'Ineens stonden er 5 corona-agenten voor de deur': na positieve coronatest werd Michiel in Shanghai van zijn bed gelicht

Een matrasje van 1 centimeter dik, geen privacy en bijna een week niet douchen: het ging er haast Spartaans aan toe in het quarantainecentrum in Shanghai, waar de Nederlandse Michiel moest verblijven na een positieve test. Hij vertelt wat hij meemaakte.

Michiel Illy werkt in Shanghai en woont er ook deels. Dat de coronaregels daar hartstikke streng zijn, is geen nieuws. Maar als je er dan zelf ineens onderdeel van wordt, sta je toch wat raar te kijken. Het quarantaineregime is er ongekend streng.

Een positieve uitslag

Eind maart ging Shanghai in lockdown. "Dat zou eerst maar 4 dagen duren, maar het werd verlengd en er lijkt geen einde aan te komen", vertelt Michiel vanuit Shanghai. Vanaf half maart waren de horeca en kantoren al gesloten. "Ik kan eigenlijk niet meer weg."

25 miljoen mensen zitten in Shanghai al wekenlang binnen. Per paar miljoen mensen worden er mondjesmaat vrijheden toegekend. Helaas kreeg Michiel vorige week zelf een positieve testuitslag.

Van zijn bed gelicht

Zijn zelftesten waren negatief en klachten had Michiel niet. Hij komt ook eigenlijk nergens, dus hoe hij toch een positieve PCR-test kon krijgen, kon hij niet bedenken. Mede omdat de quarantaineregels zo streng zijn, wilde hij graag opnieuw getest worden voor de zekerheid.

Maar toen hij daar vorige week mee bezig was, stonden er ineens 5 politieagenten voor zijn deur. "Ik werd van mijn bed gelicht en moest mee. Het zijn geen gewone agenten zeg maar, maar mannen in van die witte pakken. Dat was echt wel fors en indrukwekkend."

Midden in de nacht naar het centrum

Hij moest naar een quarantainecentrum voor mensen zonder symptomen, die wel positief testen. Van de agenten kreeg hij wat tijd om zijn spullen te pakken. "Ze kwamen om 00.30 's nachts en om 3.00 uur zat ik in het centrum", vertelt hij.

Omdat hij niet precies wist wat hem te wachten stond, pakte hij zoveel mogelijk bagage. Of eigenlijk: al zijn bagage. "Ik slaap in hotels, omdat ik niet echt een vaste verblijfsplaats heb en mijn familie in Hong Kong woont. Ik had vijf koffers en handbagage bij me en die heb ik allemaal meegenomen naar dat centrum."

Bang voor nieuwe besmetting

Het centrum waar Michiel naartoe werd gebracht, was er eentje zonder privacy, vertelt hij. "Ik zat in een school, in een klaslokaal. Daar hadden ze 8 bedden in gezet. Er waren ook nog grotere kamers. Het was niet leuk, eerlijk gezegd. Je slaapt op een bamboebed, dat is keihard." Michiel had een 1 cm dik matrasje. Al vertelt hij zijn verhaal optimistisch.

"Je bent natuurlijk wel bang dat je weer besmet raakt. Ik had een speciaal goed sluitend mondkapje en droeg dat ook in mijn slaap. Je zit met acht mannen en ik wist dat twee nog positief waren. Je wil zo snel mogelijk weg. Ik heb elke dag PCR-test gedaan en die waren allemaal negatief."

Op bed zitten

Michiel vertelt het vrij vrolijk, terwijl het natuurlijk niet leuk was. "Ja, wat moet je dan?", zegt hij. "Voor die mensen die daar werken is ook niet leuk natuurlijk, die moeten hele dagen in die pakken hun werk doen. Die benijd ik echt niet." Hij zat er uiteindelijk een krappe week. "Er waren geen douches, want het is een school. Maar je krijgt wel spulletjes voor je hygiene."

De mannen in het lokaal waar Michiel zag, spraken geen Engels en Michiel sprak geen Chinees. Een assistent hielp via de telefoon om te tolken, vertelt hij over de situatie. De stemming in het klaslokaal waar hij moest verblijven was gelaten, vertelt hij. "Iedereen wacht af."

Schoon spuiten

Michiel mocht niet naar buiten. Hij en de andere mensen in het centrum werden niet gelucht, zoals je dat in gevangenissen ziet, terwijl het regime er wel goed mee te vergelijken lijkt. Zijn spullen en hij werden schoon gespoten toen hij aankwam, net als de plek waar hij gelopen had.

Hij kwam de tijd door door een beetje te werken. "Ik had wat meetings, maar je zet vooral je verstand op nul en blik op oneindig."

Nog 7 dagen in hotelkamer

Toen Michiel naar huis mocht, stond hij voor de volgende uitdaging. Hij heeft geen vaste woonplaats en het hotel waar hij verbleef was inmiddels gesloten. "Andere hotels weigerden me omdat ik besmet ben geweest", vertelt hij.

"Wat hier veel gebeurd is dat er vrijwilligers zijn, vrijwillige Chinezen die helpen met voedsel uitdelen bijvoorbeeld. En een van die vrijwilligers heeft voor mij alles afgebeld en een hotel gevonden." Michiel moet nu 7 dagen in dat hotel zitten. "Ik mag de kamer niet uit. Als ik op de 6de dag een negatieve test heb, dan mag ik proberen weg te vliegen, maar dat is niet makkelijk omdat er een lockdown is. Er is geen vervoer, maar het consulaat helpt me wel."