China zegt nee tegen ons plastic afval. Wat nu?

Sinds China geen bedrijfsafval, met name plastic meer van ons overneemt, rijst de berg plastic afval hier de pan uit. Noodgedwongen verdwijnt de troep in de verbrandingsoven. Afvalverwerkers zijn er niet blij mee.

Dat zegt Robert Corijn, marketingmanager van afvalverwerkingsbedrijf Attero. Hij kampt met een enorme berg plastic die door de lage kwaliteit zeer slecht is te verwerken. Dit komt door China, dat vorig jaar nog veel oud plastic en textiel uit Europa en de Verenigde Staten haalde, maar sinds begin dit jaar bedankt voor onze troep.

China voert het afval niet meer in, zodat we ermee blijven zitten. Bij gebrek aan mogelijkheden om het plastic tot nuttig materiaal te verwerken, belandt het plastic vaak in de verbrandingsoven.

Kun je dat plastic dan niet recyclen?

Niet genoeg, vindt Corijn. "We werken hard aan recycling. Huishoudelijk afval, dat gaat nog. Daarbij wordt de recycling door de overheid gesubsidieerd. Maar bedrijfsafval, dat moeten bedrijven zelf maar uitzoeken en betalen."

Zijn afvalbedrijf heeft net een fabriekje gebouwd op zijn terrein waarin hij plastic folie in hoge kwaliteit granulaat verandert. "Folie is de minst eenvoudige vorm van plastic om te recyclen en daardoor ook het duurst. Die korrels wil China dus wel."

Corijn wil best meer soorten plastic recyclen, maar dat is ingewikkeld en de overheid doet nog maar weinig voor hergebruik waardoor hij dit plastic nauwelijks kwijtraakt. Verbranden is dan de enige optie.

Voor makers van nieuw plastic is recycling gewoon concurrentie.

Peter Rem, hoogleraar resources en recycling, TU Delft.

Recycling kan vaak alleen met schoon plastic

En er is nog een probleem met de groeiende berg plastic afval: bedrijfsplastic is vaak vuil en daardoor van inferieure kwaliteit. Bedrijven die producten maken van plastic willen graag schoon materiaal en zekerheid over de kwaliteit, zodat ze zeker weten dat bijvoorbeeld een kinderwagen sterk genoeg is. Ze kiezen dan niet voor bedrijfsplastic uit de groeiende afvalbergen.

En als er al iets met vuil plastic is te beginnen, kunnen de machines het vaak nog niet aan. Nout Kooij van vanPlestik legt het uit. "Veel machines komen uit de jaren 80 en zijn niet gebouwd op vuil plastic. Ze krijgen direct een storing." Kooij heeft nu zelf een 3D-printer gebouwd die wel vuil bedrijfsplastic kan printen. "Deze eet ook oud, vervuild bedrijfsplastic."

Zo maakt vanPlestik meubels, kunstwerken, en bloempotten en asbakken van bedrijfsplastic. Met bedrijven is Kooij voortdurend in gesprek over wat er nog meer met afvalplastic zou kunnen. Zo hebben ze een constructie bedacht waarbij ze direct afval afnemen en daar voor datzelfde bedrijf nieuwe producten maakt, zoals zonneschermen van bierfusten.

"Overheid en bedrijven lopen nog niet zo hard"

Zegt Peter Rem, hoogleraar resources en recycling van TU Delft. Hij stoort zich aan de disbalans tussen huisvuil en bedrijfsafval. Voor de eerste soort is er subsidie. Maar voor het overgrote deel van het afval, dat van de bedrijven, moet de industrie het zelf uitzoeken en loopt ook deze bepaald niet hard.

"De industrie heeft zelf niets gedaan om plastics beter recyclebaar te maken", zegt Rem. "Sterker nog, bedrijven doen niet veel om hun plastic herbruikbaar te maken. Recycling is immers ook gewoon concurrentie voor de makers van nieuw plastic."