Ben ik een waakhond?

Weet u wat dat is: journalistiek? Het heeft iets met taal en schrijven te maken, met kranten of televisie en iets met goed luisteren en vertellen wat iemand zegt, geloof ik. Ik ben verslaggever bij de actualiteitenrubriek EenVandaag, een journalistiek medium naar het schijnt, dus ik zou het moeten weten maar toch vind ik het maar een lastig begrip. Als ik een reportage maak over een boek over een overleden Italiaanse schrijver met een promiscue verleden, ben ik dan journalistiek bezig? Als ik een verslag maakt over dat er steeds meer daken komen met mos erop en dat de gemeente Rotterdam burgers die ook zo'n groen dak willen subsidie geeft, ben ik dan journalistiek bezig? De vraag stellen is hem eigenlijk beantwoorden, ik denk vaak dat ik GEEN journalist ben. Ik ben geen trouwe waakhond. Helaas!! Op een mooie dag blaf ik hooguit een beetje.

Ik heb namelijk wel ergens een idee waaraan een persoon die zich journalist noemt, een waakhond dus, moet voldoen. En in dat licht beoordeel ik collega's en vooral mezelf.

Nou daar gaat hij dan... Een journalist moet vertellen over opzienbarende afwijkende nieuwsfeiten. Dus proberen eigen nieuwsfeiten en eigen verwondering naar buiten brengen en zo min mogelijk nieuws herhalen. Een journalist moet derhalve onthullen en verrassen, hij of zij moet tegendraads durven zijn en niet louter om de vorm. Een journalist moet iedereen, autoriteiten zoals de overheid maar ook zogenaamde gedupeerden, per definitie wantrouwen en op z'n minst controleren, hij moet onafhankelijk zijn in de breedste zin van het woord, hij moet zijn eigen lijn durven te volgen zonder doof te zijn voor andere geluiden. Een journalist moet daarnaast creatief zijn zowel inhoudelijk als procedureel. Kortom een soort van waakhond, knuffelbaar, toenaderbaar maar met scherpe tanden voor als het moet en de tegenstander die op het oog zo vriendelijk lijkt, toch een boef blijkt te zijn.

Tja, en daar sta je dan 's morgens op de redactie van EenVandaag met je mooie definitie in het achterhoofd en dan liggen daar weer de kranten op de mat en dan knalt het NOS-Journaal weer een onheilspellend bericht de ether in over de kredietcrisis die in alle hevigheid is losgebarsten.

En voor je het weet sta je op.. Beursplein 5. Met tientallen andere collega's jaag je vervolgens achter 'collega' Willem Middelkoop aan omdat hij zo duidelijk kan uitleggen wat er aan de hand is in de wereld van het grote geld.

En voor je het weet sta je even later met tientallen collega's op Bonaire waar een Nederlands meisje wordt vermist en ren je in alle hitte naar de plek waar speurhonden, een soort waakhanden maar dan pro-actief, een terrein uitkammen...

En voor je het weet sta je een week later met ongeveer dezelfde collega-journalisten in Hurwijnen waar in korte tijd 3 mannen dood zijn aangetroffen.

Het is nieuws en de mensen willen er meer van weten dus afreizen maar naar Hurwijnen.

Maar de vraag is, ben ik journalistiek bezig geweest? Ik heb een verhaaltje gemaakt dat mensen hebben bekeken waarna ze hun dagelijkse sleur weer hebben opgepakt net als ik trouwens. En waarschijnlijk al die andere collega-journalisten.