 10 procent waard is en ING de ene klap na de andere krijgt.
Den Haag doet z'n best, dat meen ik. Bos is de grote meneer in Den Haag en Balkenende doet verslag. Onze premier zorgt dat het hoofd koel wordt gehouden en neemt geen gekke beslissingen. dat loopt wel goed.
Maar dan de mededelingen over ontslagen en sluitingen. Dat hakt er vaak erg in. Dan ga je pas echt wat merken van de crisis. Ze zitten aan je geld en dat kan je maar één keer uitgeven. Die informatie heeft direct gevolgen voor de gewone man.
Maar...ik heb een probleem. Ik ken nog niemand die eruit is geknikkerd. Ik zie duizenden mensen in mijn winkel maar ken nog niemand die de klos is. De koopkracht is dus nog prima. Natuurlijk gaat het maatpak en de dure diners wat minder. We lezen en zien wel veel over de crisis, maar voelen nu nog even niets erbij.
Althans, we praten er niet over en blijven gewoon boeken kopen. Toch vraag ik me af hoelang men dit volhoudt.
We hebben net weer een succesvolle boekenweek achter de rug. Een omzetstijging van 12 procent –in boeken dan. Een boek kopen betekende vorige week zondag een dag gratis met de trein. Het boek als gratis treinkaartje. Een groot succes: 200.000 mensen stapten mét boek de trein in om door Nederland te reizen. Kijk. dat is nou de koopkracht op peil houden.