Eerste zittingsdag Benno L.

Het 'Zwembadmonster' wordt hij genoemd. Zwemleraar Benno L. die er van verdacht wordt tientallen meisjes te hebben misbruikt. Als hij de rechtszaal voor het eerst binnenloopt slaakt mijn buurvrouw een diepe zucht. Dit is de man aan wie ze jarenlang haar dochter heeft toevertrouwd. De man die zelfs bereid was extra tijd en energie in haar dochter te steken omdat ze watervrees had en zo onzeker was. Ze herinnert zich nog maar al te goed die keer dat ze tijdens een vakantie in het zwembad was en er helemaal geen andere kinderen op kwamen dagen. " Mooi", had ze nog tegen haar man gezegd, "onze dochter krijgt vandaag privé zwemles." Achteraf kan ze zich wel voor de kop slaan.

Als een monster ziet Benno L. er niet uit. Zijn kleren, een spijkerbroek met een blauwe capuchontrui, zitten te ruim om zijn lijf. Hij is niet alleen kilo's kwijt, maar ook zijn vrouw, kinderen en vrienden, zo vertelt hij de rechter. In het Huis van Bewaring is hij aangevallen. En straks moet hij wellicht het land uit is zijn angst. "Eigen schuld" denken de aanwezige ouders in de rechtszaal. Had ie maar van hun kinderen af moeten blijven. De emoties lopen bij sommigen hoog op. Scheldwoorden worden naar zijn hoofd geslingerd, dit tot ergernis van de rechter. Als mensen zich niet in kunnen houden zullen ze uit de zaal worden verwijderd. Zover komt het niet. Benno snapt de emoties en wil ze graag weg nemen door zijn excuses aan te bieden. Hij heeft spijt van wat hij heeft gedaan, zo zegt hij. Hoongelach is zijn deel.

Spijt van wat hij heeft gedaan. "Maar wat heeft hij precies gedaan?" is de centrale vraag op deze eerste zitting. Verkrachting van Deborah, een meisje met het downsyndroom, zegt het Openbaar Ministerie. Benno schudt zijn hoofd. Er is een filmpje van waarop duidelijk te zien is dat hij met zijn hand in haar broekje gaat, zegt de officier. Dat mag dan wel zo zijn, volgens Benno's advocaat is niet te zien of er ook binnengedrongen wordt. De officier wil graag dat de rechtbank het filmpje bekijkt om zo zelf een oordeel te vellen. Achter gesloten deuren wordt de DVD bekeken door de rechtbank, de officier van justitie, Benno's advocaat en ook door Benno zelf. Onwillekeurig stel ik me voor hoe Benno zelf naar de eigen gemaakte opnames kijkt. Net zo vol afschuw als de anderen? Vol spijt en wroeging? Het lijkt ineens een beetje surrealistisch om een van kinderporno verdachte zedendelinquent in de rechtbank naar zijn eigen gemaakte verboden kinderporno te laten kijken.

Intussen praten op de gang de ouders met elkaar. Ook slachtofferhulp is aanwezig om de mensen op te vangen. Met de excuses van Benno kunnen ze weinig. Het enige "goede" eraan is dat het een gedeeltelijke schuldbekentenis is. Medelijden hebben ze niet met hem, voor hen is en blijft hij het monster. De rechtbank is van oordeel dat er niet vastgesteld kan worden dat er sprake is van verkrachting, maar vindt desondanks dat Benno L. voorlopig vast moet blijven zitten. Applaus klinkt uit de zaal, de rechter maant opnieuw tot orde. Als Benno opstaat om de zaal te verlaten staat een vader op en roept; "Hé, Benno!". Benno kijkt om. De vader klapt cynisch in zijn handen en zegt "Goed gedaan, hoor", waarna er een stroom van scheldwoorden en ziekteverwensingen volgen. De rechter probeert er nog wat van te zeggen, maar is dan de volgende die het moet ontgelden, waarna de vader weggaat.

Mijn buurvrouw loopt even later in de gang naar hem toe. "Ik begrijp je helemaal" zegt ze. Dan loopt ze samen met haar man de rechtbank uit, naar huis. Naar hun dochter, die inmiddels van haar watervrees af is en in 2 maanden tijd meer heeft geleerd dan al die jaren bij het 'Zwembadmonster'.