Lale Gül keerde zich tegen haar traditionele Turkse familie in het boek 'Ik Ga Leven', dat wekenlang op nummer 1 stond. Met vertalingen in het Frans en Duits en nu de filmrechten zijn verkocht wordt ze vaker bedreigd, maar haar verhaal biedt ook steun.
"Ik maak me het meest zorgen om de verfilming", vertelt Gül. "Omdat ik denk dat het meer bedreigingen en haatmail gaat opleveren." Ze heeft nog geen plan gemaakt voor meer beveiliging. "Ik heb daar geen steun in. Ik moet nog bedenken hoe ik dat ga doen."
Gelukkig
Gül is ondergedoken op een geheime plek en krijgt dagelijks doodsbedreigingen. "Ik heb mijn pad gekozen en daar ben ik nu heel gelukkig mee. Mijn zusje mis ik wel heel erg, daar heb ik geen contact mee. Maar mijn ouders mis ik niet."
Het succes van haar eerste boek ervaart ze als onwerkelijk. Ze werkt nu aan de opvolger. "Ik heb bijna geen tijd om bij het succes van het boek stil te staan. Ik heb het druk, doe veel interviews, doe lezingen, schrijf columns... Elke dag is eigenlijk volgepland."
'Strijden om mezelf te kunnen zijn'
Haar Turkse familie heeft haar verstoten. In haar heftige boek beschrijft ze hoe ze niet kan zijn wie ze wil zijn, en niet kan leven met wie ze wil, vooral niet met jongens. Ze noemt haar ouders haar 'verwekkers'. Haar moeder komt van het Turkse platteland en kan niet lezen en schrijven. Zelf heeft ze Nederlands gestudeerd. "Zij komen niet mee in mijn keuze", zegt ze over haar ouders. "Dus dan kan het niet anders dat onze wegen scheiden. Ik zou liegen als ik zeg dat ik ze wel mis."
Maar Gül realiseert zich goed dat haar opvoeding goed bedoeld was van haar ouders, vertelt ze. "Mijn moeder kwam ontheemd naar Nederland en moest daar haar weg in vinden. Dan lijkt het mij ook logisch dat je vasthoudt aan alles wat je wel weet en waar je je veilig in voelt. Dat is onder andere religie en de regels. Maar dat neemt niet weg dat ik daar heel erg onder leed", zegt ze. "En dat ik elke dag moest strijden om mezelf te kunnen zijn."
Het verhaal van andere jongeren
De inbox van Gül bestaat zeker niet alleen uit bedreigingen. Door het delen van haar verhaal, krijgt ze ook heel veel berichten binnen van jongens en meisjes die zich herkennen in haar opvoeding: "Ze hebben heel erg het gevoel dat ze niet zichzelf zijn."
"En dat willen ze naar buiten brengen of bespreekbaar maken. En ik wil dat graag naar buiten brengen." Ze wordt ook benaderd door politieke partijen. "Door de VVD. Maar daar heb ik helemaal geen tijd voor. Ik vond het een eer, maar ik zie er nog geen rol voor mij in weggelegd."
'Dacht dat we wel wat gewend waren'
In een van de hoofdstukken beschrijft ze in veel details hoe ze seks heeft met haar vriend en hoe dat voor haar voelt. "Waar doet men het meest preuts over in onze gemeenschap? Dat is seks. Alles is taboe daaromheen. Maar het is iets waar elk mens uit voortkomt."
"Dus waarom zou je er dan niet over schrijven, denk ik dan. Is het raar omdat ik het doe? Ik vind het gewoon iets normaals. Ik schreef het niet met de gedachte dat mensen dat heftig zouden vinden. Ik dacht dat we in Nederland wel wat gewend waren."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.