5 jaar woont ze inmiddels in de wijk Bospolder-Tussendijken in Rotterdam: de 37-jarige Jade Corsica. Ze ziet hoe corona het de mede-wijkbewoners nog moeilijker maakt dan ze het al hebben. Maar daar leggen ze zich niet bij neer.
Ze weet als geen ander hoe het is om in armoede te leven. Als alleenstaande moeder van twee kinderen, zat ze jarenlang in de schuldsanering en moest ze rondkomen van 40 euro in de week. "Ik begrijp wat de mensen voelen, wat de pijn is in hun huis. Ik kan ouders begrijpen die niet uitkomen. Ik heb dat ook meegemaakt."
Van voedselpakketten naar weggeefwinkel
Inmiddels is Jade al 2 jaar schuldenvrij, wat voor haar als een enorme bevrijding voelt. 4 dagen per week werkt ze nu als vrijwilliger bij de weggeefwinkel Yess! die is opgezet door wijkpastor Nico van Splunter. Tijdens de eerste golf van het coronavirus deelde hij voedselpakketten uit in de wijk, maar hij merkte al snel dat het niet genoeg was: "Door corona is de armoede in de wijk naar de oppervlakte gekomen."
Jade merkt dat ook aan de mensen die ze dagelijks ontmoet. "Mensen uit de wijk die problemen hebben, maar niet weten waar ze naartoe moeten." Omdat Jade de buurt goed kent, heeft ze het gevoel dat ze de mensen die naar de weggeefwinkel komen goed kan helpen.
De wijk BoTu
Bospolder-Tussendijken (in de volksmond BoTu genoemd) is een vooroorlogse stadswijk in het westen van Rotterdam met ongeveer 14.500 bewoners. 70 procent van de bewoners heeft een niet-westerse achtergrond. Het is een van de armste wijken van Nederland. 25 procent van de bewoners leeft onder de armoedegrens en 60 procent er net boven. Ondanks de investeringen die sinds 2000 zijn gedaan in de wijk, is de armoede groot.
Ontmoetingsplaats
Zonder reclame te maken heeft de weggeefwinkel dagelijks zo'n 100 tot 150 klanten, vertelt Van Splunter. En daarmee is de winkel ook een ontmoetingsplaats geworden. "Er is aandacht voor iedereen, mensen kunnen een praatje maken. We horen hoe het met ze gaat. Twee keer in de week is er ook een maatschappelijk werker in de winkel. Maar als je geen zin hebt in een praatje, ben je tot niks verplicht. Je mag ook je brood aannemen en weglopen."
Volgens de wijkpastor geven mensen uit de wijk om elkaar. "Laatst hoorde ik bij de weggeefwinkel dat een man boodschappen deed voor vier oudere dames. Die mantelzorg is heel belangrijk, dat gebeurt vooral ongepland en ongezien."
Delen met elkaar
Voor Jade is de weggeefwinkel een plek waar ze aan haar toekomst werkt. De 150 euro vrijwilligersvergoeding per maand, spaart ze op om er een opleiding van te kunnen doen. "Sociaal-maatschappelijk werk", vertelt ze met een twinkeling in haar ogen. "Ik zie wat je ermee kunt en wil graag mensen van mijn cultuur helpen en steunen. Die niet goed Nederlands kunnen. Die in schulden raken omdat ze het niet begrijpen."
In februari wil ze aan haar opleiding beginnen. Hoewel corona hard toeslaat in de wijk, ziet ze het positief in: "We delen met elkaar. Dat is het mooiste van alles. En daarom leer je van elkaar. Iedereen lost het op z'n eigen manier op."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.