Richard en Lotte hebben last van lange wachttijden bij de huisartsenpost: 'Ik kon niet meer op mijn been staan'

De telefonische wachttijden bij huisartsenposten zijn veel te lang, blijkt uit onderzoek van EenVandaag. Soms staan mensen wel een half uur of langer in de wacht. Ook Lotte en Richard hebben dat ervaren, met verstrekkende gevolgen.

"Het lange wachten is heel vervelend", zegt Richard. "Je wordt er erg nerveus van."

In het weekend afhankelijk

Lotte kreeg 3 jaar geleden trombose. Als ze klachten heeft, is het belangrijk dat ze de huisarts belt. Omdat ze er vaak last van heeft in het weekend, is ze afhankelijk van de huisartsenpost.

"Als ik bel, moet ik er heel duidelijk over zijn dat ik trombose heb gehad. En duidelijk maken dat ik het wil laten controleren", vertelt ze. "De laatste keer heb ik een half uur tot drie kwartier in de wacht gestaan totdat ik iemand aan de lijn kreeg."

Hele dag kwijt

"Het is vervelend dat het lang duurt, maar het is niet anders", zegt Lotte. "Natuurlijk ben ik geïrriteerd, maar ik denk ook altijd 'ze hebben het vast druk', en dan wacht ik gewoon. Het is vooral gedoe, en dat je je hele dag kwijt bent."

Het kan gevaarlijk zijn als mensen te lang moeten wachten. Richard werd afgelopen september ziek. Na een bezoek aan de huisarts werd hij doorverwezen naar het ziekenhuis voor een controle op trombose. Daar kreeg hij antibiotica en de mededeling dat hij de huisartsenpost kon bellen als het erger werd.

Afwegen of het levensbedreigend is

Toen hij de volgende dag niet meer op zijn been kon staan, belde hij gelijk. "Er waren 47 of 48 wachtenden voor me. Per minuut viel er een wachtende af. Uiteindelijk ging ik 45 minuten aan de lijn", vertelt hij.

"Ik was aan de ene kant wel bang. Ik kon niet meer lopen en mijn been werd ook helemaal rood", zegt Richard. "Dan moet je voor jezelf afwegen of het levensbedreigend is. Dat was het niet. Ik kon nog eten, drinken en een gesprek voeren."

Naar het ziekenhuis

"Toen ik eindelijk iemand aan de lijn had, was mijn uitleg voldoende en kon ik langskomen", vertelt hij. "Het bleek wondroos te zijn. Een bacterie in je lijf die zich in je huid vreet. Op mijn been heeft het zich verspreid."

"Toen ik er eenmaal was geweest, werd ik meteen naar de eerste hulp gestuurd. Daar werd ik opgenomen in het ziekenhuis, zo ernstig was het", zegt Richard. "Ik heb ruim een week in het ziekenhuis gelegen."

Hogere eisen

"Als ik het afzet tegen mijn eigen werk, worden daar hogere eisen gesteld", zegt Richard. "Je moet 80 procent van de gesprekken kunnen opnemen. Dan kijk je naar de drukke dagen en de momenten waarop er meer werk komt."

Er zijn manieren waarop het beter moet kunnen, vindt hij. "Huidige systemen werken met chatten of Zoom. Mochten mensen zo'n vervelende wond hebben, dan kunnen ze het laten zien. Dat kan alles versnellen. Er zijn maar 10 minuten van aandacht nodig, dan ben je zo klaar."