Stefanie (35) raakte bijna alles kwijt door niet aangeboren hersenletsel: al haar hoop is gevestigd op het nieuwe Erik Scherder Huis

Nadat ze van haar fiets was gereden door een auto liep Stefanie (35) ernstig hersenletsel op. Na het ongeluk lag zij 9 weken in coma. Binnenkort gaat ze naar het nieuwe Erik Scherder Huis voor dagopvang. "Ik ben mijn leven voor het ongeval vergeten."

Ze had een leuke baan bij een tv-productiebedrijf in Amsterdam. Tot de aanrijding inmiddels zes jaar geleden, waarbij ze op haar hoofd viel.

In coma

"Ik ben in coma geraakt en ben mijn leven voor het ongeval vergeten." Als je een vraag stelt, duurt het even voor Stefanie antwoord geeft. Ze moet eerst de denkbeeldige laatjes in haar hoofd af om de woorden te vinden.

Tegelijkertijd is ze ad rem en maakt ze grappen. "Hoe ik was voor het ongeluk? Véél leuker dan nu!"

'Chagrijnig'

Moeder Marjo vertelt dat Stefanie voor het ongeluk een hele vrolijke meid was. "Ze was een feestvierder. Iemand die graag naar borrels ging." Stefanie voegt snel toe: "En de borrels soms zelf startte."

En na het ongeluk? "Chagrijnig", zegt Stefanie. "Ik heb er gewoon geen zin meer in. Dat is pittig, ja. Maar mijn leven is best pittig."

Tussen grijze duifjes

Stefanie heeft een lange weg van revalidatie afgelegd voor haar hersenletsel en nog steeds doet ze dagelijks oefeningen. Samen met haar moeder Marjo woont ze in Ossenisse, in Zeeuws-Vlaanderen.

Marjo zag Stefanie worstelen."Leeftijdgenoten heeft ze hier niet en vrienden van vroeger zijn afgehaakt", vertelt ze. "Ze zit eigenlijk tussen de grijze duifjes, tussen mijn vriendinnen."

Naar de dagopvang

Vanaf juni gaat Stefanie een jaar lang naar het Erik Scherder Huis in Amsterdam voor speciale dagopvang voor jongvolwassenen met niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Dit is een nieuwe plek voor mensen met dezelfde problematiek als Stefanie.

Stefanie en Marjo gaan tijdelijk in Amsterdam wonen, zodat Stefanie 5 dagen in de week naar de dagopvang kan. "Ik heb nog heel veel ambities", benadrukt ze.

Over de drempel

Ook Marie-Fleur gaat daarheen om te herstellen. Door een hersenbloeding is de linkerzijde van haar lichaam verlamd. "Al mijn vriendinnen hebben een betaalde baan en kinderen. Dat vind ik soms moeilijk om te zien", vertelt ze. "Als ik geen hersenbloeding had gehad had ik dat misschien ook. Zo moet ik natuurlijk niet denken, maar zo denk ik wel."

Voor de hersenbloeding danste Marie-Fleur veel. Nu ze weer een dansgroep heeft gevonden, durft ze het weer aan. "Dat heeft mij over de drempel gekregen. Ik wou gewoon weer dansen en ik heb hier een manier gevonden waarop ik dat weer kan."

In hetzelfde schuitje

"Ik hoop in het Erik Scherder Huis leeftijdgenoten te zien die in hetzelfde schuitje zitten als ik. Dat je elkaar niks hoeft uit te leggen," zegt Stefanie. Op de vraag wat ze nog wil leren, antwoordt ze resoluut: "Ik wil leren omgaan met mijn situatie."

Moeder Marjo kan niet wachten tot het zover is: "Ik zie het als een fantastische kans voor Stefanie. Ik hoop dat ze de zin in het leven terugkrijgt, dat haar zelfredzaamheid beter wordt en dat ze weer vrienden krijgt. Stefanie vecht natuurlijk al zes jaar, maar dit wordt een leuk gevecht met allemaal jongeren die begrijpen wat ze doormaakt."