Hoe ga ik dat in godsnaam betalen?
De dame op de foto heet Vicky en ze woont in Canton. Toen ik haar een maand geleden voor het eerst sprak kwam ze net uit het ziekenhuis. Ze had een hartaanval gehad. Dat is een vervelende gebeurtenis in een mensenleven, maar voor Vicky en haar man Jack was het net even wat vervelender. Jack was namelijk net sinds een maand werkloos en daarmee verviel hun ziektekostenverzekering.
Onverzekerd lag Vicky dus in een ziekenhuisbed om haar leven te redden. Toen ze koud weer thuis was kreeg ze bijna een tweede hartaanval door de eerste doktersrekening die op de mat lag: 7000 dollar. Het hield maar niet op want de ziekenhuisrekening kwam niet veel later: 37.000 dollar. Hoe ga je dat betalen als je amper 600 dollar op je bankrekening hebt staan?
Vicky heeft hier geen antwoord op. Ook de Amerikaanse samenleving en de presidentskandidaten lijken hier geen antwoord op de hebben. Want Vicky is niet de enige die dit lot treft. We filmden op de Eerste Hulp afdeling van het plaatselijke ziekenhuis en dat lijkt eerder een huisartsenpost voor onverzekerden dan een spoedgevallenafdeling. Voor 500 dollar geven ze je een checkup en een voorschrift voor medicijnen. Een dure grap voor de Amerikaanse middenklasse in Canton die hun banen zien verdwijnen waardoor ze ook hun ziektekostenverzekeringen niet meer kunnen betalen. Ze hebben teveel verdiend om voor overheidssteun in aanmerking te komen, maar hebben geen geld om de dure artsen te betalen. Als de nood aan de man is, ziet deze groep geen andere uitweg dan de Eerste Hulp.
Maar wie denkt dat Vicky bij de pakken neer gaat zitten heeft het mis. Sinds een week volgen we deze optimistische dame die het ene na het andere noodlot treft. Vandaag zou ze namelijk weer aan het werk gaan in de delicatessezaak waar ze al acht jaar achter de toonbank staat. En geloof het of niet......de zaak is failliet. Vicky vernam het nieuws gisteravond. Niemand had de moeite genomen om haar even in te lichten tijdens haar ziekteverlof. De enige bron van inkomsten die Jack en Vicky nog over hadden bestaat niet meer.
Je zou denken een hoopje ellende te treffen met een torenhoge schuld, en een huis waar ze waarschijnlijk niet meer kan blijven wonen. Maar toen we haar vanochtend weer zagen was ze tot onze verbijstering de strijdlustigheid zelve. Ze wil de zaak opkopen en zelf gaan runnen. Het management van de afgelopen tijd vond ze toch al niets.
Onze calvinistische Nederlandse inborst -eh....hoe ga je dat financieren?- wuifde ze weg. Ze zou wel eens gaan rondvragen en een plan maken. Er moet ergens een startkapitaal te vinden zijn. To be continued. Vicky staat op onze Canton-radar en we blijven we haar volgen de komende maanden.