‘Operatie Vrede voor Netanyahu’

Het is vreemd om via de telefoon en media updates te krijgen vanuit Gaza en Israël. Ik ken de plekken, mensen en verhalen. De afgelopen tien jaar was ik er zelf bij. Hier in Amsterdam geen dilemma’s zoals wél of niet met je handdoekje om naar een veiliger plaats rennen als het luchtalarm afgaat net als je eindelijk in bad zit. ‘Tuurlijk heeft wat er nu Gaza gebeurt met de verkiezingen te maken’ vertelt een bevriende oorlogsfotograaf vanuit Tel Aviv.

Vanaf zijn dakterras heeft hij net een foto gemaakt van de laatste raket die onderschept werd door het Israëlische afweergeschut. ‘Het is één grote politieke campagne’. ‘Absoluut niet waar’, antwoord een andere kennis uit Jeruzalem me als ik hem de verkiezingstheorie voorleg. ‘Netanyahu en Lieberman winnen mét of zonder oorlog de verkiezingen makkelijk. Het vredeskamp is gedecimeerd en geen enkele andere politieke partij kan opboksen tegen het rechtse blok van deze twee haviken.’

Volgens journalist Aluf Benn is het Israëlische politici niet vreemd om militair vertoon in te zetten als verkiezingsmiddel. De eerst premier van de Joodse staat, David Ben Gurion zou er volgens al in 1955 al mee zijn begonnen.

Tamar Gozansky, een andere opinieleidster, twijfelt ook niet aan het eigenbelang van Netanyahu. Ze doopt operatie ‘Wolkkolom’ dan ook cynisch om in ‘Operatie Vrede voor Netanyahu.’ Het huidige machtsvertoon is volgens haar vooral een poging om de aandacht af te leiden van de interne – vooral sociale en economische - problemen waar Israël mee kampt.

‘Maar er zijn nog twee maanden te gaan voordat de verkiezingen plaatsvinden! Een ‘eeuwigheid’ hier in het Midden-Oosten. Alles kan nog veranderen!’, reageert de Jeruzalemmer. ‘We hebben het recht om ons te verdedigen en de maat was gewoon vol’. Druppel die Netanyahu’s emmer volgens veel Israëliërs heeft laten overlopen zou een actie van de Palestijnse Al Nasser Salah al Din Brigades zijn geweest. Die vuurden vorige week een raket af op een Israëlische patrouillewagen waarbij vier soldaten gewond raakten, waarvan één zwaar. Een paar dagen nadat ze het filmpje trots op YouTube www.jpost.com/Defense/Article.aspx plaatsten werd Hamas-spil Jabari omgelegd en brak de hel los.

Als ik één conclusie kan trekken na jaren in de regio te hebben gewoond is het dat hoe meer ik lees, leer, hoor en zie, hoe minder ik begrijp van het complexe conflict. Er spelen zóveel factoren, belangen en emoties een rol, waardoor niets zwart-wit is en alles anders is dan het op het eerste gezicht lijkt. En al helemaal op individueel niveau – ik moet de eerste Palestijn of Israëli nog tegen komen die geen persoonlijke tragedie met zich meedraagt - waar iedereen zijn of haar eigen waarheid en gelijk heeft.

De moord op Jabari was zeker een reactie van Israël op de honderden raketten die de afgelopen tijd vanuit Gaza op Israël zijn afgevuurd. Maar de timing van de actie lijkt mij geen toeval. Politici laten zo min mogelijk aan het lot over. De precieze beweegreden waarom juist nú operatie ‘wolkkolom’ werd begonnen is nog steeds in nevelen gehuld, maar de aankomende verkiezingen zouden zeker een rol kunnen spelen, net als de nieuwe Balance of Power in het Midden-Oosten of zelfs Iran.