Hoe kon het hier zo vreselijk misgaan? Dat vragen nabestaanden van coronaslachtoffers in Bergamo zich af

De schokkende beelden van het militaire konvooi die doodskisten Bergamo uitreed gingen de hele wereld over. Er was in de stad geen plek meer voor het hoge aantal coronasterfgevallen. Bewoners willen nu antwoorden.

Bergamo was het epicentrum van de Europese corona-uitbraak. Na bijna 2 maanden lockdown mogen de inwoners van de zwaargetroffen stad weer naar buiten. Het is ook het moment dat nabestaanden zich beginnen af te vragen waarom hun stad zo zwaar getroffen is.

Oproep om verhaal te delen

Vader en zoon Luca en Stefano Fosco verloren respectievelijk hun vader en opa. Vorige week startten zij een Facebookpagina 'Noi Denunceremo' (Wij zullen aanklagen), waarin ze mensen oproepen hun verhalen te delen en de vragen te stellen waar ze antwoord op wilden.

Zij vragen zich af waarom van Bergamo niet onmiddellijk een rode zone gemaakt. En waarom hebben mensen niet direct het dringende advies gekregen thuis te blijven?

Binnen één dag 5000 schrijnende verhalen

"In de regio Veneto was het veel sneller onder controle. Daar is een strenge lockdown afgekondigd" vertelt Stefano. Dat liep in Bergamo anders. "Wij hadden de eerste tekenen van een uitbraak al rond 25 februari. Toch is pas op 9 maart een lockdown afgekondigd. Daarvoor riepen de gemeentes zelfs op om gewoon te komen shoppen."

Hun site is de afgelopen week overspoeld met reacties. "We verwachtten een paar honderd reacties, maar we hadden binnen een dag al 5000 reacties. De verhalen zijn schrijnend, stuk voor stuk. Mensen kunnen nog nauwelijks bevatten wat er is gebeurd", vertelt Luca.

Geen fatsoenlijke begrafenis

Paula Cortonovis verloor in 5 dagen tijd haar vader en moeder, beiden in de zeventig en in goede gezondheid. Op de begraafplaats van Nembro, een voorgemeente van Bergamo, is er een muur gereserveerd voor de urnen sterfgevallen van de afgelopen 2 maanden. Tot haar grote verdriet kunnen hun urnen niet naast elkaar worden geplaatst.

"Ook al zat er maar een paar dagen tussen, binnen die tijd zijn er al zo veel andere doden gevallen. Ik vind dat zo pijnlijk voor ze", vertelt Paula. Haar ouders hebben geen fatsoenlijke begrafenis gehad. "Ze waren erg gelovig en dit is niet hoe ze het hadden gewild." Paula heeft nog geluk dat ze de stoffelijke resten van haar ouders al heeft ontvangen. Duizenden nabestaanden wachten daar nog altijd op.

Nabestaanden wachten

Stefano en Luca weten alleen dat hun vader en grootvader niet in Bergamo is gecremeerd. Waar hij dan wel is gecremeerd en waar de as nu is weten ze niet. Ze kunnen alleen maar wachten op het verlossende telefoontje van de carabinieri die de urnen aan de nabestaanden teruggeeft.

"Het verdriet wat hier is gevoeld." Stefano kan het nog nauwelijks bevatten. "We hoorden hier om het kwartier een ambulance. We zaten opgesloten in huis en zagen de meest vreselijke beelden van de stapels doodskisten die opgestapeld lagen te wachten."