Iemand een varken gezien op de Route du Soleil?

Straks, in de auto op weg naar de vakantiebestemming in Frankrijk, Spanje of Italië, moet u toch even links en rechts over uw schouder kijken of u ze ziet. Ze reizen wel iets minder comfortabel dan u en uw gezin. Beenruimte is minimaal en die Fristi of Cola onderweg kunnen ze wel vergeten. Goed kijken, want het is ongeveer de enige kans dat u ze in levende lijve kunt aanschouwen.

Gemiddeld met zo'n duizend bevolken ze een vrachtwagen, gezellig op en onder elkaar geplet, en net als u hebben ze als eindbestemming zuidelijk Europa. Het verschil is dat ze niet gekozen hebben voor die leuke camping in de Dordogne of het zonovergoten strand aan de Costa Brava. Ze slijten na die 20 uur zonder voedsel (met een beetje geluk water) de laatste maanden van hun bio-industrie-leventje in de kale stallen van de Spaanse of Italiaanse varkenshouder. Om daarna met een stempel ' Serrana-' of 'Parmaham' verkocht te worden en bovenop uw glaasje als tapas gelegd te worden. Dat is dan de tweede keer dat u ze terugziet, mocht u het geluk hebben gehad zo'n vrachtwagen met luchtgaten net onder Parijs tegen te zijn gekomen.

Cynisch eigenlijk dat we in ons eigen land die 12 miljoen 'productievarkens' nooit zien, maar pas als ze de weg op gaan en dan bijna altijd de grens passeren. We hebben ze intussen ingehaald, maar het had er even om gespand of er waren evenveel varkens als Nederlanders. Ze kunnen overigens niet allemaal genieten van een enkeltje Spanje of Griekenland; van die 12 miljoen mogen jaarlijks zo'n 5 miljoen vakantie-in-eigen-land doorbrengen.

En toch: we zien ze nooit. U wel dan? Gisteren waren we op weg naar Den Haag voor een interview over dit dierenleed bij veetransporten. Er zijn weer veel dode en gewonde biggen geconstateerd bij een transport van Nederlandse biggen naar Spanje (zie hier het item erover van gisterenavond met de tamelijk schokkende beelden van het transport). Op de A12 kwamen we langs veel weilanden met dieren. Ik zag koeien, schapen, geitjes, paarden en een verdwaalde hond. Maar geen varkens. Die 12 miljoen kan je niet zomaar onder een stoeptegel stoppen zou je denken. Toch knap dat een groep dieren ter grootte van een metropool als Bangkok nergens terug te vinden is in Nederland. Ik daag u uit mij te mailen als u er binnenkort een verdwaald exemplaar tegenkomt (wel eerlijk spelen: zo'n hobbyvarken rekenen we niet mee natuurlijk. Het gaat over varkens uit de bio-industrie!).

Ik weet intussen waar ze zijn verstopt. Je zou het de grootste en best toegedekte cover-up kunnen noemen, ware het niet dat het volstrekt legaal gebeurt. En hoewel toegestaan, speelt het zich letterlijk in het donker af. Als u een keer langs een boerderij komt en van die giga loodsen ziet zonder ramen, met daarnaast een giertank en een omgekeerde super-fles met voer, dan heeft u hoogstwaarschijnlijk te maken met varkensstallen. Met gemiddeld 4000 varkens. Binnenin is afgezien van wat peertjes bijna geen licht en uw karbonaatjes-in-wording zitten in de stank van hun eigen uitwerpselen. Afin, leest u mijn logje er maar op na, ik ben er een keer geweest. Of het representatief was of niet, geen idee. Afgezien van wat opgepoetste promo-stallen die voor het publiek worden open gesteld, kom je vrijwel nooit bij een normale varkensstal binnen. (Er is een heuse site in het leven geroepen voor de promo- ofwel 'zichtstallen'. Stallen met skyboxen en kijkvensters. Toemaar. Straks kunnen we er nog popcorn bij bestellen of een maandabonnement nemen. 'Mam, mogen we morgen weer naar de zichtstallen toe?')

Dat u het maar weer weet als straks de barbeque wordt aangestoken.