Mokkende McCain

Als er de laatste weken iemand op zijn plek was geweest bij de Klaagmuur, dan was dat wel John McCain, en niet Barack Obama, die daar eind vorige week voor zijn vertrek naar Berlijn nog even een geschreven gebed in de voegen kwam duwen. John McCain was niet blij met de media. En dan bedoel ik 'niet blij' zoals een populaire jongen op de lagere school niet blij is als zijn vriendjes opeens weglopen met de nieuwe jongen in de klas. 'Niet blij' als de jongen wiens vriendin ook opeens gecharmeerd is van die nieuwe jongen. 'Niet blij' als een mokkende puber dus.

John McCain was jarenlang de favoriete Republikein van de media. Hij was onafhankelijk, durfde kritiek te uiten op zijn eigen partij, maar ging ook contact met zijn kiezers niet uit de weg als hij een standpunt had ingenomen dat de kiezers niet aanstond. Dat hij zich ook nog eens opwierp als het ethische geweten van de Senaat en in 2002 campagnefinancieringshervormingen trof, kwam alleen maar goed uit.

Maar dat was allemaal niet genoeg meer voor de verkiezingen van dit jaar. De Amerikaanse media liepen opeens weg met de welbespraakte jonge Senator uit Illinois. Ze leken wel verliefd. Floor Bremer schreef daar al over in de post hieronder. Elke wenkbrauw die Obama optrok werd vastgelegd. Elke toespraak werd geduid en oratorisch gejureerd. In de tussentijd verpieterde de vaste relatie die McCain met de journalisten leek te hebben.

Maar vreemd is het niet. En het verraadt ook niet een linkse voorkeur van de media, hoe graag mensen dat er ook in willen zien. Vergelijk het maar met de obsessie die de media in Nederland hadden met Pim Fortuyn. Nieuw op het politieke toneel, hij kon uit zijn woorden komen, deed opmerkelijke uitspraken, kreeg een enorme hoeveelheid mensen op de been die eerder het vertrouwen in de politiek waren kwijtgeraakt. Je zou gek zijn als journalist als je daar geen aandacht aan besteedde. De "oude politiek" bleef sip achter. Hé, het ging toch allemaal goed onder paars? We waren toch allemaal één homogene, welvarende staat geworden? Het deed er niet meer zo toe.

McCain zou moeten weten dat klagen niet helpt. Hij moet er voor zorgen dat hij de aandacht weer terugkrijgt en dat krijg hij niet als hij alleen maar gaat zeuren. Hij moet wat doen. Waar was hij die week dat Obama door het buitenland reisde? Gewoon een beetje regulier campagne aan het voeren, in een microfoon aan het mompelen op een van de vele town hall meetings: the same old same old.

Iets opmerkelijks kwam niet uit zijn mond. Op de toespraak van Obama in Berlijn kwam niets anders dan een tripje naar drie stadjes met de naam Berlin in de VS. Alsof de campagne het allemaal ook niet meer wist. Zo krijg je zeker geen media-aandacht en wordt je kritiek op de media een beetje loos.

Wat had hij kunnen doen? Eens lekker een heel ander onderwerp kunnen aansnijden dan buitenlandse politiek en Irak. Had het eens gehad over hoe onder zijn regering rampenbestrijding zal worden aangepakt. Hoe hij werkgelegenheid weer in de lift krijgt zonder allemaal overheidsgeld rond te pompen. En dat allemaal op plekken die fotogeniek zijn, dus niet in Berlin, New Hampshire. Had je weinig aangetrokken van die buitenlandreis van Obama. Je doet er niets aan en je weet beter dan geen ander hoe de media werken.

Of hij zou gewoon met zijn vice-presidentskandidaat kunnen komen. Dan is de aandacht voor de buitenlandtrip van Obama ook meteen weg. Maar McCain wil waarschijnlijk het liefst wachten totdat Obama eerst met zijn keuze komt. Dat maakt hem dan weer afhankelijk van Obama. Niet handig. En met de conventies eind volgende maand, begin september, is er, als Obama nog even wacht, weinig meer uit te buiten aan de lancering van de vice-presidentskandidaat van McCain.

En heb een beetje zelfvertrouwen, meneer McCain. Al die miljoenen van Barack Obama en al die media-aandacht hebben op dit moment opgeleverd dat McCain in de peilingen een paar procent achterligt op Obama. Meestal gewoon binnen de foutmarge. McCain is dan wel de underdog (een positie waarin hij naar eigen zeggen graag verkeert), dus dat betekent dat het nu aan Obama is om de race te verliezen. Op dit moment is de tweede plaats veel overzichtelijker dan de eerste. Het is een kwestie van vlak aan het einde even wegsprinten. McCain is helemaal niet kansloos. Weet hij dat zelf ook nog?

Historicus Marc van Gestel schrijft sinds 2003 elke werkdag aan zijn weblog over de Amerikaanse presidentsverkiezingen vol: www.amerikalog.com