Maarten van der Weijden: held tegen wil en dank

Als ze denken dat het allemaal om hem draait dan is dat maar zo. Spraakwaterval Maarten van der Weijden valt even stil. Dan zegt hij: "Het kan me niet zoveel schelen wat de mensen van me vinden."

De langeafstandszwemmer zit middenin de repetitie van zijn Elfsteden Theatertour. Het is zijn persoonlijke terugblik op het evenement dat tijdens die lome week in augustus eerst Friesland ontdooide en daarna de rest van het land.

Inzamelingsactie

Ineens had iedereen het over zijn inzamelingsactie. BN-ers kwamen hem aanmoedigen vanaf een bootje. Zelfs 's nachts bevolkten drommen toeschouwers bruggen en weilanden om hem aan te moedigen. Vlak voor Dokkum moest hij ziek en uitgeput het water uitgetild worden. Het was breaking news.

Niet voor niets begint zijn theatertour in Dokkum. Elf euro van elk ticket gaat naar de kankerbestrijding, want dat is opnieuw het doel. Vijf miljoen euro leverde de zwemtocht op. "Het heeft mijn leven veranderd. Iedereen begint er over. Ik had me voorgenomen om meer tijd met mijn vrouw en dochters door te brengen, toen kwam dit idee."

Praten over zijn ziekte

Praten over zijn ziekte en wat daarna volgde - onder andere Olympisch goud - is zijn levenswerk geworden. Van der Weijden geeft presentaties voor bedrijven, tussendoor is hij gemeenteraadslid in Waalwijk en is hij bezig met inzamelingsacties. "Mensen vragen me vaak of ik het niet zat ben, alsmaar praten over kanker."

"Niet dus, er niet over praten zou betekenen dat ik mijn eigen ik verloochen. Je leidt het leven van wie je bent, daar nemen we doorgaans te weinig tijd voor. En ik vind het best prettig."

Overlevingsschuld

Regisseur Monique van der Werff vraagt de bandleden in het lege theater om de intro van het volgende nummer langzamer in te zetten. Van der Weijden vervolgt onverstoorbaar zijn monoloog, over een aan kanker overleden vriend. Overlevingsschuld noemt hij het. Dat blijft het moeilijkste, dat hij zijn verhaal nog kan doen en anderen niet.

"Die Elfstedentocht was zo gaaf. En ik vind verhalen vertellen leuk. Kort nadat ik moest opgeven in Birdaard sprak een kankerpatiënt me aan. Hij was dankbaar dat ik het niet gehaald had...en ik dacht: verdomd. Soms is het goed om te laten zien dat iets niet haal baar is. Die plek is symbolisch dus, dat je niet altijd kunt krijgen wat je wilt."