Philip overleed bijna door corona en schreef er een boek over: 'Ik wil vertellen dat het iedereen kan overkomen'

Philip Reedijk en Tracy Hamill kregen beiden corona en moesten tegelijkertijd worden opgenomen in het ziekenhuis. Hun kinderen bleven thuis achter. Philip lag meer dan een maand op de ic-afdeling. Over die donkere periode schreef hij een boek.

"We zijn allebei in de 50, we zijn gezond en hebben geen onderliggende ziektes. We behoorden helemaal niet tot een risicogroep wat corona betreft. Toch ging het mis", vertelt de 57-jarige Philip. En dat is geen understatement: meer dan een maand lag Philip op de intensive care-afdeling van het Erasmus MC, nadat hij en zijn vrouw met het coronavirus besmet waren geraakt.

Geen carnaval of skivakantie

In maart werd het echtpaar ziek. Een griepje, dachten ze eerst. "Hoewel we al voorzichtiger waren qua sociale contacten, leek corona nog ver weg", vertelt Philip. "Ik heb geen idee hoe we besmet zijn geraakt. We deden niet aan carnaval, waren niet op skivakantie geweest. Misschien is het gewoon in de supermarkt om de hoek gebeurd."

Binnen 2 weken ging het zo slecht met Philip en Tracy dat ze op dezelfde dag per ambulance naar het ziekenhuis werden gebracht. Tracy belandde op een corona-verpleegafdeling, Philip ging zo hard achteruit dat hij op de intensive care kunstmatig beademd moest worden.

Kinderen alleen thuis

De kinderen bleven ontredderd achter. Omdat de oudste al 18 is, mochten ze thuis blijven, maar wel in quarantaine. Ze konden nergens naartoe, niemand mocht bij hen in de buurt komen.

Via de telefoon probeerden Thomas (18), Lucas (16) en Emma (14) contact te houden met familie en vrienden. En te weten te komen hoe het met hun ouders ging. Met hulp van familie, vrienden en buren die boodschappen voor hen deden, hielden ze zich staande.

Boek over heftige periode

Om de heftige periode te verwerken, schreef Philip een boek. Deze week overhandigt hij een exemplaar van het boek aan ic-verpleegkundige Jessica Bijl die hem wekenlang intensief verzorgde.

Philip was haar eerste COVID-19-patiënt in een onzekere en spannende periode. De achtste verdieping van het Erasmus MC, waar Jessica werkte, werd intern de 'camping-ic' genoemd: een in alle haast opgetuigde ic-afdeling als uitbreiding op de gewone intensive care.

Stukje bij beetje meer informatie

Jessica vindt het bijzonder om Philip te ontmoeten. Ze zag hem in coma binnenkomen en maakt hem bijna alleen maar 'slapend' mee. Philip was er heel slecht aan toe. Stukje bij beetje kreeg Jessica meer informatie over haar patiënt: bijvoorbeeld dat zijn vrouw ook corona had en elders lag. En dat ze drie kinderen hadden die thuis in quarantaine zaten.

Ook de ic-verpleegkundige heeft de situatie als behoorlijk heftig ervaren. Het is vandaag voor het eerst dat ze 'haar' patiënt bij vol bewustzijn voor zich ziet staan.

'Neemt u maar alvast afscheid'

Het boek dat Philip schreef, heet Neemt u maar alvast afscheid. "En dat is precies wat ze zeiden tegen mijn vrouw Tracy toen ik in kunstmatige coma werd gebracht om beademd te worden", vertelt hij.

"Ik heb toen een hele slechte periode gehad. Tracy was gelukkig weer beter en thuis bij de kinderen. Maar ze kregen een tijd lang elke paar uur een telefoontje met iets in de trant van 'het gaat heel slecht, we weten niet of hij de komende uren haalt'. Het was heel erg zwaar voor hen, de onzekerheid of ze hun man en vader nog terug zouden zien."

Nog steeds ziek

En nog steeds is niet alles bij het oude. Acht maanden nadat hij COVID-19 opliep, heeft Philip nog veel last van zijn longen. Hij is vaak moe en verkeert na de lange tijd op de ic in slechte conditie.

Ook heeft hij schade aan zijn luchtpijp en stembanden, nadat hij wekenlang met behulp van een slangetje werd beademend, dat direct via een gat in zijn keel was ingebracht. Intussen is Philip 3 keer opnieuw opgenomen geweest in het ziekenhuis en 2 keer geopereerd.

'Het kan echt iedereen overkomen'

Philip gebruikte voor zijn boek app-gesprekken en dagboekfragmenten van zijn familie en van zichzelf. Hij benadrukt dat hij het boek niet heeft geschreven om met de vinger te wijzen.

"Ik wil vooral vertellen dat het echt iedereen kan overkomen. Dit is ons overkomen: we zijn altijd gezond geweest, nog niet oud, geen overgewicht, geen andere ziekte, we roken niet. En toch is mijn vrouw heel ziek geweest en ben ik er bijna aan doodgegaan. Dus dat is mijn boodschap: onderschat het niet, pas goed op. Ik maak me zorgen dat mensen het niet serieus genoeg nemen. Doe dat alsjeblieft wel."