In gesprek met bekende Oekraïense oorlogsverslaggever Illia Ponomarenko: 'Wat ik schrijf, kan mijn land sterker maken'

"Het houdt me overeind om te denken aan de eerste kerst na de oorlog." Dat zegt Illia Ponomarenko. Hij is oorlogsverslaggever in zijn eigen land. En een hele bekende, terwijl hij nog maar 31 is. Alleen al op Twitter heeft hij 1,2 miljoen volgers.

Ponomarenko werkte tot een jaar geleden voor de Kiev Post, een Engelstalige krant in Oekraïne. Die krant werd door een oligarch opgekocht en de redactie raakte zijn baan kwijt. Sindsdien schrijft Ponomarenko voor de Kiev Independent.

Diplomatiek werk

Terwijl de oorlog in Oekraïne alsmaar voortduurt, is hij op dit moment heel even in Amsterdam, waar we hem spreken. In de Rode Hoed spreekt hij vanavond de Oktoberlezing uit. Voor die toespraak kreeg hij van Oekraïne toestemming om het land voor een aantal dagen te verlaten.

"Oorlogsverslaggeving is een lastig beroep en het bestaat bijna alleen maar uit diplomatiek", vertelt hij. "Je moet samenwerken met het leger om zo aan de linie verslag te doen. Je belt met mensen tot de minister aan toe."

Gevaarlijke situaties

Soms belandt hij op een locatie van het leger en krijgt hij te horen dat de commandant daar niet op hem zit te wachten. Hij bevindt zich namelijk middenin de strijd.

"Zo iemand vertelt me dan weg te gaan. Hij vertelde me dat hij die dag al 5 mannen was verloren in de strijd en dat hij er niet op zit te wachten om mij ook aan stukken geschoten te zien worden. Toch is het op dat moment aan mij, ik mag daar zijn en het is mijn beslissing waar ik over schrijf."

1,2 miljoen volgers

"De ogen van de wereld zijn op ons geplakt. Iedereen wil zien en weten wat er gebeurt", ziet Ponomarenko. Hij heeft op Twitter ruim 1,2 miljoen volgers, een grote hoeveelheid mensen van over de hele wereld volgt zijn werk op de voet.

Hij vindt het bijzonder te werken als oorlogsverslaggever in deze tijd. "Wat ik schrijf, kan mijn land sterker maken. Ik schrijf overal over. Als ik iets over corruptie tegenkom, schrijf ik daar ook over. Ik heb niks te verbergen, mijn land zit in de grootste oorlog sinds de Tweede Wereldoorlog. Alles kan ons alleen maar sterker maken in de toekomst."

In de zomer onderhandelen

Ponomarenko noemt zichzelf optimistisch realistisch. "We moeten de winter ingaan in de best mogelijke staat, om de winter vol te houden. Tegen de zomer hoop ik dat we in een situatie zitten van waaruit we kunnen gaan onderhandelen."

Hij stelt zijn verwachtingen enigszins bij. "We moeten dan niet proberen te maximaliseren. Als we een zelfstandig land kunnen blijven, verliezen we misschien ergens wel grondgebied bij de onderhandelingen."

Kerst geeft hoop

Als 31-jarige aan het slagveld gaat hem niet altijd in de koude kleren zitten. "Ik heb nu deze positie en dat doe ik tot de oorlog voorbij is, daarna stop ik ermee. Dan heb ik genoeg gezien."

"Het houdt me overeind om te denken aan de eerste kerst na de oorlog. Dat we weer kunnen gaan wandelen over straten die gezellig verlicht zijn. Dat je met elkaar kerst kunt vieren. Dat is een traditie en daar kijk ik naar uit."