Waarom de 'CO2-app' van de Rabobank het verschil niet gaat maken

Een opmerkelijk initiatief van de Rabobank: aan je betaal-app wordt als je dat wil, een CO2-uitstoot uitslag toegevoegd. Kortom: koop je een nieuwe broek, dan weet je meteen hoeveel CO2-uitstoot ermee gemoeid is.

Barbara Baarsma, directeur Carbon Bank van de Rabobank, beweerde eerder zelfs dat ze op het niveau van bananen kan zien hoeveel uitstoot ermee gemoeid is. Maar daar wordt het lastig in de Rabo-app, want als je per product in de supermarkt wil kijken, moet je ieder product apart afrekenen. De bank biedt je inzicht per transactie en niet per product. En hier begint dan ook langzaam de kritiek aan te zwellen.

Lastig vergelijken en vooral handig bij grotere zaken dan je boodschappen

"Voor boodschappen zal het lastig zijn om te zien of je duurzame keuzes hebt gemaakt of niet. Het zal moeilijk zijn om er een cijfer aan te hangen", vertelt Pauline van der Geest van Milieu Centraal.

Van der Geest denkt dat de app van de voormalige Boerenleenbank vooral handig is om inzicht te bieden op grotere zaken. "Ik zie dat de app ook kijkt naar vervoer en transport of energie in je huis bijvoorbeeld. Je ziet als consument natuurlijk dan wel meteen of je veel de trein hebt gepakt of autokilometers hebt gemaakt. Of als je veel kleding hebt gekocht, dan zie je ook meteen een piek."

'Zegt niet veel'

Consumentenpsycholoog Patrick Wessels is ziet het initiatief als sympathiek, maar hij merkt ook op dat dit het gedrag van mensen niet zal veranderen.

"Een losstaand getal zegt niet zoveel. Je wil toch vergelijken met anderen. Als ik iets koop waarvan de CO2 uitstoot 70 gram is, en je ziet dat het gemiddelde van die aankoop 60 gram is, dan weet je dat je het beter kunt doen. Maar nu zie je dat als consument niet."

Noorwegen doet het anders

In Noorwegen begon recent een online supermarkt met het zogeheten 'CO2-bonnetje'. En daar begonnen mensen hun gedrag aan te passen zo zagen de Noren. Dat zag Wessels ook. Op dat bonnetje zag je vervolgens op basis van de producten die je kocht voor hoeveel uitstoot je verantwoordelijk was.

"Je wil kunnen zien of producten relatief goed zijn, of je wil kunnen vergelijken met anderen. Als je iets koopt en je ziet wat het gemiddelde is, en je zit daar boven, dan heb je eerder de neiging om je gedrag aan te passen", vertelt hij.

Waarom niet specifieker?

In Noorwegen werkte het, waarom doet de Rabobank dan nog iets met vermoedelijk onnauwkeurige metingen? Wessels denkt dat daar de grote en logheid van een groot bedrijf om de hoek komt kijken.

"Er is een idee, maar daar moeten dan allerlei mensen weer wat over zeggen. Dan is dit wat eruit is gekomen. Want ik kan me ook niet indenken dat de Rabobank zelf niet weet hoe het werkt. Mocht die kennis er echt niet zijn, dan kun je dat zo inkopen of zullen snel mensen zich bij de bank melden om ze hierop te wijzen."