Hans en Andrea Franse wonen in een appartement aan de boulevard van Scheveningen, de plek waar het een jaar geleden uit de hand liep na het vreugdevuur. De vlammen en het lawaai deden hen denken aan hun jeugd. "Het was een oorlogsgebied."
"Het was donker en er was paniek", herinnert Hans. Samen met Andrea kwam hij rond 3 uur 's nachts met de auto thuis in Scheveningen. Ze hadden de jaarwisseling ergens anders gevierd. Vlak voor hun appartement aan de boulevard mochten ze niet verder rijden; het laatste stukje legden ze lopend af. "Iedereen was aan het gillen."
'Het was oorlog'
Door de harde zuidwestenwind vlogen vliegvuur en stukjes brandend materiaal vanaf het vreugdevuur het dorp in. Als kind maakten Hans en Andrea de Tweede Wereldoorlog mee en die indrukken kwamen direct terug. "Voor mij is vuur nog steeds een afgebrande boerderij en het lawaai van de bommen die er vielen", zegt Andrea geëmotioneerd. "Ik kan er nog steeds niet tegen."
De volgende dag ging Hans met zijn camera het strand op om de ravage vast te leggen. "Het was een oorlogsgebied: vernielde fietsen, rommel, gebrand gras, roetuitslag op de stenen. Het leek wel of er een veldslag is geweest", vertelt hij. "Het was een verschrikkelijk gezicht."
Tijdens de nieuwjaarsnacht van 2018-2019 in Scheveningen zorgde een vonkenregen afkomstig van het vreugdevuur op het strand voor enorme chaos in het dorp. De brandweer was de hele nacht bezig met blussen en de schade was enorm. Uit onderzoek van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid bleek dat de bouwers zich niet hielden aan de gemaakte afspraken en de brandstapel groter was dan afgesproken. Ook werden er vaten diesel gebruikt om het vuur te versnellen. Burgemeester Krikke erkende de fouten en trad af na het vernietigende rapport. Dit jaar moest voor het eerst een vergunning worden aangevraagd. Omdat de bouwers niet op tijd aan de voorwaarden konden voldoen, gaan de vreugdevuren dit jaar niet door.
Proosten met vreugde
Wonder boven wonder kwam het appartementencomplex waar Hans en Andrea wonen, dat precies tegenover het vreugdevuur ligt, redelijk ongeschonden uit de strijd. "Maar ik snap nog steeds niet waarom er juist voor die plek is gekozen. De woningen liggen daar het vlakbij het strand en bovendien staat er geen hoge muur tussen, wat op andere plekken wel zo is."
5 jaar geleden schreef Hans al een brief naar burgemeester Krikke. "Ik vroeg mij af waarom er geen vergunning nodig was. En pas nu, na een grote fik en gigantische schade komt iemand erop dat je daar misschien een vergunning voor nodig hebt." Dit jaar komt er geen vreugdevuur, maar Hans hoopt dat er op verschillende plekken volgend jaar kleinere vuren zijn. "Met wijn erbij, zodat we kunnen proosten en het weer echt een vreugdevuur is en geen ellendevuur."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.