De executies van Rawagede

“Ik denk nu dag en nacht aan Rawa Gede en doe dat met hoofdpijn en met tranen die achter mijn ogen branden, vooral als ik denk aan de kindertjes die hun handjes nog niet goed in de nek konden krijgen en hun grote ogen, zeer angstig en nog onbegrijpend.”

Slechts één anonieme brievenschrijver durfde het stilzwijgen te verbreken. Slechts één brief zonder naam, waarschijnlijk afkomstig van een veteraan, vertelt het Nederlandse verhaal over wat voor Indonesiërs klip en klaar is: Nederland beging in 1947 in het West-Javaanse Rawagede een oorlogsmisdaad van de hoogste categorie. In dat dorpje schoten Nederlandse militairen tijdens de eerste Politionele Actie honderden weerloze mensen dood. Nederlandse soldaten werden regelmatig uit dit dorp beschoten en daarom besloot het leger de mensen uit dit dorp “eens goed mores te leren.“ De actie moest een voorbeeld zijn voor andere dorpen.

Rawagede is een zwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis geworden. Indonesiërs, onder wie enkele ooggetuigen van het drama, praten er nog steeds over en vragen om een excuus. Dat excuus is er van de regering nooit concreet gekomen en onder oud-Indiëgangers heerst er een angstvallige stilte.

“Mijn naam kan ik u niet noemen omdat deze informatie door bepaalde kringen beslist niet op prijs wordt gesteld.”

De anonieme brievenschrijver maakt duidelijk dat men bang is om het verhaal publiekelijk te maken. Enkele ooggetuigen van het drama van Rawagede zijn nog in leven en blijkbaar zijn er ook nog veteranen die erbij zijn geweest. Eén anonieme man durfde zijn verhaal na jaren van wrok te vertellen. Ik roep ook hen op die bij Rawagede aanwezig waren om het Nederlandse stilzwijgen te verbreken. Want alleen daarmee wordt dit donkere deel van de Nederlandse geschiedenis duidelijker.

Fotocredit: Kukb.nl

Voor verhalen kunt u de redactie van EenVandaag altijd bereiken