Vandaag is in Amsterdam een brug vernoemd naar Henriëtte Pimentel. Als directrice van de Joodse crèche tegenover de Hollandsche Schouwburg wist ze zeker 600 kinderen aan een onderduikadres te helpen. "Ze krijgt nu de eer die haar toekomt."
"Wij zijn als familie ontzettend blij dat zij nu de eer krijgt die haar toekomt", zegt Diana Pimentel. Henriëtte was een oudtante, de zus van haar grootvader. "Het is een prachtige brug. Het kon eigenlijk niet mooier."
Op de plek van het verzet
Eerlijk is eerlijk, er is eerder een fietsbrug naar Henriëtte Pimentel vernoemd. Maar die ligt in Amsterdam-West, ver weg van de plek waar het allemaal gebeurde. "Daar ben ik zelfs nooit gaan kijken", zegt Diana Pimentel.
De brug van nu ligt precies tussen de wijk rond het Tropenmuseum en de Plantagebuurt. Daar waar Henriëtte Pimentel samen met het verzet honderden Joodse kinderen uit handen van de Nazi's wist te redden.
Druk in de schouwburg
In het najaar van 1942 wezen de Duitsers de Hollandsche Schouwburg aan als plek waar de Joden uit Amsterdam zich moesten melden voor deportatie. Ook werden mensen er onder dwang naartoe gebracht.
Omdat het er erg druk was, werd de crèche aan de overkant gebruikt om de Joodse kinderen tot 13 jaar op te vangen tot het moment dat ze met hun ouders op transport zouden gaan.
600 kinderen gered
Henriëtte Pimentel was directrice van die crèche. Samen met Walter Süskind en anderen bedacht ze een ingenieus systeem om zoveel mogelijk Joodse kinderen te laten onderduiken.
Uiteindelijk hebben ze zo meer dan 600 kinderen uit handen van de Nazi's weten te redden.
Voormalig crèchekind
Een van die crèche kinderen van toen is Lies Caransa, toen Liesje de Hond. Ook zij is blij met de vernoeming van de brug vlakbij de Plantagebuurt. "Veel te laat, maar geweldig", glundert ze. Als kind kwam ze in de crèche tegenover de Hollandse Schouwburg, nadat ze samen met haar moeder en haar grootouders van huis was gehaald door de politie.
"Ik weet me nog te herinneren dat het daar in de schouwburg krioelde van de mensen. Op een gegeven moment is een verpleegster naar me toe gekomen, die heeft me opgepakt en meegenomen naar de overkant. Ik werd daar in een bedje gezet. Ik kan het me nog herinneren, een bedje met spijltjes."
Meegenomen
Lies Caransa herinnert zich dat haar moeder en oma nog een keer langs zijn gekomen in de crèche. "Ik herinner me dat ik in mijn bedje was en dat zij binnenkwamen en dat er een zitje was.
Ze mochten niet bij me, want dat was te emotioneel. Ik vind t heel moeilijk om te vertellen. Ze zijn dus bij dat zitje gaan zitten en we mochten alleen nog naar elkaar zwaaien. Ze hebben even gezeten en toen zijn ze weer meegenomen door een Duitse officier."
Juten zak
Hoe lang ze in de crèche zat, weet ze niet. "Ik ben uit mijn bedje ben gehaald, aangekleed en meegenomen naar de tuin. Daar ben ik aan de linkerkant over de schutting getild."
"Daar stond een vreemde meneer met een juten zak en daar ben ik in gestopt en toen ben ik over zijn schouder meegegaan naar buiten."
'Ze had zichzelf kunnen redden'
In 1943 werd de crèche ontruimd door de Duitsers. Henriëtte Pimentel werd gearresteerd en is via Westerbork naar Auschwitz getransporteerd, waar zij direct bij aankomst werd vermoord. "Wat ongelooflijk is, is dat zij zichzelf het vege lijf had kunnen redden", vertelt Diana Pimentel.
Want ook voor Henriëtte werden onderduikadressen aangeboden. "Maar zij heeft gezegd: 'ik laat mijn kinderen niet in de steek'. Dat maakt grote indruk. En vervolgens is ze dus zelf omgebracht. Dat is een emotioneel verhaal. Ook al heb ik haar niet gekend, ik heb heel veel respect voor haar."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.