Dit Brabantse echtpaar aarzelde niet en ging in hun vakantie slachtoffers in Limburg helpen

Toen Piet en Astrid de beelden zagen wat voor enorme ravage het water had veroorzaakt in Limburg, was hun keuze snel gemaakt. Ze wilden als vrijwilliger hun handen uit de mouwen steken. "De ellende achter de voordeur is zo schrijnend."

"Ik en mijn vrouw keken elkaar aan en dachten precies hetzelfde. We moesten gewoon wat doen." Zo beschrijft Piet van der Sloot het moment dat zij besloten om vanuit hun woonplaats Bergen op Zoom af te reizen naar het rampgebied. Piet: "We hoefden er echt niet lang over na te denken. We hebben ons eigen bed meegenomen en zijn naar Valkenburg gereden. Dat zit gewoon in ons DNA."

Huilende mensen

Hoewel hij gezien zijn vroegere baan bij Defensie wel aardig wat gewend is al, schrok hij toch van de ellende die hij aantrof. "De schade is zo enorm, sommige mensen hebben echt niks meer." Zo greep het verhaal van een oudere man hem heel erg aan. "Er was een meneer van 80, die net ontslagen was uit het ziekenhuis vanwege een longembolie. Die zat daar moederziel alleen. Zijn vrouw lag in het ziekenhuis.Toen ik vroeg waarmee ik hem kon helpen, barstte hij in huilen uit. Dat gaat echt door merg en been. De ellende achter de voordeur is zo schrijnend."

Op zo'n moment probeert Piet ook de buurt erbij te betrekken. "Ik heb met de buren van die man gepraat. Die kenden elkaar alleen van hallo zeggen en wisten niet in wat voor situatie hun buurman zat. Die houden nu een extra oogje in het zeil. Dat is echt belangrijk."

'Mensen durven niks te vragen'

Ook proberen hij en zijn vrouwen extra aandacht te hebben voor kinderen in deze moeilijke situatie. "Mensen zijn heel bescheiden en durven echt niks te vragen. Ik ontmoette deze week een meisje van 10. Na lang doorvragen gaf ze aan dat ze wel graag wat knutselspullen wilde hebben. Dat heb ik toen ik het volgende eten kwam brengen bij die familie voor haar geregeld. Echt waar, ze glom van oor tot oor. Daar doe je het voor; je geeft mensen weer een stip aan de horizon."

Vooral de grote onzekerheid waarin veel gedupeerden verkeren, is lastig om aan te zien, zegt Piet. "Kelders en andere ruimten zijn leeggepompt en moeten nu drogen. Ondertussen moeten ze wachten tot de verzekeringsmaatschappij komt en afwachten welke schade er uiteindelijk wordt vergoed. Dat maakt ze heel onzeker."

Geen vakantie vieren

Piet en Astrid werken van 9 uur in de ochtend tot 's avonds laat en 'dat is behoorlijk zwaar', 'een rollercoaster' af en toe. Toch denken ze er absoluut nog niet aan om het bijltje erbij neer te gooien. "We zijn voorlopig echt nog niet klaar hier. Want weet je wat het is, de echte ramp is niet op de dag zelf of de dag erna. Maar die begint eigenlijk nu pas, als de omvang van de schade duidelijk wordt. Dan moet je er zijn voor deze mensen."

Vakantie vieren zit er dus voorlopig nog niet in voor het gepensioneerde echtpaar. "Ik kan nu echt niet rustig op een terras gaan zitten en witte wijn gaan drinken. Terwijl ik weet dat deze mensen nu zo in de ellende zitten."