'Het konvooi komt eraan!'

Merlijn Stoffels van het Rode Kruis is op de Filipijnen om hulp te bieden aan de slachtoffers van de tyfoon Haiyan. Eerder schreef hij al een blog, vanavond volgt EenVandaag hem in zijn werk. Hier een nieuw verslag vanuit de getroffen stad Ormoc: 'Het konvooi komt eraan! Het konvooi komt eraan!', roepen ze. Nog slaapdronken stap ik uit mijn bed. Hoe laat is het eigenlijk? Ik heb geen idee, maar het is nog donker buiten. Ik trek mijn kleren aan, pak de videocamera en loop naar buiten. Twaalf trucks vol met hulpgoederen komen ons met knipperende lampen tegemoet rijden.

Een vrijwilliger begint te huilen. “Deze hulp is zo belangrijk voor ons”, zegt ze. “Je kunt je niet voorstellen hoe frustrerend het is om steeds mensen te moeten teleurstellen”. De hulpverleners beginnen gelijk, al is het nog midden in de nacht, met het uitpakken van de vrachtwagens en het verdelen van de spullen in voedselpakketten. Ze zijn kleiner dan normaal want de vraag is enorm. Liever een klein beetje dan niets, is het motto.

Helse tocht

De vrachtwagenchauffeurs hebben het zwaar gehad. Ze waren de eersten die de tocht naar Tacloban probeerden af te leggen. De weg lag vol met omgevallen bomen en andere troep, en zelfs lijken. Uiteindelijk bereiken ze de brug vlakbij de zwaar toegetakelde stad. Nog één obstakel te gaan. De brug is echter stuk dus ze moeten wachten.

Intussen wordt de sfeer gespannen om hen heen: mannen met grote messen eisen hun benzine en voedselpakketten op. Met hulp van lokale autoriteiten weten ze te ontsnappen en kunnen ze hun auto’s verstoppen in een grote loods met bewaking eromheen. 

Naar het zuiden

We vertrekken naar het zuiden. Onderweg zien we dat de mensen in Ormoc die nog wel geld hebben, bezig zijn met het herstellen van hun huizen, het opruimen van de bomen op de wegen en de omgevallen elektriciteitspalen. De eerste supermarkt gaat ook weer open, zien we. Voor de deur een enorme rij. Op het raam een plakkaat: de mensen mogen niet meer dan één zak met boodschappen meenemen. Helaas is überhaupt boodschappen doen voor verreweg de meeste mensen niet weggelegd: ze hebben helemaal geen geld en daarmee totaal afhankelijk van hulp van hulporganisaties en overheden.