Je kunt honden leren 'praten', maar Midas Dekkers vindt het slecht: 'We drukken al te veel op de knoppen'

Het is een nieuw fenomeen op Instagram: hondenbezitters die hun honden leren communiceren met mensen. Niet door te blaffen, maar op knoppen te drukken om woorden te maken.

Maar voordat je nu denkt: hey, dat is leuk, dat ga ik ook met mijn hond doen! Doe het toch maar niet. Volgens bioloog Midas Dekkers is een hond prima in staat om aan te geven wat ie wil (en niet wil), en is zo'n systeem dus helemaal niet handig. "Een hond heeft zijn staart en een blaf en daar kan hij al genoeg mee duidelijk maken."

200 woorden

Toch kwam er al eerder een verhaal naar buiten over een hond die daadwerkelijk woorden lijkt te leren. Een bordercollie genaamd Rico zou beschikken over een vocabulaire van 200 woorden voor speelvoorwerpen.

Het gaat zelfs zo ver dat Rico de naam van een speeltje maar hoeft te horen en hij dan precies dat speeltje onderscheidt van alle 200 speeltjes. Maar of dit daadwerkelijk het leren van woorden is, of het verbinden van klank en voorwerp, is niet duidelijk.

Lijkt op kliksysteem

Precies hierin zitten de twijfels van dierenarts Anne van Renssen rondom het nieuwe fenomeen waarvan filmpjes worden geplaatst op social media. "Ik geloof niet in dit systeem. Het is een beetje een gek. Je kunt een hond heel goed conditioneren dus ik vergelijk het een beetje met een kliksysteem. Het is dus meer een getrainde reactie van de hond in plaats van daadwerkelijke communicatie", zegt Renssen.

"Daarnaast is op knopjes klikken iets wat de mens al genoeg doet. En dat moet dus ook zeker niet worden overgebracht op onze huisdieren", voegt bioloog Dekkers daar aan toe.

Roddelen met dolfijnen

Dat mensen erover fantaseren om met dieren te praten is iets wat al langer dan vandaag de dag plaatsvindt. Apen en dolfijnen, daar zouden we inmiddels al mee moeten kunnen praten. "In de jaren 70 waren alle biologen ervan overtuigd dat het nog maar een kwestie van jaren was voordat we met dieren zouden praten", kan Dekkers zich nog goed herinneren.

"Op de rand van het dolfijnenbassin roddelen met de dolfijn in kwestie over de verzorger van die dag. Zo zagen ze dat voor zich", zegt Dekkers.

Verder dromen

Het lijkt Sasha Gaus een sterk verhaal. "Honden kunnen wel een blije blaf en een boze blaf uiten, daarin zit echt wel een verschil. Maar praten zoals wij mensen dat doen kunnen zij niet." Toch kijkt ze met veel optimisme naar het klankbord voor honden.

"Ik denk dat ik mijn hond heel goed ken en dat ik het daarom niet nodig heb. Maar ik zeg wel eerlijk, het zou best fijn zijn om af en toe zeker te weten dat je voor je hond de juiste keuzes maakt." Eerst nog even verder dromen dus, voordat Gaus met haar eigen hond in gesprek kan.