Vorige week dook er in de Zweedse stad Göteburg een enorme penis op. Op een bevroren vijver midden in de stad, heeft iemand een grote piemel van zeker een meter of 15 in de sneeuw getekend. Het is een, zoals een sneeuwpiemel in het Zweeds wordt genoemd, snökuken.
De vijver wordt omringd door hoge gebouwen, dus al snel doken er op sociale media. Ook buiten Scandinavië, foto’s op van de snökuken.
Het stadsbestuur besloot dat ze niet wilden dat Göteborg internationaal op de kaart werd gezet door een vies plaatje en het ding moest weg. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Het ijs op de vijver was zo dun dat de brandweer of gemeentereiniging niet de vijver op konden lopen om de snökuken te verwijderen.
De oplossing werd gevonden door een glazenwasbedrijf. Een heel lange stok met een borstel en stromend water wiste, na een paar dagen proberen, de snökuken definitief uit.
Maar toen ging het helemaal los op de sociale media. 'Waar is onze snökuken?! Gothenburg mist zijn snökuken!' In een haastig opgerichte Facebookgroep lieten meer dan 3.000 mensen weten woedend te zijn over het verwijderen van de snökuken.
En toen liet Zweden zich weer van zijn meest ruimdenkende kant zien. Er kwam een verklaring van de verwijderaars. 'Sorry! Hadden we niet moeten doen! De snökuken is kunst en kunst moet je niet verwijderen!'
Het werd nog mooier: één van de verwijderaars, Emilian Sava, liet via Facebook weten dat er een nieuwe snökuken zal komen: niet op dezelfde plek, te gevaarlijk, maar het zal een “een grotere en betere snökuken zijn!”
En ze hielden woord. In een veld, aan de rand van Göteborg, gingen Emilian en zijn collega’s aan het werk, met bladblazers. En nu is daar een snökuken verschenen van epische proporties. Honderdvijftig meter lang. Alleen vanuit de lucht goed te zien.
De facebookgroep is laaiend enthousiast, ontroerd zelfs. ‘Kunst heeft gewonnen’ en ‘meer snökukens voor de mensheid!’
De politie is dom
Wetenschapper Linda Duits schreef een pittig opiniestuk in NRC. Ze vindt het beleid van de politie op sociale media zwaar onder de maat. En ze kan het weten, ze is de autoriteit op het gebied van populaire cultuur.
Haar verhaal is kort samengevat: de politie doet net alsof ze een sociale mediabeleid hebben maar het hangt van willekeur en toeval aan elkaar en daar heeft de burger dus helemaal niks aan.
Ook maakt de politie stomme fouten. Een voorbeeld: de wijkagente van Michielsgestel twitterde een foto van een Duitse agent die, door zo te zien een Pegida-aanhanger, met een stok wordt geslagen. De wijkagent schreef er onder: 'Deze politieman was misschien gisteren bezig aanranders op te sporen. Vandaag overkwam hem dit. Wereld op zijn kop.' Helaas. Het was helemaal geen pegida-aanhanger met een stok. De foto is zelfs helemaal niet in Duitsland gemaakt, maar heel lang geleden -2009- in Griekenland. De politie maakte excuses en haalde de tweet weg, maar volgens Professor Duits is het exemplarisch voor de onkunde van de politie op sociale media.
Nog meer voorbeelden? Een agent liet zien weinig van de rechtstaat te begrijpen toen hij twitterde namens de politie dat het gebruikmaken van zwijgrecht een klap in het gezicht van slachtoffers is. Dat kan natuurlijk niet. Een recht is een recht. De tweet werd na een storm van protest verwijderd, zonder nadere toelichting.
Nog een uitglijder, heel vervelend: 'een wijkagent uit een kleine gemeente op de Veluwe twitterde deze zomer een foto van een meisje dat buiten westen op een bankje lag, voorzien van de tekst „laveloos op straat aangetroffen, 15 jaar, weet wat je kinderen doen zo laat nog op straat”. Het zal ongetwijfeld goed bedoeld zijn, maar het meisje droeg opvallende kleding die door bekenden zeker herkend zou worden. De wijkagent nagelde dus een minderjarige aan de digitale schandpaal. Excuses of een verklaring zijn nooit gekomen.'
Als je als burger iets naars zegt over de politie kan je linea recta bezoek van een agent verwachten, daar zijn legio voorbeelden van. Maar burgers die willen klagen over narigheid op sociale media kloppen tevergeefs aan bij de politie. Meten met twee maten heet dat.
Conclusie: 'Een agent moet op zijn werk niet ‘lekker zichzelf zijn’, maar hij moet waakzaam op en dienstbaar zijn aan de waarden van de rechtsstaat. Dat geldt ook voor de digitale werkvloer.'
De politie is dom 2
Het is vandaag niet de dag waarop we in deze rubriek ruimhartig de politie gaan supporten.
Het meest gedeelde filmpje van de dag is er één van vier agenten die met getrokken pistolen een verdachte auto proberen aan te houden. Ondanks een flink aantal afgevuurde schoten rijdt de bestuurder gewoon weg. Weer wordt er geschoten en de agenten vergeten helemaal dat ze net drie arrestanten hebben gemaakt en focussen zich helemaal op de wegrijdende auto. Alle betrokkenen lopen gewoon weg van de plek des onheils.
De beschoten auto is verderop tegen een boom gereden, de bestuurder is spoorloos.
Geen beste beurt, dit filmpje is studiemateriaal voor toekomstige agenten in opleiding.
Eigen boezem
Er is veel kritiek op ons, op Radio1. Er zijn nogal wat grote veranderingen doorgevoerd en dat is niet onopgemerkt gebleven. JP Geelen schreef een stuk in de Volkskrant, hij vindt de zender erg achteruit gegaan en krijgt veel bijval op de sociale media.
Het gebrek aan mooie reportages en aandacht voor het buitenland wordt veel genoemd. Gelukkig is EenVandaag een positieve uitzondering, met veel journalistieke repo’s en aandacht voor het buitenland!
Het is even slikken voor veel twitterende luisteraars, maar de oplossingen worden ook aangedragen. Naar een radiostation luisteren is niet meer van deze tijd, luister podcasts, luister radio via websites, zo hoor je alleen wat je wil horen!
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.