Tourblog: Zet géén streep onder het verleden

Dat we juist géén streep onder het dopingverleden moeten zetten in het wielrennen werd afgelopen week twee keer duidelijk. De eerste keer was op donderdag (de dag dat André Greipel de etappe naar Reims won).

In de uitzending van Andere Tijden Sport werd het verleden van de Nederlandse wielerploeg TVM gereconstrueerd. Het bleek dat tenminste twee renners bij hun volle verstand hadden gelogen over hun verleden waardoor hun ploegbaas Cees Priem en verzorger Jan Moors - die zij nu vrijspraken van betrokkenheid - in 1998 maanden in een Franse cel hadden moeten verblijven op betrokkenheid bij dopinghandel.

UCI

Drie dagen na die uitzending werd op weg naar Gérardmer la Mauselaine (de dag dat Blel Kadri won) duidelijk dat ook de wielerbond UCI in een veel recentere dopingzaak had geprobeerd iedereen voor de gek te houden. De wielerbestuurders hadden een paar dagen voordien geprobeerd plompverloren een formuliertje openbaar te maken met daarop alle lopende dopingschorsingen - als een soort handig pdf’je. Een paar oplettende ogen zagen het nieuws dat er in stond.

Mentsjov geschorst

Namelijk: in die lijst van namen ook die van Denis Mentsjov (die jaren reed voor de Rabobankploeg). Hij bleek een schorsing te hebben van twee jaar vanwege onregelmatigheden die er waren aangetroffen in het profiel van zijn biologische (bloed)paspoort en zijn klasseringen in de Tour bleken al te zijn geschrapt - onder andere de 2e plaats uit 2010.

Het was op zijn zachtst gezegd vreemd dat de UCI naar de buitenwereld (media, fans) nooit had gecommuniceerd dat Mentsjov was betrapt en al sinds april vorig jaar was uitgesloten van deelname. Iedereen leefde nog in de veronderstelling dat Mentsjov in de lente van 2013 vanwege knieproblemen zijn loopbaan had beëindigd. Toen vond ik dat wel vréémd, inderdaad; stoppen midden in een lopend miljoenencontract bij de Russische formatie van Katusha is dat, maar het kón wel.

In de maling

Ik voelde me zaterdag daarom ouderwets in de maling genomen. Ze probeerden me af te poeieren, die wielerbestuurders. Wat denken die lui wel niet? Ze eisen van fans en journalisten dat we hun sport serieus nemen, dat we ze een tweede (en een derde, vierde, 74ste en honderdste) kans geven hun geloofwaardigheid terug te winnen na bijna twee jaar van dopingonthullingen en gekonkelfoes, chantage, rookgordijnen en andere soorten trucage, maar aan openheid van zaken geven doen de heren uilskuiken, kluivenduiker en stoethaspel ondanks hun beloftes vanachter de groene tafel zelf niet.

Hoe kan het wielrennen verlangen van de liefhebbers en kritische volgers dat we signalen zien dat het verbeterd? Heel hard roepen dat we een streep zetten onder het verleden is nu helemaal het domste dat we kunnen doen. Individuele renners opjagen is zeker niet nodig, maar als in de strijd tegen dopingmisbruik blijkt dat instanties er een bende van maken en dat dopinggebruik leidt tot het fysiek benadelen van derden, dan moet de sport juist kritisch benaderd worden. Juist als het gemakkelijker is te doen alsof je neus bloedt.

Als we alleen maar lachen om de struikelpartijen en onze schouders ophalen over vals spel, dan kan het wielrennen snel opdoeken ben ik bang.

Geen streep eronder.

Op naar de volgende etappe.

Sportjournalist Nando Boers bespreekt elke maandag de sport in Radio EenVandaag. Tijdens de Tour de France blogt hij voor EenVandaag.nl. Lees eerdere artikelen rechtsboven op deze pagina terug.